Γεννήθηκα στο Γκοτσέρ Ουχιαά της Πάφρας το 1908. Ήρθα στην Ελλάδα το 1925 με τη μάνα μου. Ο πατέρας μου σκοτώθηκε στον πόλεμο του Σαρίκαμις. Μετά το θάνατο του πατέρα μου ένας φίλος του, ο Μολά Ισμαήλ από το Σαρμαχιούχ Τεκέ μας πήρε στο σπίτι του και μας κοίταζε τέσσερα χρόνια, από το 1916-1920.
Μετά το 1919 μια μέρα ήρθαν 30 καβαλάρηδες Τούρκοι για να μας σκοτώσουν. Ο φίλος του πατέρα μου είχε φέρει 42 άνδρες και γυναίκες Έλληνες για να θερίσουν τα σπαρτά του με μεροκάματο.
Αυτούς είχαν έρθει να παραλάβουν οι καβαλάρηδες. Ο Ισμαήλ τους είπε ότι αυτός τους πήρε από το κράτος και ότι, αν πρέπει να σκοτωθούν, αυτός ο ίδιος πρέπει να τους σκοτώσει και όχι αυτοί. Δεύτερη και τρίτη βραδιά ήρθαν οι καβαλάρηδες για να πάρουν τους Έλληνες αλλά πάλι αρνήθηκε ο φίλος του πατέρα μου.
Την τελευταία βραδιά που ήρθανε τη νύχτα ο αδελφός του Ισμαήλ σκότωσε ένα άλογο.
Από τότε φύγανε και δεν ξαναεμφανίστηκαν. Την άλλη μέρα πήγε το αφεντικό μας στην Πάφρα και, όταν επέστρεψε, συγκέντρωσε όλους τους Έλληνες και τους είπε ότι στο εξής τα πράγματα χειροτέρεψαν και είναι αδύνατο να μείνουν Έλληνες κοντά σε Τούρκο. Γι' αυτό πρέπει να φύγετε. 22 άτομα φύγανε στην Πάφρα και 25 στο Νεπιέν Νταγ. Αυτοί που φύγανε για την Πάφρα πιάστηκαν και σκοτώθηκαν από τους Τούρκους. Οι υπόλοιποι γλύτωσαν γιατί φύγανε στα βουνά.
Όταν ήμασταν ακόμη στο σπίτι του Ισμαήλ ένα πρωινό είδαμε στη μάνδρα των ζώων το Θανάση από το Σούρμελη (Γαβαχλίογλου Τανάς) τραυματισμένο. Οι Τούρκοι είχαν σκοτώσει τους Έλληνες και αυτός είχε γλυτώσει, γιατί τον είχαν περάσει για νεκρό. Ήταν κομμένο το λαρύγγι του από τους Τούρκους. Ο φίλος του πατέρα μου τον περιποιήθηκε και τον θεράπευσε.
Μια μέρα ενώ τον πήγαινε στην Πάφρα για θεραπεία, στο δρόμο άγνωστοι Τούρκοι πυροβόλησαν και σκότωσαν το Θανάση.
Ο φίλος του πατέρα μου είδε μια μέρα πολλούς Τούρκους με κάρα να κουβαλούν ξυλεία από Εκκλησία που είχαν χαλάσει. Είχαν χαλάσει την Εκκλησία του χωριού Σούρμελη, η οποία ήταν φτιαγμένη από ξύλα καστανιάς ραποτέ περαστό (χωνευτό). Τους είπε να τα γυρίσουν πίσω αφού ήταν από Ιερό κτίριο. Αυτοί δεν άκουσαν. Μετά από μερικές μέρες αναγκάστηκαν να τα γυρίσουν πίσω στο χωριό απ’ όπου τα είχαν πάρει.
Γιατί όπως ομολόγησαν ένας καβαλάρης στον ύπνο τους διαρκώς τους έδερνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου