»Η περιουσία των Τούρκων που εγκαταλείφθηκε στην Ελλάδα, ανερχόταν την εποχή εκείνη (1924), κατά τους υπολογισμούς αρμοδίων προσώπων -Ελλήνων και ξένων - σε 12,5 δισεκατομ. σταθεροποιημένες δρχ. ή σε 35 εκατομμύρια χρυσές λίρες Αγγλίας (Α. Αιγίδη: Η Ελλάς χωρίς τους πρόσφυγας, Αθήναι, 1934, σελ. 81).
»Η ακίνητη αυτή περιουσία περιλάμβανε αγροτικά και αστικά κτήματα, δηλαδή, χωράφια, ελαιώνες, οπωρώνες, δάση, βοσκότοπους, οικόπεδα με κτίσματα στα μικρά και μεγάλα αστικά κέντρα και επιπλέον, λατομεία, μεταλλεία κλπ.
Απ’ την άλλη, η περιουσία των Ελλήνων που εγκαταλείφθηκε στην Τουρκία ανερχόταν, στα 1924, σε 100 δισεκατομμύρια σταθεροποιημένες δρχ., ή σε 303 εκατομμύρια χρυσές λίρες Τουρκίας. (Αιγίδη: στο ίδιο, σελ. 25).
»Την τουρκική περιουσία που εγκαταλείφθηκε ατην Ελλαδα, στην αρχη τη διαχειρίσθηκε το ίδιο το κράτος (Διοίκηση Δημοσίων Κτημάτων), ύστερα την αναθεσε στην Επιτροπή Αποκαταστασεως Προσφύγων (ΕΑΠ), που συσταθηκε από την Κοινωνία των Εθνών (ένα είδος ΟΗΕ της εποχής εκείνης), που διαχειρίσθηκε, κυρίως την αγροτική ιδιοκτησία, από το 1924 μέχρι το 1927. Από την ΕΑΠ την πήρε η Εθνική Τράπεζα, από το 1927 μέχρι το 1939 και τελικά περιήλθε στην Υπηρεσία Διαχειρίσεως Ανταλλαξίμων Μουσουλμανικών Κτημάτων (ΥΔΑΜΚ) από το 1939.
Σήμερα περιήλθε στο Ταμείο Ανταλλαξίμου Περιουσίας και Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΤΑΠΑΠ), που ιδρύθηκε στα 1957.
»Δεν είναι σήμερα η στιγμή να καταλογισθούν ευθύνες - και είναι πολλές - για την αμφισβητούμενη ορθή και δίκαιη διαχείριση και ρευστοποίηση της μουσουλμανικής περιουσίας από το 1924 μέχρι σήμερα, μια και υπάρχουν ενδείξεις και αποδείξεις για διασπαθίσεις του χρήματος της ανταλλάξιμης περιουσίας, για μεροληπτικές παραχωρήσεις ή ακόμα για χαριστικές πράξεις και υπέρογκα διοικητικά έξοδα που φορτωνόταν στην περιουσία αυτή.
Θα έλθει και η ώρα αυτή κάποτε, για να αποκαλυφθεί ότι δεν θα υπήρχε σήμερα προσφυγικό πρόβλημα, ούτε άστεγοι ύστερα από πενήντα τέσσερα χρονιά από το 1922, αν γινόταν η διαχείριση σωστά και δίκαια.
Γιωργος Λαμψιδης
Θεσσαλονικη 1992
»Η ακίνητη αυτή περιουσία περιλάμβανε αγροτικά και αστικά κτήματα, δηλαδή, χωράφια, ελαιώνες, οπωρώνες, δάση, βοσκότοπους, οικόπεδα με κτίσματα στα μικρά και μεγάλα αστικά κέντρα και επιπλέον, λατομεία, μεταλλεία κλπ.
Απ’ την άλλη, η περιουσία των Ελλήνων που εγκαταλείφθηκε στην Τουρκία ανερχόταν, στα 1924, σε 100 δισεκατομμύρια σταθεροποιημένες δρχ., ή σε 303 εκατομμύρια χρυσές λίρες Τουρκίας. (Αιγίδη: στο ίδιο, σελ. 25).
»Την τουρκική περιουσία που εγκαταλείφθηκε ατην Ελλαδα, στην αρχη τη διαχειρίσθηκε το ίδιο το κράτος (Διοίκηση Δημοσίων Κτημάτων), ύστερα την αναθεσε στην Επιτροπή Αποκαταστασεως Προσφύγων (ΕΑΠ), που συσταθηκε από την Κοινωνία των Εθνών (ένα είδος ΟΗΕ της εποχής εκείνης), που διαχειρίσθηκε, κυρίως την αγροτική ιδιοκτησία, από το 1924 μέχρι το 1927. Από την ΕΑΠ την πήρε η Εθνική Τράπεζα, από το 1927 μέχρι το 1939 και τελικά περιήλθε στην Υπηρεσία Διαχειρίσεως Ανταλλαξίμων Μουσουλμανικών Κτημάτων (ΥΔΑΜΚ) από το 1939.
Σήμερα περιήλθε στο Ταμείο Ανταλλαξίμου Περιουσίας και Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΤΑΠΑΠ), που ιδρύθηκε στα 1957.
»Δεν είναι σήμερα η στιγμή να καταλογισθούν ευθύνες - και είναι πολλές - για την αμφισβητούμενη ορθή και δίκαιη διαχείριση και ρευστοποίηση της μουσουλμανικής περιουσίας από το 1924 μέχρι σήμερα, μια και υπάρχουν ενδείξεις και αποδείξεις για διασπαθίσεις του χρήματος της ανταλλάξιμης περιουσίας, για μεροληπτικές παραχωρήσεις ή ακόμα για χαριστικές πράξεις και υπέρογκα διοικητικά έξοδα που φορτωνόταν στην περιουσία αυτή.
Θα έλθει και η ώρα αυτή κάποτε, για να αποκαλυφθεί ότι δεν θα υπήρχε σήμερα προσφυγικό πρόβλημα, ούτε άστεγοι ύστερα από πενήντα τέσσερα χρονιά από το 1922, αν γινόταν η διαχείριση σωστά και δίκαια.
Γιωργος Λαμψιδης
Θεσσαλονικη 1992
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου