Σήμερον άλλο ημέρα εν και άλλο ο ήλιος λάμπει
Σήμερον και το κόρασον δύο καρδίας βάλλει...
Άφσον, κόρη, την μάννα σου, και ποίσον άλλον μάνναν,
Άφσον, κόρη, τον κύρην σου και ποίσον άλλον κύρην,
Άφσον, κόρη, τα' αδέλφε σου και ποίσον άλλα αδέλφε.
Τίμα, κόρη, την πεθερά σ', να ήσαι τιμεμένσσα,
Τίμα, κόρη, τον πεθερό σ', να ήσαι αγαπημένσα,
Τίμα, κόρη, τ' αντράδελφους, να ήσαι πεναιμένσσα.
Μάθαν, κόρη, την αγρυπνίαν και την κακοπειρίαν,
Αύρι' θα πας ς' σου πεθερούς, να ήσαι μαθεμένσσα.
Μακρίν σκοινίν μη δοίτε ατέν, 'ς σα ξύλα μ'απολύτ' ατέν
Η κόρ' 'ντροπαρεία εν, φορτούται όλον το όρος,
Τρανόν λαγήν' μη δοίτε ατέν, 'ς σο νερόν μη απολύτ' ατέν,
Η νύφε 'ντροπαρέα εν, τσουρώνει το πεγάδι.
Σήμερο τ'ηλοκόρασο* δύο καρδίας έχει,
Τ' έναν αφίνει 'ς σου κύρού, και τα' άλλο παίρ' και πάει,
Σήμερον άλλος ήλιος λάμπ' σήμερον άλλο ημέρα.
Κόρη ντό έ'εις και αργεύς, ντο είχαις και αργοπορείς;
Είχα τον κύρη μ', τον καλόν, και χωρισία 'κ είχα.
Κόρη ντό έ'εις και αργεύς, ντό είχες καο αργοπόρνες;
Είχα την μάνν μ' την γλυκήν, και χωρισίαν 'κ είχα.
Κόρη, ντο είχες και αργεύς ντο είχες και αργοπόρνες;
Είχα και τ' αδέλφε μ' τα καλά και χωρισίαν 'κ είχα.
*Το λάμπον ως ήλιος.
(Από το βιβλίο "Περί Πόντου και Τραπεζούντος" εκδ. 1870)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου