Η Μελπομένη τη Ζαρναΐλ' τη Κώστη επήεν έναν ημέραν σον οδοντίατρον
και είπεν ατον σύρον κ' έβγαλλ' αβούτο το σαπεμένον το δόντ', πολλά πονώ.
0 οδοντίατρον ασσό εξέγκεν ατο και ύστερα, είπεν ατεν:
Ατώρα που θα πας σ' οσπίτ' να ευτάς γαργαρίγματα με το άλας.
Καλά
είπεν η Μελπομένη κ' επέρεν την στράταν για τ' οσπίτ'ν ατ'ς·
Πολλά 'κ' επήεν τ' ανάμεσα και η Μελπομένη εκλώστεν.
Είδεν ατεν ο οδοντίατρον
κ' εχάσεν το
χρώμαν ατ'.
Αβούτε για να έρθεν οπίσ' φαίνεται κάτ' 'κι πάει καλά είπεν εκείνος εκείνον.
Η Μελπομένη εγέλασεν και είπεν:
- Δίατρε, εσύ είπες με να ευτάγω γαργαρίγματα, άμα 'κι είπες με με χοντρόν άλας θα ευτάγ' αχα γιόξα με ψιλόν.
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
Ζαρναΐλης, ζαρναΐλτς = αλλήθωρος
Ασσό= αφού
εξέγκεν
ατο = το έβγαλε (ρ. εβγάλλω, αορ. εξέγκα)
γαργαρίγματα = γαργάρες
εκλώστεν = επέστρεψε (ρ. κλώθω, μέσ. και κλώσκουμαι)
αβούτε αυτή
είπεν εκείνος εκείνον = είπε στον εαυτό του
ευτάγω – κάνω
ά μ α =
αλλά
Γιόξα= ή
Δημήτριος Νικοπολιτίδης
Φιλόλογος- Συγγραφέας
