Για τον Πόντο
Ανάψτε το καντήλι της χαμένης Πατρίδας
Καντήλι ανάψτ' ευλαβικά στη μνήμη της Πατρίδας.Καντήλι ας ανάψουμε, ανάψτε ο κόσμος όλος!Για μοσχοβόλι των βουνών, θυμάρι κι ευωδία.Για σε Πατρίδα που άδικα κι ανέλπιστα εχάθης...
Πατρίδα' μ, μαυροθάλασσα, πενεύτρα των κορφών σου,πόσες καρδιές δεν έκλαψαν, καρδιές που τις ματώσαν,και μάτια δε βουρκώσανε με δάκρυα ποτάμια...
Και ποιος ξωπίσω εξέμεινε, καμπάνα να χτυπάει,ν' ανάβει μελισσόκερα, στου Ιερού την πόρτα,ν' ανάβει τον πολυέλαιον, τον τρουλοκρεμασμένον,και στην καντήλα του Χριστού, στην άσβεστη καντήλα,
λάδι να ρίχνει ευλαβικά, φυτίλι να αλλάζει...
Πατρίδα μου μονάκριβη, αξέχαστη πατρίδα,τις δόξες και τα κάλη σου τα εζήλεψεν η χώρα,μα τα παιδιά σου τάκοψε τούρκικο αξινάρι...
Κι έστειλ' εμάς στην προσφυγιά, στου κόσμου την ορφάνια...
θΩΜΑΣ ΑΚΡΙΤΙΔΗΣ
