Τό επίλεκτο στέλεχος της Παναγίας
Σουμελά, «ό ακούραστος συντάκτης και επιμελητής της Ποντιακής Εστίας», ό
όποιος προώθησε και ανάδειξε τό περιοδικό αυτό, μετά τον αείμνηστο ιδρυτή του
Φίλωνα Κτενίδη, σε ακόμα υψηλότερα λαογραφικά επίπεδα από εκείνα πού τό
παράλαβε, άφησε φεύγοντας ένα φωτεινό παράδειγμα Πόντιου διανοούμενου, πού
γνωρίζει να τιμά τις ρίζες του. Πού ξέρει να σπουδάζει τούς τάφους των προγόνων
του και να αντλεί διδάγματα κι αξίες πού αποτελούν την πλέον ανεκτίμητη γαλούχηση για τό σύγχρονο
Πόντιο, πού πιστεύει στις παραδόσεις του και διψά για ποντιακή γνώση.
Ό Ευριπίδης Φ. Χειμωνίδης, απόφοιτος του φροντιστηρίου της Τραπεζούντας και
δάσκαλος στην αλησμόνητη πατρίδα του, αφού πέρασε τά επάρατα δεινά της εξορίας στα
χρόνια του εξανδραποδισμού του Πόντου με φιλοσοφική καρτερικότητα, αφού πέρασε την
αθλιότητα της προσφυγιάς με την ίδια υπομονή, άλλα και την επιμονή πού
διακρίνει τή ράτσα του, κατάφερε σαν άνθρωπος των γραμμάτων και σαν παιδαγωγός,
όχι μόνο να διαπρέψει στην πληρότητα των γνώσεων του κλάδου του, άλλα και να
περάσει διαδοχικά όλα τά στάδια της διδασκαλικής καριέρας του, φτάνοντας στο
βαθμό του Διευθυντή του πρότυπου της Παιδαγωγικής Ακαδημίας.
Αυτόν λοιπόν τον ακέραιο άνθρωπο, τον πνευματικό άνθρωπο, τον διανοούμενο
μαχητή, τον αθεράπευτα νοσταλγό Πόντιο, τον ακούραστο χτίστη της Ποντιακής'
Εστίας», πολύτιμο συναθλητή τής «Παναγίας Σουμελά» θρήνησε ή έπτάκωμη Σαντά κι
ολόκληρη ή ποντιακή οικογένεια στίς 8 του Ιούνη 1982.
Ας μείνει αιώνια φωτεινό τό παράδειγμα του κι άς είναι αιώνια ή μνήμη του.
