Πολλοί γλωσσολόγοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα της επίδρασης της τουρκικής γλώσσας πάνω στην ελληνική ή το αντίστροφο, που είναι και το αληθινότερο. Πολύ γοητευτικό θέμα. Ανάμεσα στους εντός και εκτός Ελλάδας γλωσσολόγους, που ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό, είναι και ο καθηγητής Νικόλαος Ανδριώτης, ο οποίος, μάλιστα, έχει εκδώσει και ειδικό βιβλίο στην Αυστριακή Ακαδημία, όπου αναφέρονται διαλεκτολογικές λέξεις της Ελλάδας. Είναι περίπου εφτά χιλιάδες λέξεις και όταν κανείς το διαβάσει, θα βρει μέσα εκεί πάρα πολλά ποντιακά.
Ασχολήθηκε, επίσης, και ο Συμεωνίδης, οποίος έχει μιλήσει από αυτό εδώ το βήμα και ο οποίος έχει εκδώσει ένα βιβλίο που αναφέρεται σε αυτές τις επιδράσεις. Κατά καιρούς ασχολούνται με το ίδιο θέμα και άλλοι ερευνητές.
Εγώ οδηγήθηκα σ’ αυτή τη μελέτη όταν βρισκόμουν στο Μπόχουμ της Γερμανίας, για να πάρω δεύτερο πτυχίο. Εκεί διάβασα στις βιβλιοθήκες μεθοδολογικές εργασίες της Βουλγαρικής Ακαδημίας, οι οποίες στηρίζονταν σε γλωσσολόγους, κυρίως Βουλγάρους, του μεσοπολέμου, οι οποίοι θεωρούσαν τουρκικές οχτακόσιες περίπου λέξεις που σημείωναν, όπως τις λέξεις σημαδούρα, κανάτι κ. ά.
Ως Έλληνας εγώ και με σχετική μόρφωση, αντέδρασα και έγραψα ένα άρθρο για την εφημερίδα “Μακεδονία”, η οποία δίστασε στην αρχή να το δημοσιεύσει. Ήταν πριν από δεκαπέντε χρόνια και από τότε έχω δημοσιεύσει περισσότερα από εξήντα σχετικά άρθρα.
Αργότερα διαπίστωσα ότι αυτή η παρανόηση δεν ήταν μόνον στη γείτονα Βουλγαρία, η οποία και διόρθωσε το λεξικό της, έβγαλε ορθές απόψεις, σύμφωνα με αυτά που είχα δημοσιεύσει.
Ασχολήθηκε, επίσης, και ο Συμεωνίδης, οποίος έχει μιλήσει από αυτό εδώ το βήμα και ο οποίος έχει εκδώσει ένα βιβλίο που αναφέρεται σε αυτές τις επιδράσεις. Κατά καιρούς ασχολούνται με το ίδιο θέμα και άλλοι ερευνητές.
Εγώ οδηγήθηκα σ’ αυτή τη μελέτη όταν βρισκόμουν στο Μπόχουμ της Γερμανίας, για να πάρω δεύτερο πτυχίο. Εκεί διάβασα στις βιβλιοθήκες μεθοδολογικές εργασίες της Βουλγαρικής Ακαδημίας, οι οποίες στηρίζονταν σε γλωσσολόγους, κυρίως Βουλγάρους, του μεσοπολέμου, οι οποίοι θεωρούσαν τουρκικές οχτακόσιες περίπου λέξεις που σημείωναν, όπως τις λέξεις σημαδούρα, κανάτι κ. ά.
Ως Έλληνας εγώ και με σχετική μόρφωση, αντέδρασα και έγραψα ένα άρθρο για την εφημερίδα “Μακεδονία”, η οποία δίστασε στην αρχή να το δημοσιεύσει. Ήταν πριν από δεκαπέντε χρόνια και από τότε έχω δημοσιεύσει περισσότερα από εξήντα σχετικά άρθρα.
Αργότερα διαπίστωσα ότι αυτή η παρανόηση δεν ήταν μόνον στη γείτονα Βουλγαρία, η οποία και διόρθωσε το λεξικό της, έβγαλε ορθές απόψεις, σύμφωνα με αυτά που είχα δημοσιεύσει.
Υπάρχει παγκόσμια μία σύγχυση. Πολλές λέξεις θεωρούνται ακόμη τουρκικές, χωρίς να είναι. Ας πούμε για παράδειγμα η λέξη χαλβάς. Αν ανοίξετε τα σπουδαιότερα καινούργια γερμανικά λεξικά, θα δείτε ότι γράφουν για τον χαλβά ότι είναι τουρκικό γλύκισμα, που παρασκευάζεται από μέλι και τέτοια πράγματα. Τα ίδια λένε και άλλα λεξικά.
Στο λεξικό «Πλάτων» έχει γραφεί ότι η ελληνική γλώσσα έχει μέσα της 4.500 ξένες λέξεις, κυρίως τουρκικές. Είναι, όμως, δυνατόν να έχει συμβεί κάτι τέτοιο; Η Ελλάδα που υπέταξε τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία πολιτισμικά, είναι δυνατόν να κατακτηθεί από τους Τούρκους στο ζήτημα της γλώσσας;
Ο καθηγητής Βακαλόπουλος αναφέρει στην ιστορία του ότι οι Τούρκοι έκοψαν
30.000 γλώσσες γιατί απλώς μιλούσαν ελληνικά. Μπορεί, λοιπόν, να χάθηκε ελληνικό αίμα, να χάθηκαν ελληνικοί πληθυσμοί, όμως στο ζήτημα της επιμειξίας των γλωσσών η ελληνική γλώσσα στάθηκε ισχυρότερη.
Θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι σχέσεις της ελληνικής και της τουρκικής γλώσσας δεν είναι υπόθεση τετρακοσίων ετών σκλαβιάς, αλλά πολύ μεγαλύτερη. Υπήρξαν επιμειξίες πολύ παλαιότερες και μάλιστα με τη μογγολική γλώσσα. Υπάρχουν λέξεις που δεν δικαιολογείται διαφορετικά η παρουσία τους. Πρέπει να έχουν κάποια αφετηρία ινδοευρωπαϊκή. Στην επιμιξία των γλωσσών υποτάχθηκαν, εκτός από τους Τούρκους, και όλοι οι άλλοι τουρανικοί λαοί, όπως οι Μογγόλοι.
Μιχάλης Μιχαηλίδης
Εισήγηση στο Β' παγκόσμιο συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμούυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου