Η εκπαίδευση των αγροτών Ελλήνων του Καυκάσου που γίνεται χωρίς σαφές σχέδιο και χωρίς ορισμένη κατεύθυνση πληγώνει την καρδιά κάθε Έλληνα που πονάει αληθινά την πατρίδα.
Η εκπαιδευτική κίνηση των Ελλήνων του Καυκάσου που βρίσκεται σ' οικτρό σημείο δυσφημίζει τ' όνομα του Ελληνικού έθνους που διακρινόταν πάντοτε για την φιλομουσία του και για την φιλοπατρία του. Αιτία του κακού αυτού δεν είναι η αδιαφορία των Ελλήνων του Καυκάσου, που όλοι σχεδόν είναι φιλοπάτριδες, μα αιτία είναι αυτό το περιβάλλον, αυτή η ξενική επιρροή.
Είναι ντροπή στους Έλληνες του εξωτερικού να μην υπενθυμίσουν στους Έλληνες του Καυκάσου τις συνέπειες της επιρροής αυτής και να μην ζητήσουν την θεραπεία του κακού αυτού που φουσκώνει ολοένα. Είναι ντροπή ν’ αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους και να θέλουν να καταριούνται τον φιλορωσισμό των αδελφών μας του Καυκάσου.
Οι Έλληνες του Καυκάσου δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, γιατί εκεί που είναι φιλόμουσοι δεν μπορούν να χορταίνουν την δίψα τους στα γράμματα με το να στείλουν τα παιδιά τους σε μονοτάξια δημοτικά σχολεία και ζητούν ανώτερη εκπαίδευση που δίνεται στα ρωσικά σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης του Καυκάσου.
Αν είναι δυνατόν να διαρκέσει για πάντα ο φλογερός πατριωτισμός των Ελλήνων του Καυκάσου, τότε δεν πρέπει να χύσουμε ούτε δράμι μελάνης για δαύτους, αποδεικνύεται όμως από την Ιστορία πως πολλοί λαοί της μειοψηφίας αφομοιώθηκαν από άλλους της πλειοψηφίας και γι' αυτό πρέπει να είναι πολύ επιφυλακτικοί οι ομογενείς του Καυκάσου.
Πολλές ρωσικές εφημερίδες του Καυκάσου που γράφουν για τους Έλληνας της Ρωσίας ονομάζουν αυτούς φιλόπονους γεωργούς, δραστήριους εμπόρους κλπ. βρίσκουν αυτούς όμως μόνον κατά 20% εγγράμματους και δεν ξέρουν ότι οι ελληνοπρεπώς μορφωμένοι με δυσκολία φθάνουν το 5%.
Και πως είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά, αφού σε 200 Ελληνικά χωριά του Καυκάσου, όπου ζουν 150 χιλιάδες Έλληνες λειτουργούν μονάχα 10 έως 15 ελληνικά σχολεία; Μικρή εξαίρεση κάνουν τα γύρω του Βατούμ τέσσερα ελληνικά χωριά πού κατοικούνται από Σανταίους και λίγους Σουρμενίτες. Τα χωριά αυτά μ' όλη τη φτώχεια τους διατηρούν Έλληνες δασκάλους και τους πληρώνουν από το υστέρημά τους.
Ξέρομε και λίγα άλλα χωριά στα γύρω του Σοχούμ και Άττιλερ, στα άλλα χωριά ή δεν διδάσκεται η ελληνική γλώσσα (Τσάλκα), ή διδάσκεται από ρωσοδιδάσκαλο (Κάρς). Στο έργο του κ. Κάλφογλου διακρίνομε στατιστικές ελληνικών χωριών, που φαίνονται τα παρακάτω:
Χωρίον (δείνα) ρωσική εκκλησιαστική σχολή με δύο δασκάλους.
Χωρίον (δείνα) ρωσική κυβερνητική σχολή με 3 ή 4 δασκάλους.
Δύσκολα διακρίνει κανείς ανάμεσα σε 10 ή 20 χωριά ελληνικά σαν ακτίνα παρηγοριάς τα παρακάτω:
Χωρίον (δείνα) ρωσική εκκλησιαστική σχολή με 2 ή 3 δασκάλους, εξ ων ο εις δια τα ελληνικά.
Από όσα είπαμε συμπεραίνει κάνεις πόσο εξέπεσε στην συνείδηση των Ελλήνων του Καυκάσου η εθνική τους γλώσσα· αυτό μπορούμε να το αποδώσουμε στην αδιαφορία των κυβερνητών της Ελλάδος, οι οποίοι αν δεν αντιδράσουν στον γνωστό χείμαρρο θα θρηνήσουμε σε λίγο μεγάλες εθνικές καταστροφές.
Μα σα να μην έφταναν τα τόσα κακά, έρχεται με τη σειρά του και ο σοσιαλισμός, που σαν θεϊκή κατάρα άρπαξε πολλούς Έλληνες του Καύκασου, οι οποίοι σαν τον Χριστό (;) κηρύττουν φανερά Ισότητα ανάμεσα σε όλους τους λαούς της γης και καυχιόνται για την υψηλή ηθική του κηρύγματος τους. Δεν αντιλαμβάνονται αυτοί ότι οι ιδέες τους όσο κι' αν είναι ανθρωπιστικές αφαιρούν από τους Έλληνες κάθε πυρήνα πατριωτισμού και επέρχεται ο εκρωσισμός αμείλικτος. Το περίεργο είναι ότι οι ρωσομαθείς Έλληνες παραδέχονται τις ιδέες αυτές και με φανατισμό τις μεταδίδουν στους ομογενείς. Υπάρχει στον Καύκασο κανόνας με ελάχιστες εξαιρέσεις και αυτές είναι ότι ο Έλληνας που σπουδάζει σε ρωσικά σχολεία βγαίνει απ’ αυτά σοσιαλιστής, κοσμοπολίτης, υλιστής και ότι άλλο θέλετε.
Τι να πει κανείς για τον ελληνικό κλήρο της Ρωσίας; Βέβαια δεν είναι λίγοι οι Έλληνες κληρικοί της Ρωσίας πού έχουν ελληνοπρεπή μόρφωση και που απέκτησαν την εθνική ευγνωμοσύνη, μα υπάρχουν και πολλοί που είναι ξένοι προς την ελληνική παιδεία και επομένως ανάξιοι να εκτελέσουν τον προορισμό τους.
Ο ελληνικός κλήρος του εξωτερικού είναι προορισμένος να γίνει θεματοφύλακας του δυστυχισμένου έθνους μας. Είναι όμως πολύ λυπηρό να βλέπει κανείς μία μεγάλη μερίδα του ελληνικού κλήρου του εξωτερικού να παρασύρεται από ξενομανία, και να παρασύρει και το ποίμνιο. Το θέμα αυτό σαν μυστήριο πού είναι χρειάζεται πλατιά μελέτη και συζήτηση, και γι' αυτό αφήνομε την περαιτέρω έρευνα του στην κρίση των αρμοδίων.
Ο ελληνισμός της Ρωσίας ας μάθει ότι οι Έλληνες της Ελλάδος και της Τουρκίας τίποτε δεν θέλουν απ’ αυτόν παρά το να διατηρήσει την γλώσσα του και κάποια μικρή αγάπη στην κοινή πατρίδα.
Δεν αρνούμαστε ότι πολλοί Έλληνες χωρικοί του Καυκάσου έχουν ειλικρινή πατριωτικά αισθήματα. Γνωρίσαμε μάλιστα στα περίχωρα του Σοχούμ κάποιον Παναγιώτη ο οποίος και στην Ρωσίδα σύζυγό του και στα παιδιά του κατόρθωσε να μάθει την ελληνική, μα αυτό είναι εξαίρεση και όχι κανόνας. Ο Ελληνισμός του Καυκάσου για να σωθεί από τον εκρωσισμό και άλλα παρόμοια κακά, είναι ανάγκη να παραδεχθεί τα παρακάτω:
Ρώσος, Γεωργιανός (Γρουζϊνος) και Έλληνας, αν και είναι όλοι Χριστιανοί ορθόδοξοι, έχουν τις παρακάτω διαφορές: 0 Έλληνας στέκεται πάνω σε ψηλότερο επίπεδο, κάνει ανασκόπηση του δοξασμένου ιστορικού παρελθόντος του, έχει ευγενέστερα ιδανικά, θυσιάζεται για την ελευθερία, έχει αφάνταστη αγάπη στην γλυκιά του πατρίδα και γι' αυτό δεν πρέπει να τον συγκρίνουμε με τον Γρουζίνο, τον Ρώσο και τους άλλους λαούς της Ρωσίας.
Η κοινή θρησκεία Ρώσων, Γρουζίνων και Ελλήνων προξενεί πανωλεθρία στις κατώτερες τάξεις των Ελλήνων του Καυκάσου, γιατί σκοτίζει το μυαλό τους και δεν μπορούν να καταλάβουν πως άλλο έθνος και άλλο θρησκεία. Αυτό μπορούμε να το αποδώσουμε στην θρησκομανία των ομογενών αυτών, η οποία θρησκομανία ,τους αναγκάζει να τηρήσουν με ευλάβεια και με δέος τους εξωτερικούς τύπους της θρησκείας, αδιάφορο αν δεν εκτελούν τα καθήκοντα του αληθινού χριστιανού. Σαν βλέπουν λοιπόν αυτοί οι δικοί μας και τους Γρουζίνους ή μάλλον τους Ρώσους να τηρούν με άκρα ευλάβεια τους εξωτερικούς τύπους, αποκαλούν αυτούς όχι πια αδελφούς αλλά Έλληνες (Ρωμιούς). Μα στην ιδέα αυτή έγκειται το μέγα κακό. Αν κάποτε ο εκφυλισμός απλώσει τις μαύρες φτερούγες του πάνω σ’ αυτά τ' αδέλφια μας, την μεγαλύτερη ευθύνη θα έχουν οι αρμόδιοι που μπορούν και όμως δεν θέλουν να καταπολεμήσουν την ολέθρια αυτή ιδέα.
Για να το καταλάβουμε καλύτερα , λέμε τα παρακάτω: Οι περισσότεροι Έλληνες του Καυκάσου έχουν την στραβή ιδέα Κάθε Χριστιανός ορθόδοξος είναι και Ρωμιός, και γι' αυτό θεωρούν ως Ρωμιούς τους Γεωργιανούς και Ρώσους. Έτσι αντί να συγχωνευτούν αυτοί με τους Ρώσους τους φαίνεται πως τους συγχωνεύουν αυτοί γιατί τους έκαμαν Ρωμιούς και χαίρουν μάλιστα για το κατόρθωμά τους χωρίς να υποψιαστούν το αντίθετο. Πόσες φορές ακούσαμε από το στόμα πολλών ομογενών τα παρακάτω: Δόξα σοι ο Θεός! Γλυτώσαμε απ’ τα χέρια των Τούρκων και πέσαμε στην Ρωμανία (Ελλάδα). Όσες φορές θέλει κανείς να διαλύσει την πλάνη τους αυτή και δεν ονομάζει τους Ρώσους και Γρουζίνους Ρωμιούς, ακούει απ' αυτούς τα παρακάτω: Μήπως οι Γρουζίνοι και οι Ρώσοι δεν είναι Χριστιανοί; Απ’ αυτό φαίνεται πως όλα στον Καύκασο έγιναν φίρδην μίγδην, δηλ. Ρωσία θα πει Ελλάδα, Ρώσος, Έλληνας, Γρουζϊνος, Μιγγρέλος, ας πούμε και Αρμένιος, Βούλγαρος, Σέρβος, όλοι, όλοι Ρωμιοί, δηλ. μια ορεκτική, πολύ ορεκτική σαλάτα. Έτσι γίνεται φανερό το παρακάτω: Ο Έλληνας της Ρωσίας πρέπει να παραδεχτεί ότι ο Ρώσος Γρουζίνος, Αρμένιος και Έλληνας δεν είναι της ίδιας καταγωγής και του ίδιου φυράματος άνθρωποι, αλλά έχει ο καθένας ιδιαίτερο προορισμό.
Δεν δικαιούται να υποθέσει κανείς ότι αντιπαθούμε τη Ρωσία και αηδιάζομαι τη ρωσική γλώσσα, γιατί δεν υπάρχει λόγος. Η Ρωσία σε προηγούμενες εποχές υποστήριξε τα δίκαια του ελληνισμού, αν δε σήμερα έπαυσε να υποστηρίζει τον ελληνισμό αυτό αποδίδεται σε πολιτικούς λόγους, τους οποίους δεν είμαστε αρμόδιοι να αναπτύξουμε εδώ.
Για τη ρωσική γλώσσα έχουμε να πούμε τα παρακάτω: Ο Έλληνας της Ρωσίας αφού μάθει καλά τη μητρική του γλώσσα θέλει να εμβαθύνει στη ρωσική γλώσσα για να ευδοκιμήσει στη ζωή του και να μη φανεί κατώτερος από τους Ρώσους και από τ' άλλα έθνη του Καυκάσου. Εμείς εδώ ενδιαφερόμαστε για τους μικρούς 'Ελληνες, τους οποίους είδαμε να μαθαίνουν τη ρωσική από ηλικίας 6 χρονών και για τους οποίους ρίχνουμε κραυγή απελπισίας.
ΜΙΛΤ. Κ. ΝΥΜΦΟΠΟΥΛΟΣ
Η εκπαιδευτική κίνηση των Ελλήνων του Καυκάσου που βρίσκεται σ' οικτρό σημείο δυσφημίζει τ' όνομα του Ελληνικού έθνους που διακρινόταν πάντοτε για την φιλομουσία του και για την φιλοπατρία του. Αιτία του κακού αυτού δεν είναι η αδιαφορία των Ελλήνων του Καυκάσου, που όλοι σχεδόν είναι φιλοπάτριδες, μα αιτία είναι αυτό το περιβάλλον, αυτή η ξενική επιρροή.
Είναι ντροπή στους Έλληνες του εξωτερικού να μην υπενθυμίσουν στους Έλληνες του Καυκάσου τις συνέπειες της επιρροής αυτής και να μην ζητήσουν την θεραπεία του κακού αυτού που φουσκώνει ολοένα. Είναι ντροπή ν’ αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους και να θέλουν να καταριούνται τον φιλορωσισμό των αδελφών μας του Καυκάσου.
Οι Έλληνες του Καυκάσου δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, γιατί εκεί που είναι φιλόμουσοι δεν μπορούν να χορταίνουν την δίψα τους στα γράμματα με το να στείλουν τα παιδιά τους σε μονοτάξια δημοτικά σχολεία και ζητούν ανώτερη εκπαίδευση που δίνεται στα ρωσικά σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης του Καυκάσου.
Αν είναι δυνατόν να διαρκέσει για πάντα ο φλογερός πατριωτισμός των Ελλήνων του Καυκάσου, τότε δεν πρέπει να χύσουμε ούτε δράμι μελάνης για δαύτους, αποδεικνύεται όμως από την Ιστορία πως πολλοί λαοί της μειοψηφίας αφομοιώθηκαν από άλλους της πλειοψηφίας και γι' αυτό πρέπει να είναι πολύ επιφυλακτικοί οι ομογενείς του Καυκάσου.
Πολλές ρωσικές εφημερίδες του Καυκάσου που γράφουν για τους Έλληνας της Ρωσίας ονομάζουν αυτούς φιλόπονους γεωργούς, δραστήριους εμπόρους κλπ. βρίσκουν αυτούς όμως μόνον κατά 20% εγγράμματους και δεν ξέρουν ότι οι ελληνοπρεπώς μορφωμένοι με δυσκολία φθάνουν το 5%.
Και πως είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά, αφού σε 200 Ελληνικά χωριά του Καυκάσου, όπου ζουν 150 χιλιάδες Έλληνες λειτουργούν μονάχα 10 έως 15 ελληνικά σχολεία; Μικρή εξαίρεση κάνουν τα γύρω του Βατούμ τέσσερα ελληνικά χωριά πού κατοικούνται από Σανταίους και λίγους Σουρμενίτες. Τα χωριά αυτά μ' όλη τη φτώχεια τους διατηρούν Έλληνες δασκάλους και τους πληρώνουν από το υστέρημά τους.
Ξέρομε και λίγα άλλα χωριά στα γύρω του Σοχούμ και Άττιλερ, στα άλλα χωριά ή δεν διδάσκεται η ελληνική γλώσσα (Τσάλκα), ή διδάσκεται από ρωσοδιδάσκαλο (Κάρς). Στο έργο του κ. Κάλφογλου διακρίνομε στατιστικές ελληνικών χωριών, που φαίνονται τα παρακάτω:
Χωρίον (δείνα) ρωσική εκκλησιαστική σχολή με δύο δασκάλους.
Χωρίον (δείνα) ρωσική κυβερνητική σχολή με 3 ή 4 δασκάλους.
Δύσκολα διακρίνει κανείς ανάμεσα σε 10 ή 20 χωριά ελληνικά σαν ακτίνα παρηγοριάς τα παρακάτω:
Χωρίον (δείνα) ρωσική εκκλησιαστική σχολή με 2 ή 3 δασκάλους, εξ ων ο εις δια τα ελληνικά.
Από όσα είπαμε συμπεραίνει κάνεις πόσο εξέπεσε στην συνείδηση των Ελλήνων του Καυκάσου η εθνική τους γλώσσα· αυτό μπορούμε να το αποδώσουμε στην αδιαφορία των κυβερνητών της Ελλάδος, οι οποίοι αν δεν αντιδράσουν στον γνωστό χείμαρρο θα θρηνήσουμε σε λίγο μεγάλες εθνικές καταστροφές.
 |
| Σανταίοι Μαθητές του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας |
Μα σα να μην έφταναν τα τόσα κακά, έρχεται με τη σειρά του και ο σοσιαλισμός, που σαν θεϊκή κατάρα άρπαξε πολλούς Έλληνες του Καύκασου, οι οποίοι σαν τον Χριστό (;) κηρύττουν φανερά Ισότητα ανάμεσα σε όλους τους λαούς της γης και καυχιόνται για την υψηλή ηθική του κηρύγματος τους. Δεν αντιλαμβάνονται αυτοί ότι οι ιδέες τους όσο κι' αν είναι ανθρωπιστικές αφαιρούν από τους Έλληνες κάθε πυρήνα πατριωτισμού και επέρχεται ο εκρωσισμός αμείλικτος. Το περίεργο είναι ότι οι ρωσομαθείς Έλληνες παραδέχονται τις ιδέες αυτές και με φανατισμό τις μεταδίδουν στους ομογενείς. Υπάρχει στον Καύκασο κανόνας με ελάχιστες εξαιρέσεις και αυτές είναι ότι ο Έλληνας που σπουδάζει σε ρωσικά σχολεία βγαίνει απ’ αυτά σοσιαλιστής, κοσμοπολίτης, υλιστής και ότι άλλο θέλετε.
Τι να πει κανείς για τον ελληνικό κλήρο της Ρωσίας; Βέβαια δεν είναι λίγοι οι Έλληνες κληρικοί της Ρωσίας πού έχουν ελληνοπρεπή μόρφωση και που απέκτησαν την εθνική ευγνωμοσύνη, μα υπάρχουν και πολλοί που είναι ξένοι προς την ελληνική παιδεία και επομένως ανάξιοι να εκτελέσουν τον προορισμό τους.
Ο ελληνικός κλήρος του εξωτερικού είναι προορισμένος να γίνει θεματοφύλακας του δυστυχισμένου έθνους μας. Είναι όμως πολύ λυπηρό να βλέπει κανείς μία μεγάλη μερίδα του ελληνικού κλήρου του εξωτερικού να παρασύρεται από ξενομανία, και να παρασύρει και το ποίμνιο. Το θέμα αυτό σαν μυστήριο πού είναι χρειάζεται πλατιά μελέτη και συζήτηση, και γι' αυτό αφήνομε την περαιτέρω έρευνα του στην κρίση των αρμοδίων.
Ο ελληνισμός της Ρωσίας ας μάθει ότι οι Έλληνες της Ελλάδος και της Τουρκίας τίποτε δεν θέλουν απ’ αυτόν παρά το να διατηρήσει την γλώσσα του και κάποια μικρή αγάπη στην κοινή πατρίδα.
Δεν αρνούμαστε ότι πολλοί Έλληνες χωρικοί του Καυκάσου έχουν ειλικρινή πατριωτικά αισθήματα. Γνωρίσαμε μάλιστα στα περίχωρα του Σοχούμ κάποιον Παναγιώτη ο οποίος και στην Ρωσίδα σύζυγό του και στα παιδιά του κατόρθωσε να μάθει την ελληνική, μα αυτό είναι εξαίρεση και όχι κανόνας. Ο Ελληνισμός του Καυκάσου για να σωθεί από τον εκρωσισμό και άλλα παρόμοια κακά, είναι ανάγκη να παραδεχθεί τα παρακάτω:
Ρώσος, Γεωργιανός (Γρουζϊνος) και Έλληνας, αν και είναι όλοι Χριστιανοί ορθόδοξοι, έχουν τις παρακάτω διαφορές: 0 Έλληνας στέκεται πάνω σε ψηλότερο επίπεδο, κάνει ανασκόπηση του δοξασμένου ιστορικού παρελθόντος του, έχει ευγενέστερα ιδανικά, θυσιάζεται για την ελευθερία, έχει αφάνταστη αγάπη στην γλυκιά του πατρίδα και γι' αυτό δεν πρέπει να τον συγκρίνουμε με τον Γρουζίνο, τον Ρώσο και τους άλλους λαούς της Ρωσίας.
Η κοινή θρησκεία Ρώσων, Γρουζίνων και Ελλήνων προξενεί πανωλεθρία στις κατώτερες τάξεις των Ελλήνων του Καυκάσου, γιατί σκοτίζει το μυαλό τους και δεν μπορούν να καταλάβουν πως άλλο έθνος και άλλο θρησκεία. Αυτό μπορούμε να το αποδώσουμε στην θρησκομανία των ομογενών αυτών, η οποία θρησκομανία ,τους αναγκάζει να τηρήσουν με ευλάβεια και με δέος τους εξωτερικούς τύπους της θρησκείας, αδιάφορο αν δεν εκτελούν τα καθήκοντα του αληθινού χριστιανού. Σαν βλέπουν λοιπόν αυτοί οι δικοί μας και τους Γρουζίνους ή μάλλον τους Ρώσους να τηρούν με άκρα ευλάβεια τους εξωτερικούς τύπους, αποκαλούν αυτούς όχι πια αδελφούς αλλά Έλληνες (Ρωμιούς). Μα στην ιδέα αυτή έγκειται το μέγα κακό. Αν κάποτε ο εκφυλισμός απλώσει τις μαύρες φτερούγες του πάνω σ’ αυτά τ' αδέλφια μας, την μεγαλύτερη ευθύνη θα έχουν οι αρμόδιοι που μπορούν και όμως δεν θέλουν να καταπολεμήσουν την ολέθρια αυτή ιδέα.
Για να το καταλάβουμε καλύτερα , λέμε τα παρακάτω: Οι περισσότεροι Έλληνες του Καυκάσου έχουν την στραβή ιδέα Κάθε Χριστιανός ορθόδοξος είναι και Ρωμιός, και γι' αυτό θεωρούν ως Ρωμιούς τους Γεωργιανούς και Ρώσους. Έτσι αντί να συγχωνευτούν αυτοί με τους Ρώσους τους φαίνεται πως τους συγχωνεύουν αυτοί γιατί τους έκαμαν Ρωμιούς και χαίρουν μάλιστα για το κατόρθωμά τους χωρίς να υποψιαστούν το αντίθετο. Πόσες φορές ακούσαμε από το στόμα πολλών ομογενών τα παρακάτω: Δόξα σοι ο Θεός! Γλυτώσαμε απ’ τα χέρια των Τούρκων και πέσαμε στην Ρωμανία (Ελλάδα). Όσες φορές θέλει κανείς να διαλύσει την πλάνη τους αυτή και δεν ονομάζει τους Ρώσους και Γρουζίνους Ρωμιούς, ακούει απ' αυτούς τα παρακάτω: Μήπως οι Γρουζίνοι και οι Ρώσοι δεν είναι Χριστιανοί; Απ’ αυτό φαίνεται πως όλα στον Καύκασο έγιναν φίρδην μίγδην, δηλ. Ρωσία θα πει Ελλάδα, Ρώσος, Έλληνας, Γρουζϊνος, Μιγγρέλος, ας πούμε και Αρμένιος, Βούλγαρος, Σέρβος, όλοι, όλοι Ρωμιοί, δηλ. μια ορεκτική, πολύ ορεκτική σαλάτα. Έτσι γίνεται φανερό το παρακάτω: Ο Έλληνας της Ρωσίας πρέπει να παραδεχτεί ότι ο Ρώσος Γρουζίνος, Αρμένιος και Έλληνας δεν είναι της ίδιας καταγωγής και του ίδιου φυράματος άνθρωποι, αλλά έχει ο καθένας ιδιαίτερο προορισμό.
Δεν δικαιούται να υποθέσει κανείς ότι αντιπαθούμε τη Ρωσία και αηδιάζομαι τη ρωσική γλώσσα, γιατί δεν υπάρχει λόγος. Η Ρωσία σε προηγούμενες εποχές υποστήριξε τα δίκαια του ελληνισμού, αν δε σήμερα έπαυσε να υποστηρίζει τον ελληνισμό αυτό αποδίδεται σε πολιτικούς λόγους, τους οποίους δεν είμαστε αρμόδιοι να αναπτύξουμε εδώ.
Για τη ρωσική γλώσσα έχουμε να πούμε τα παρακάτω: Ο Έλληνας της Ρωσίας αφού μάθει καλά τη μητρική του γλώσσα θέλει να εμβαθύνει στη ρωσική γλώσσα για να ευδοκιμήσει στη ζωή του και να μη φανεί κατώτερος από τους Ρώσους και από τ' άλλα έθνη του Καυκάσου. Εμείς εδώ ενδιαφερόμαστε για τους μικρούς 'Ελληνες, τους οποίους είδαμε να μαθαίνουν τη ρωσική από ηλικίας 6 χρονών και για τους οποίους ρίχνουμε κραυγή απελπισίας.
ΜΙΛΤ. Κ. ΝΥΜΦΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου