Ο Mehmet Tezcan (Μεχμέτ Τεζτσάν), καθηγητής του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Τραπεζούντος, επιμελείται του θέματος με τον τίτλο «Το Βασίλειο του Πόντου 3ος αι. π.Χ.-4ος αι. μ.Χ.».
Ο καθηγητής ισχυρίζεται ότι το όνομα «Πόντος», όσο κι αν στις πηγές φέρεται ότι χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τους Ελληνες, στην πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκε στην περιοχή μετά την ίδρυση του ποντιακού Βασιλείου επί Μιθριδατών (3ος αι. π.Χ.).
Στη συνέχεια αναφέρεται στην έννοια, προέλευση και ετυμολογία της λέξης «Πόντος» και του γεωγραφικού χώρου που καταλαμβάνει. Τονίζει ιδιαίτερα ότι ο όρος δεν αναφέρεται σε κανέναν εθνικό παρά μόνο σε γεωγραφικό προσδιορισμό. (Ομοια δηλ. όπως εμείς ισχυριζόμαστέ για τον όρο Μακεδονία.)
Στη συνέχεια αναφέρεται στην ένδοξη ιστορία του Βασιλείου του Πόντου επί Μιθριδατών, το οποίο (βασίλειο) κατελύθη άδοξα από τους Ρωμαίους.
Ο έτερος καθηγητής του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Τραπεζούντος (Τμήματος Ιστορίας) Ibrahim Tellioglu (Ιμπραχήμ Τελίογλου) πραγματεύεται το θέμα με τον τίτλο «Η εξουσία (κυριαρχία) των Κομνηνών (1204-1461) και οι Τούρκοι». Αναφέρεται κυρίως στις σχέσεις των Κομνηνών αυτοκρατόρων με τους Σελτζούκους Τούρκους, μέχρι την εποχή που ο Μωάμεθ ο Κατακτητής κατέλυσε και το κράτος αυτών (1461 μ.Χ.).
Ο Μ. Hanefi Bostan (Μ. Χανεφί Μποστάν), καθηγητής του τμήματος Ιστορίας του Πανεπιστημίου Μαρμαρά (Κωνσταντινούπολη), αναφέρεται στο θέμα με τον τίτλο «Η δημογραφική δομή του Ανατολικού Εύξεινου Πόντου, από την πολιορκία της Κων/πολεως μέχρι την ελληνική επανάσταση» [σημείωση: οι Τούρκοι ως Πόντο (Karadeniz) εννοούν όλα τα παράλια του Εύξεινου Πόντου από το Ρίζαιο μέχρι τον Βόσπορο.
Αντίθετα για τους Ελληνες ο ιστορικός Πόντος ξεκινάει από τη Σινώπη και καταλήγει άνωθεν του Ριζαίου. Επομένως ό,τι για μας τους Ελληνες αποτελεί Δυτικό Πόντο (νομός Σαμψούντας), για τους Τούρκους αποτελεί τον Κεντρικό Πόντο (Orta Karadeniz)].
Ο Hanefi Bostan, παρ’ ότι πραγματεύεται τη δημογραφική δομή των λαών της περιοχής από την πτώση της Κωνσταντινούπολης μέχρι την ελληνική επανάσταση, δεν παραλείπει να αναφερθεί στις φυλές που κατοικούσαν στην περιοχή από τον έβδομο ακόμα προ Χριστού αιώνα.
Είναι γνωστό, γράφει ο καθηγητής, ότι μετά το 675 π.Χ. οι Κιμμέριοι άρχισαν να εγκαθίστανται στον ανατ. Εύξεινο Πόντο. Αυτοί είναι γνωστοί ως Πρωτό-Τουρκοι που έζησαν στην Ανατολία και το Αζερμπαϊτζάν τον πολιτισμό των πρώτων Μποζκίρων (Bozkir). Ακολούθως ο επισημαίνει ότι όταν πέρασαν από δω οι Μύ-ριοι του Ξενοφώντα (400 π.Χ.) στην περιοχή κατοικούσαν Κόλχοι, Δρίλλες, Μοσύνοικοι, Χάλυβες και Τιβαρινοί, οι οποίοι φυσικά δεν ήταν Ελληνες. Μετά τους Κιμμέριους βρέθηκαν στην περιοχή Σκύθες, Μήδοι και Πέρσες. Ακολούθησαν οι Ρωμαίοι και στη συνέχεια οι Βυζαντινοί, μέχρι που το 1461 η περιοχή κατελήφθη εξ ολοκλήρου από τους μουσουλμάνους Τούρκους.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, τον 15ο αιώνα, στο Σαντζάκι της Τραπεζούντος οι μουσουλμάνοι αποτελούσαν το 9% του πληθυσμού (11.500 άτομα) ενώ οι χριστιανοί το 91% (123.500 άτομα). Το 16ο αι. τα ποσοστά ήταν 30% (57.200 άτομα) και 70% (137.000 άτομα) αντίστοιχα. Οι αριθμοί αυτοί στο πέρασμα των αιώνων συνέχισαν να αυξάνονται για τους Τούρκους και να μειώνονται για τους χριστιανούς. (Παραθέτει ο καθηγητής και αναλυτικό πίνακα των πληθυσμών στην περιοχή με βάση τα οσμανικά τεφτέρια φορολογίας.) Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία που δίνει ο καθηγητής και αφορούν το 18ο αι. με αρχές του 19ου (με βάση πάντα τα οσμανικά αρχεία των υπόχρεων σε εισφορά οικογενειών)..
Ο καθηγητής ισχυρίζεται ότι το όνομα «Πόντος», όσο κι αν στις πηγές φέρεται ότι χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τους Ελληνες, στην πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκε στην περιοχή μετά την ίδρυση του ποντιακού Βασιλείου επί Μιθριδατών (3ος αι. π.Χ.).
Στη συνέχεια αναφέρεται στην έννοια, προέλευση και ετυμολογία της λέξης «Πόντος» και του γεωγραφικού χώρου που καταλαμβάνει. Τονίζει ιδιαίτερα ότι ο όρος δεν αναφέρεται σε κανέναν εθνικό παρά μόνο σε γεωγραφικό προσδιορισμό. (Ομοια δηλ. όπως εμείς ισχυριζόμαστέ για τον όρο Μακεδονία.)
Στη συνέχεια αναφέρεται στην ένδοξη ιστορία του Βασιλείου του Πόντου επί Μιθριδατών, το οποίο (βασίλειο) κατελύθη άδοξα από τους Ρωμαίους.
Ο έτερος καθηγητής του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Τραπεζούντος (Τμήματος Ιστορίας) Ibrahim Tellioglu (Ιμπραχήμ Τελίογλου) πραγματεύεται το θέμα με τον τίτλο «Η εξουσία (κυριαρχία) των Κομνηνών (1204-1461) και οι Τούρκοι». Αναφέρεται κυρίως στις σχέσεις των Κομνηνών αυτοκρατόρων με τους Σελτζούκους Τούρκους, μέχρι την εποχή που ο Μωάμεθ ο Κατακτητής κατέλυσε και το κράτος αυτών (1461 μ.Χ.).
★
Ο Μ. Hanefi Bostan (Μ. Χανεφί Μποστάν), καθηγητής του τμήματος Ιστορίας του Πανεπιστημίου Μαρμαρά (Κωνσταντινούπολη), αναφέρεται στο θέμα με τον τίτλο «Η δημογραφική δομή του Ανατολικού Εύξεινου Πόντου, από την πολιορκία της Κων/πολεως μέχρι την ελληνική επανάσταση» [σημείωση: οι Τούρκοι ως Πόντο (Karadeniz) εννοούν όλα τα παράλια του Εύξεινου Πόντου από το Ρίζαιο μέχρι τον Βόσπορο.
Αντίθετα για τους Ελληνες ο ιστορικός Πόντος ξεκινάει από τη Σινώπη και καταλήγει άνωθεν του Ριζαίου. Επομένως ό,τι για μας τους Ελληνες αποτελεί Δυτικό Πόντο (νομός Σαμψούντας), για τους Τούρκους αποτελεί τον Κεντρικό Πόντο (Orta Karadeniz)].
Ο Hanefi Bostan, παρ’ ότι πραγματεύεται τη δημογραφική δομή των λαών της περιοχής από την πτώση της Κωνσταντινούπολης μέχρι την ελληνική επανάσταση, δεν παραλείπει να αναφερθεί στις φυλές που κατοικούσαν στην περιοχή από τον έβδομο ακόμα προ Χριστού αιώνα.
Είναι γνωστό, γράφει ο καθηγητής, ότι μετά το 675 π.Χ. οι Κιμμέριοι άρχισαν να εγκαθίστανται στον ανατ. Εύξεινο Πόντο. Αυτοί είναι γνωστοί ως Πρωτό-Τουρκοι που έζησαν στην Ανατολία και το Αζερμπαϊτζάν τον πολιτισμό των πρώτων Μποζκίρων (Bozkir). Ακολούθως ο επισημαίνει ότι όταν πέρασαν από δω οι Μύ-ριοι του Ξενοφώντα (400 π.Χ.) στην περιοχή κατοικούσαν Κόλχοι, Δρίλλες, Μοσύνοικοι, Χάλυβες και Τιβαρινοί, οι οποίοι φυσικά δεν ήταν Ελληνες. Μετά τους Κιμμέριους βρέθηκαν στην περιοχή Σκύθες, Μήδοι και Πέρσες. Ακολούθησαν οι Ρωμαίοι και στη συνέχεια οι Βυζαντινοί, μέχρι που το 1461 η περιοχή κατελήφθη εξ ολοκλήρου από τους μουσουλμάνους Τούρκους.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, τον 15ο αιώνα, στο Σαντζάκι της Τραπεζούντος οι μουσουλμάνοι αποτελούσαν το 9% του πληθυσμού (11.500 άτομα) ενώ οι χριστιανοί το 91% (123.500 άτομα). Το 16ο αι. τα ποσοστά ήταν 30% (57.200 άτομα) και 70% (137.000 άτομα) αντίστοιχα. Οι αριθμοί αυτοί στο πέρασμα των αιώνων συνέχισαν να αυξάνονται για τους Τούρκους και να μειώνονται για τους χριστιανούς. (Παραθέτει ο καθηγητής και αναλυτικό πίνακα των πληθυσμών στην περιοχή με βάση τα οσμανικά τεφτέρια φορολογίας.) Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία που δίνει ο καθηγητής και αφορούν το 18ο αι. με αρχές του 19ου (με βάση πάντα τα οσμανικά αρχεία των υπόχρεων σε εισφορά οικογενειών)..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου