«Αλλά και όσα υπέστη η δύσμοιρος περιφέρεια του Πόντου, είναι ανώτερα πάσης περιγραφής. Ο ακμαίος και ανθηρότατος άλλοτε ελληνικός Πόντος με τους πλουσίους ομογενείς, με τα ωραία σχολεία του, με τα μεγαλοπρεπή κτίρια του, ο Πόντος, το σέμνωμα τούτο του ελληνικού πολιτισμού επί της Μαύρης θαλάσσης, μετεβλήθη εις τέφραν και ερείπια και κατέστη τελείως αγνώριστος.
Ω! Είναι αφάνταστα τα μαρτύρια, τα οποία υπέστησαν και υφίστανται ακόμη οι δυστυχείς Πόντιοι. Αρκούσιν εν ή δύο μόνον τραγικά γεγονότα να σας αναφέρω:
Από μίαν κωμόπολιν απηλάθησαν εις το εσωτερικόν αθρόως 1.300 ομογενείς, άνδρες, γυναίκες, παιδία. Μετά επτάωρον πεζοπορίαν εν μέσω χειμώνι έφθασαν εις τουρκικόν χωρίον, όπου ωδηγήθησαν εις λουτρόν δήθεν προς απολύμανσιν. Όταν μετ' ολίγον εξήλθον, δεν εύρον τα ενδύματά των. Τα είχον διαρπάσει προηγουμένως σι Τούρκοι. Ολόγυμνοι τότε, όπως ήσαν, ηλαύνοντο μαστιγούμενοι εις το εσωτερικόν, ευρόντες καθ' οδόν οικτρόν θάνατον!
Από άλλο χωρίον του Πόντου οι εκτοπισθέντες κάτοικοι αυτού, πεζοπορήσαντες όλην την ημέραν, ωδηγήθησαν και πάλιν το εσπέρας οπίσω εις την πατρίδα των. Την επομένην εσύρθησαν και πάλιν εις το εσωτερικόν. Την μεθεπομένην επέστρεψαν και αύθις, και πάλιν εξετοπίσθησαν επί τη προφάσει των Τούρκων ότι η δοθείσα σχετική διαταγή εφηρμόσθη εσφαλμένως, έως ότου οι δυστυχείς μάρτυρες πάντες αφήκαν τα κώλα εν τη ερήμω.
Ιδού κατά ποίον απάνθρωπόν τρόπον εφηρμόζετο κατά των Ελλήνων η πραγματική εξόντωσις αυτών.
Αλλά μήπως είναι αυτά και μόνα; Πόσαι παρθένοι και γυναίκες δεν ητιμάσθησαν, πολλάκις ενώπιον των δεσμευμένων συζύγων και μνηστήρων των! Πόσα ανήλικα κοράσια κτηνωδώς δεν εξεπαρθενεύθησαν! Πόσα δεν παρεμορφώθησαν, αποθανόντα εν μέσω φρικτών αλγηδόνων εκ μεταδοτικών νοσημάτων! Πόσαι λίμνοι και πόσοι ποταμοί δεν επληρώθησαν ελληνικών πτωμάτων! Πόσοι σκλάβοι δεν εκάησαν ζώντες, πόσοι δεν εξεδάρησαν, πόσοι δεν εσταυρώθησαν εις κορμούς δένδρων, πόσοι δεν απέθανον εις τας φυλακάς, πόσοι δεν εξέπνευσαν ξυλοκοπούμενοι, πόσοι δεν εστραγγαλίσθησαν, πόσοι δεν ηκρωτηριάσθησαν, πόσοι δεν απεβίωσαν εκ πείνης και ψύξεως, πόσοι δεν εξηφανίσθησαν εις την αγγαρείαν, πόσαι μυριάδες μυριάδων μαρτύρων του Γένους δεν προσεφέρθησαν ως αθώα θύματα εις τον βωμόν του τουρκικού Μολώχ! Πόσαι! Πόσαι!...
Τα βουνά και αι κοιλάδες και αι φάραγγες της Θρακο-Μικρασιατικής Ελλάδος εποτίσθησαν με άφθονον αίμα και εσπάρησαν με άπειρα οστά των μαρτύρων της δυσμοίρου ελληνικής Φυλής.
Από ομιλία του βουλευτή Κ. Φιλάνδρου στην Ελλ. Βουλή για τη Γενοκτονία (8-4-1921)
Ω! Είναι αφάνταστα τα μαρτύρια, τα οποία υπέστησαν και υφίστανται ακόμη οι δυστυχείς Πόντιοι. Αρκούσιν εν ή δύο μόνον τραγικά γεγονότα να σας αναφέρω:
Από μίαν κωμόπολιν απηλάθησαν εις το εσωτερικόν αθρόως 1.300 ομογενείς, άνδρες, γυναίκες, παιδία. Μετά επτάωρον πεζοπορίαν εν μέσω χειμώνι έφθασαν εις τουρκικόν χωρίον, όπου ωδηγήθησαν εις λουτρόν δήθεν προς απολύμανσιν. Όταν μετ' ολίγον εξήλθον, δεν εύρον τα ενδύματά των. Τα είχον διαρπάσει προηγουμένως σι Τούρκοι. Ολόγυμνοι τότε, όπως ήσαν, ηλαύνοντο μαστιγούμενοι εις το εσωτερικόν, ευρόντες καθ' οδόν οικτρόν θάνατον!
Από άλλο χωρίον του Πόντου οι εκτοπισθέντες κάτοικοι αυτού, πεζοπορήσαντες όλην την ημέραν, ωδηγήθησαν και πάλιν το εσπέρας οπίσω εις την πατρίδα των. Την επομένην εσύρθησαν και πάλιν εις το εσωτερικόν. Την μεθεπομένην επέστρεψαν και αύθις, και πάλιν εξετοπίσθησαν επί τη προφάσει των Τούρκων ότι η δοθείσα σχετική διαταγή εφηρμόσθη εσφαλμένως, έως ότου οι δυστυχείς μάρτυρες πάντες αφήκαν τα κώλα εν τη ερήμω.
Ιδού κατά ποίον απάνθρωπόν τρόπον εφηρμόζετο κατά των Ελλήνων η πραγματική εξόντωσις αυτών.
Αλλά μήπως είναι αυτά και μόνα; Πόσαι παρθένοι και γυναίκες δεν ητιμάσθησαν, πολλάκις ενώπιον των δεσμευμένων συζύγων και μνηστήρων των! Πόσα ανήλικα κοράσια κτηνωδώς δεν εξεπαρθενεύθησαν! Πόσα δεν παρεμορφώθησαν, αποθανόντα εν μέσω φρικτών αλγηδόνων εκ μεταδοτικών νοσημάτων! Πόσαι λίμνοι και πόσοι ποταμοί δεν επληρώθησαν ελληνικών πτωμάτων! Πόσοι σκλάβοι δεν εκάησαν ζώντες, πόσοι δεν εξεδάρησαν, πόσοι δεν εσταυρώθησαν εις κορμούς δένδρων, πόσοι δεν απέθανον εις τας φυλακάς, πόσοι δεν εξέπνευσαν ξυλοκοπούμενοι, πόσοι δεν εστραγγαλίσθησαν, πόσοι δεν ηκρωτηριάσθησαν, πόσοι δεν απεβίωσαν εκ πείνης και ψύξεως, πόσοι δεν εξηφανίσθησαν εις την αγγαρείαν, πόσαι μυριάδες μυριάδων μαρτύρων του Γένους δεν προσεφέρθησαν ως αθώα θύματα εις τον βωμόν του τουρκικού Μολώχ! Πόσαι! Πόσαι!...
Τα βουνά και αι κοιλάδες και αι φάραγγες της Θρακο-Μικρασιατικής Ελλάδος εποτίσθησαν με άφθονον αίμα και εσπάρησαν με άπειρα οστά των μαρτύρων της δυσμοίρου ελληνικής Φυλής.
Από ομιλία του βουλευτή Κ. Φιλάνδρου στην Ελλ. Βουλή για τη Γενοκτονία (8-4-1921)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου