Ανάμεσα στους διακεκριμένους Πόντιους, που
αντιμετώπισε, μάλιστα, στη ζωή του πρωτοφανείς δυσκολίες, συγκαταλέγεται ο
Γιώργος I. Ελευθεριάδης, ο οποίος, εκτός των άλλων, είχε κοινωνική προσφορά
και ως χειρουργός οδοντίατρος στην Καλλιθέα Αττικής.
Ο Γιώργος
Ελευθεριάδης γεννήθηκε το 1933 στο χωριό Σεμέλιδων Αζάντας της Αμπχαζίας, όπου
είχε φυγαδευτεί ως πρόσφυγας πολέμου, ο πατέρας του Ιωάννης, σε ηλικία 19 ετών,
από τον θείο του, τον αντάρτη του Πόντου Χατζίκα. Ο πατέρας του ήταν ορφανός
και καταγόταν από το χωριό Σούλι Γουρούχ της Κερασούντας.
Έφηβος ο Γιώργος Ελευθεριάδης, το 1949,
εξορίστηκε από το σταλινικό καθεστώς, μαζί με την οικογένειά του, στο
Καζακστάν, και τα σπίτια τους κατασχέθηκαν και δόθηκαν σε άλλους, που δεν ήταν
Έλληνες. Εκεί στο Καζακστάν, στην κωμόπολη Καπάλ, τελείωσε το δεκατάξιο σχολείο
το 1956 και στη συνέχεια σπούδασε οδοντιατρική στο Τσικμέντ του Ουζμπεκιστάν.
Κατόπιν εργάστηκε ως οδοντίατρος στην πόλη Ταλντικουργκάν του Καζακστάν.
Το 1960 παντρεύτηκε
την Ειρήνη Λαζαρίδου, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά. Σημειώνεται ότι σε
όλη τη διάρκεια της παραμονής του στη Σοβιετική Ένωση είχε άδεια παραμονής
αλλοδαπού και ελληνική ιθαγένεια κατηγορίας Ε'.
Ήρθε στην Ελλάδα με
ελληνικό διαβατήριο στις 22 Απριλίου 1966. Μαζί και η οικογένειά του. Στην
Ελλάδα δεν αναγνωρίστηκε το δίπλωμα οδοντιάτρου που είχε και, έτσι, υποχρεώθηκε
να σπουδάσει και πάλι στην οδοντιατρική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών για δύο
χρόνια και, δίνοντας, και πάλι, εξετάσεις, να πάρει για δεύτερη φορά δίπλωμα
οδοντιάτρου. Από το 1969 έως το 2002 εργάστηκε ως χειρουργός οδοντίατρος στην
Καλλιθέα και μόνον το 1974 απέκτησε την ελληνική ιθαγένεια ως Έλληνας από
γέννηση.
Ο Γιώργος
Ελευθεριάδης δεν ξέχασε ποτέ την ποντιακή του καταγωγή. Έτσι, όταν το 1979
ιδρύθηκε η Πανελλήνια Ένωση Νεοελθόντων από το 1957 Ελλήνων Ποντίων Προσφύγων
εκ Ρωσίας (ΠΕΝΕΠΠΡ), έγινε αμέσως μέλος, μαζί με συγγενείς και φίλους από το
Καζακστάν.
Από το 1990 έως και
την 21 Νοεμβρίου 2007, που πέθανε στη Νέα Σμύρνη, ήταν πρόεδρος της ΠΕΝΕΠΠΡ.
Υπήρξε πρόεδρος του
Ποντιακού Συλλόγου Αχαρνών Αττικής «Ευκλείδης» από το 1980 έως το 1989 και επί
προεδρίας του, ο δήμαρχος Αχαρνών Κωνσταντίνος Βρεττός υλοποίησε απόφαση του
δημοτικού συμβουλίου για τη δωρεά οικοπέδου στο κέντρο της πόλης, όπου
οικοδομήθηκε κτίριο, στο οποίο ο σύλλογος στεγάζεται μέχρι σήμερα.
Με πρωτοβουλία του
Γιώργου Ελευθεριάδη, που ήταν τότε α' αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων
Νότιας Ελλάδας (ΟΠΣΝΕ), ιδρύθηκε το 1987 ένας φορέας για την επίλυση των
προβλημάτων των ομογενών, που έρχονταν από τη Σοβιετική Ένωση.
Καπετάν Ευκλείδης |
Στον φορέα αυτόν
συμμετείχαν 17 ποντιακοί σύλλογοι, μεταξύ των οποίων και ο «Ευκλείδης», του
οποίου ο Ελευθεριάδης ήταν πρόεδρος.
Με την οργάνωση
διαφόρων πολιτιστικών εκδηλώσεων και με άλλα μέσα είχε μεγάλη προσφορά στην
προσπάθεια διατήρησης και μετάδοσης στη νέα γενιά των ποντιακών ηθών και
εθίμων. Για μην αμβλυνθεί η μνήμη των νεοτέρων
και για να γίνουν γνωστά όσα ταλαιπώρησαν τον
Ελληνισμό της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια των σταλινικών διώξεων, ο
Ελευθεριάδης διοργάνωσε δύο εκδηλώσεις στην πλατεία Δαβάκη της Καλλιθέας με
αυτό το θέμα.
Ο Γιώργος
Ελευθεριάδης έδωσε το διακριτικό του παρών και στα έξι παγκόσμια συνέδρια του
Ποντιακού Ελληνισμού, από το 1985 έως και το 2006, στα συνέδρια εθνικής
αυτογνωσίας και στο συνέδριο του Γελεντζίκ, στη Σοβιετική Ένωσης, τον Μάρτιο
του 1991, το οποίο τίμησε με την παρουσία του και ο Έλληνας πρωθυπουργός
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Από το 1988 και
μέχρι τη διάλυσή της το 2001, ο Γιώργος Ελευθεριάδης συμμετείχε στην απογραφή
που έκανε η Γενική Γραμματεία Παλιννοστούντων Ομογενών από την ΕΣΣΔ του
υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης, για τους τρεις χιλιάδες Έλληνες, που είχαν
έρθει στην Ελλάδα με βίζα και η βίζα τους είχε λήξει. Μετά την ψήφιση του νόμου
2790 του 2000 και μετά από σχετικό έλεγχο, δόθηκε σε αυτούς η ελληνική
ιθαγένεια.
Υπήρξε, επίσης, ο
Γιώργος Ελευθεριάδης ένας από τους πρωτοστάτες στην ίδρυση της Παμποντιακής
Ομοσπονδίας Ελλάδας, ως πρόεδρος της ΠΕΝΕΠΠΡ.