Ενώ το αντάρτικο συνεχιζόταν με τους αντάρτες στα βουνά του Δυτικού Πόντου, ξεπρόβαλε από μέσα τους ένα άλλο παλικάρι, από το χωριό Καράπερτσιν της Σαμψούντας, που συγκέντρωσε γύρω του περισσότερους από εκατό άνδρες, συμπατριώτες του και από τα γύρω χωριά, εμπειροπόλεμους και ψημένους στο ντουφέκι και την αγριάδα, και στήνει το λημέρι του και αυτός στο βουνό Αγιού Τεπέ. Πρόκειται για τον Νεόφυτο Γαράπουλουτ (καρά πουλούτ = μαύρο σύννεφο, οι απόγονοι του έχουν σήμερα το επίθετο Γαραπουλατίδης), που γεννήθηκε το 1698 και από το 1720 μέχρι το 1740 αγωνίστηκε ως εκδικητής στα βουνά της Σαμψούντας και της Πάφρας.
Με τον ξεσηκωμό του και με τα παλικάρια του ξεκίνησε τον μεγάλο αγώνα κατά των Τούρκων. Τους άνδρες του τους κατένειμε σε τέσσερις ομάδες και ανέθεσε σε κάθε ομάδα μια ξεχωριστή αποστολή, όπως ενέδρες σε διαβάσεις, πυρπολισμούς τουρκικών χωριών, συλλήψεις αιχμαλώτων για ανταλλαγή τους με χριστιανούς φυλακισμένους κ. ά.
Κοινό σύμβολο όλων η ομαδική προσπάθεια, η ομόνοια και η αδελφική φιλοτιμία.
Σε μια από τις αιφνιδιαστικές του επιθέσεις εναντίον των τουρκικών χωριών συνέλαβε μερικούς αιχμαλώτους, από τους οποίους πληροφορήθηκε ότι οι Τούρκοι ετοιμάζουν επιχείρηση μεγάλης έκτασης στο βουνό Αγιού Τεπέ εναντίον των εκδικητών ανταρτών που δρούσαν εκεί.
Αποδέσμευσε, τότε, αρκετή δύναμη ανδρών, που την έστειλε για ενέδρα στην τοποθεσία Πουρναλίκ, στους πρόποδες του βουνού, και έδωσε εντολή να περιμένουν εκεί τους Τούρκους, οι οποίοι δεν γνώριζαν ότι ο Νεόφυτος Γαράπουλουτ είχε τις πληροφορίες του για το τουρκικό εγχείρημα εναντίον του.
Οι Τούρκοι, προχωρώντας αμέριμνοι, δέχτηκαν ξαφνικά και πριν ακόμη ανηφορίσουν προς τις πλαγιές του βουνού, καταιγιστικά πυρά των εκδικητών ανταρτών, με σημαντικές απώλειες.
Μετά την αποτυχία τους αυτή, οι Τούρκοι κινήθηκαν προς την περιοχή της κωμόπολης Καβάκ, με κατεύθυνση προς το βουνό Κοτζά Νταγ, που βρίσκεται μεταξύ Σαμψούντας και Πάφρας, σε μια προσπάθεια να ανακόψουν τη μετακίνηση των εκδικητών σε άλλη περιοχή.
Έδωσαν, έτσι, την ευκαιρία στον Γαράπουλατ να εκμεταλλευτεί αυτήν την ευκαιρία να πάει στην περιοχή του Τσαρσαμπά (αρχαίας Θεμίσκσυρας), όπου, έχοντας και τη βοήθεια και συμπαράσταση του τοπικού αρχιεκδικητή Σάββα
Αράπογλη, να επιτεθεί σε μια δύναμη ασφαλείας των τουρκικών χωριών αυτής της περιοχής, προξενώντας τους μεγάλη καταστροφή.
Οι συνεχείς μετακινήσεις των εκδικητών από βουνό σε βουνό και από περιοχή σε περιοχή, όπου κατοικούσαν, κυρίως, Έλληνες χριστιανοί, ήταν σκόπιμη και απέβλεπε στην τόνωση του ηθικού τους, για να μην ενδίδουν στις απειλές και τις διώξεις των Τούρκων, που προσπαθούσαν να εξισλαμίσουν τους χριστιανούς.
Πάντοτε προσπαθούσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, γιατί ήταν απαραίτητη, και να γνωρίζουν, επίσης, οι χριστιανοί ότι οι αντάρτες εκδικητές βρίσκονται κάθε στιγμή δίπλα τους, για να τους προστατέψουν.
Αυτός ήταν ο κυριότερος λόγος, για τον οποίο οι γενναίοι αυτοί άνδρες έστηναν τα λημέρια τους κοντά στα ελληνικά χωριά, εκεί όπου η τουρκική απειλή ήταν εντονότερη και η προστασία των Ελλήνων απαραίτητη.
Ένας από αυτούς τους γενναίους υπερασπιστές και προστάτης των Ελλήνων χριστιανών, στην περιοχή αυτή, ήταν και ο εκδικητής εσκιάς Νεόφυτος Γαράπουλουτ, που έδρασε κατά των Τούρκων ντερεμπέηδων κατά την περίοδο 1720-1740.
Γιώργος Αντωνιάδης
Οικονομολόγος— συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου