Νικος Σιδηρόπουλος

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1999, ο συμβολαιο­γράφος και συγγραφέας Νίκος Σιδηρόπουλος, από τη Μεταμόρφωση Κιλκίς, που ζούσε στη Βέροια, εγκαταλείποντας την εφήμερη ζωή, πέρα­σε στην αιωνιότητα.

 Η ψυχή και το πνεύμα του, σπάζοντας τα δεσμά της ύλης, λεύτερες πια, κινού­νται ανάμεσά μας και μας οδηγούν! 

Μας οδηγούν, γιατί ο Νίκος Σιδηρόπουλος ήταν και θα μείνει για πάντα ένας οδηγητής.

Το 1995, οι Μεταμορφωσιώτες της Θεσσαλο­νίκης ίδρυσαν τον πολιτιστικό τους σύλλογο και από τότε έβαλαν — μεταξύ άλλων — ως κύριο στόχο τους τη δημιουργία ιστορικού και λαογραφικού μουσείου στο χωριό Μεταμόρφωση.

 Για τον σκο­πό αυτόν είχαμε συγκεντρώσει και συνεχίζουμε να συγκεντρώνουμε αφηγήσεις και μαρτυρίες για τα χρόνια του ξεριζωμού και της οδύνης από τις αλη­σμόνητες πατρίδες της Ανατολής.

Αναζητούσαμε, λοιπόν, τον άνθρωπο που θα μπορούσε να αξιο­ποιήσει όλο αυτό το ιστορικό υλικό. Και ο πλέον κατάλληλος Μεταμορφωσιώτης ήταν ο Νίκος Σιδηρόπουλος.

Με αφορμή την αναζήτηση του ανθρώπου, που θα μπορούσε και που θα ήθελε να σκύψει με ευ­λάβεια και ευαισθησία πάνω από όλο αυτό ιστο­ρικό υλικό, οδηγήθηκα τον Νοέμβριο του 1996 στη Βέροια και στον 2ο όροφο της οδού Κεντρι­κής 6, όπου γνώρισα τον Νίκο Σιδηρόπουλο, τον συμβολαιογράφο και συγγραφέα, έναν άνθρωπο με χειμαρρώδη, αλλά σαφή και καθαρή έκφραση, που εντυπωσιάζει με τον άνετο τρόπο στην αφήγηση, τον βαθύ στοχαστή, την ευαισθησία στην ψυχή και το λεπτό του χιούμορ!

Ο σκοπός εκείνης της επίσκεψης δεν στάθηκε δυνατό να καρποφορήσει, γιατί, από τότε, ο Νίκος Σιδηρόπουλος είχε αρχίσει να έχει προβλήματα με την υγεία του. Θεωρώ, όμως, εξαιρετική τύχη, που γνώρισα και μίλησα με τον λόγιο, τον πνευ­ματικό άνθρωπο, τον επιστήμονα και συγγραφέα Νίκο Σιδηρόπουλο.

Ο Νίκος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε το 1922 στο ακριτικό χωριό Μεταμόρφωση του νομού Κιλκίς — κοντά στους Ευζώνους — που μόλις τότε είχε ιδρυθεί από ξεριζωμένους Πόντιους του χω­ριού Κιλαπερτλί του Καυκάσου. Ήταν ο Νίκος Σιδηρόπουλος, λοιπόν, από τους πρώτους γόνους της δεύτερης γενιάς των προσφύγων.

 Στη Μετα­μόρφωση έζησε τα πρώτα ξένοιαστα παιδικά του χρόνια. Ο πατέρας του Ιωάννης Σιδηρόπουλος δι­ετέλεσε πρόεδρος της κοινότητας μέχρι το 1930, οπότε πήρε την οικογένειά του και μετοίκησε στη Βέροια. Έτσι, ο Νίκος Σιδηρόπουλος έγινε κάτοικος της Βέροιας.

 Ποτέ, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρα του, τη Μεταμόρφωση, την οποία επισκεπτόταν πολύ συχνά. Φοίτησε στη νομική σχολή του Αριστοτελείου Πα­νεπιστημίου Θεσσαλονίκης και σταδιοδρόμησε στη Βέροια, στην αρχή ως δικηγόρος και στη συνέχεια ως συμβολαιογράφος.

Κατά τη γερμανική κατοχή, η ορμή της νιότης και τα εθνικοαπελευθερωτικά του ιδεώδη τον οδήγησαν στις τάξεις της νεολαιίστικης οργάνωσης ΕΠΟΝ, η δε κατάσταση μετά τον εμφύλιο τον ήθελε στρατιώτη στο νησί των μαρτυρίων, τη Μακρόνησο.

Στα κατοπινά χρόνια, ο Νίκος Σιδηρόπουλος δημοσιογράφησε ερασιτεχνικά στον τοπικό τύπο της Βέροιας. Στο συγγραφικό και λογοτεχνικό του έργο αποτυπώνονται η ευαισθησία και το ενδιαφέρον του για τα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά δρώμενα, τα οποία παρατηρεί με οξυδέρκεια, καταγράφει με σαφήνεια και τα συνδέει αρμονικά με την ελληνική παράδοση και ιδιαίτερα με την ποντιακή. Το έργο του, σαν μια γέφυ­ρα, ενώνει την παράδοση με το τώρα και γίνεται φάρος και οδηγητής για το ύστερα.

Όλοι οι Μεταμορφωσιώτες του οφείλουν ευγνωμοσύνη, που με το ηθικό και πνευ­ματικό του ανάστημα και με το σύνολο του συγγραφικού του έργου, μας έκανε, όλους εμάς, περήφανους.

 Αυτήν, ακριβώς, την περηφάνια ένιωσα, ως Μεταμορφωσιώτης, όταν εντελώς τυχαία, το καλοκαίρι του 1998, βρέθηκα στη Βυρώνεια Σερρών, όπου ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος τον τίμησε με ειδική πλακέτα, για την προσφορά του.

 Πιο πριν χειροκροτήθηκε στο Κιλκίς, όπου τιμήθηκε από την Ένωση Ποντίων Νομού Κιλκίς «Οι Αργοναύτες», με βραβείο για το θεατρικό του έργο «Έξι θεατρικά μονόπρακτα».

Το καλοκαίρι του 1999, λίγο πριν από τον θάνατο του, ευτύχησε να δει τη βράβευση του θεατρικού του έργου «Κοσμάς ο Αιτωλός» από τον Φιλολογικό Σύλ­λογο «Παρνασσός».

Έτσι, ο Νίκος Σιδηρόπουλος έφυγε από τον κόσμο αυτό δικαιω­μένος για το έργο του. Έφυγε, γιατί ο Νίκος Σιδηρόπουλος θα έρχεται πάντα ανάμεσά μας!

Άνθρωποι του δικού του διαμετρήματος δεν πεθαίνουν ποτέ. Θα ζει μέσα στην ψυχή και στη σκέψη μας. Όσο θα ζούμε, θα τον έχουμε πάντα κοντά μας.

Ασχολήθηκε, κυρίως, με το θέατρο, το διήγημα και το χρονογράφημα. Από τα θεα­τρικά του («Ένας παλιάνθρωπος ολκής», «Δύσκολα χρόνια», «Λέσχη αγάμων», «Νύχτα και καταχνιά», «Τέρεν και γυναίκ'σον») ανεβάστηκε το τελευταίο. Πεζογραφήματα, ανέκ­δοτα, διατριβές και διηγήματα του δημοσιεύτηκαν στον περιοδικό τύπο, σε ημερολόγια φιλολογικά και σε ανθολογίες ποιημάτων.

 Από τα έργα του, έχουν εκδοθεί: «Γλωσσικά Πόντου», Θεσσαλονίκη 1977, «Ποιητικά σκίτσα», Βέροια 1994, «Πενιχρά κείμενα», Βέ­ροια 1994. «Μέρες κατοχής» (από τις εκδόσεις «Παρατηρητής»), Θεσσαλονίκη 1995, «Ταύτα τοις Έλλησι», Βέροια 1997, «Έξι θεατρικά μονόπρακτα», Βέροια 1998,

Πάνω στο γραφείο μας, δίπλα στο κομοδίνο, μέσα στη βιβλιοθήκη μας, πάντα θα

βρίσκεται κάποιο από τα βιβλία του και θα διαβάζουμε και θα ξαναδιαβάζουμε, από τις «Μέρες κατοχής», το «Ξενοδοχείον "Καύκασος"», ή κάποιο από τα ποιη­τικά του ή και από τα «Πενιχρά κείμενα», που δεν είναι καθόλου πενιχρά, όπως ανα­φέρει και ο δάσκαλος του στο πανεπιστή­μιο Θεσσαλονίκης Ιωάννης Ξηροτήρης. Έτσι, λοιπόν, ο Νίκος Σιδηρόπουλος θα είναι πάντα δίπλα μας.

Με τα λίγα αυτά λόγια εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας όλοι οι Μεταμορφωσιώτες, που μας τίμησε με το συγγραφικό του έργο.

Πετρος Σιδηροπουλος

Οικονομολογος-Συγγραφεας