Συνήθειες και Προλήψεις

Οικογένεια στο Πασχαλινό τραπέζι

Τη Λαμπρή έπρεπε πρώτα να φάν' «ευχχιασμένον ωβόν» που τοποθετούσαν κάτω από την αγία Τράπεζα κατά την ακολουθία των παθών ευχχιασμένον ωβόν έβαζαν και στο εικονοστάσι για να παραμείνει ως την άλλη Λαμπρή: «ευχχιασμένον ώβόν 'κι σσκυλάζ» έλεγαν.
Όταν ψυλλίζονταν οι κότες έλεγαν πως θα βρέξει. Η έγκυος δεν έβαζε αυγά στο ζωνάρι της, για να μη πάθει βλάβη το παιδί της. Στο σπίτι πού έγινε γάμος δεν έβαζαν κλώσα εκείνη τη χρονιά, για να μη μείνει στείρα η νύφη. 
Μερικοί κρεμούσαν στα σπίτια ευχχιασμένον  ωβόν αντί σκόρδου. Όταν η κότα φώναζε σαν κόκορας έλεγαν πως θα συμβεί δυστύχημα και την έσφαζαν. Αν θα κατουρήσει η κότα «θα σπάν η θάλασσα».
Αν η κότα είχε την κακή συνήθεια να τρώει τα αυγά, εκείνος που θα την τάϊζε έπρεπε να γυρίσει τα πισινά του προς την κότα, και να της ρίξει το φαΐ ανάμεσα από τα πόδια του, κι αυτό έπρεπε να επαναληφθεί τρεις φορές.