Αν και στον Γιάμπολη
ποταμό υπήρχαν αρκετές πέστροφες κανένας δεν ασχολούνταν συστηματικά με το ψάρεμα
τους.
Από την Τραπεζούντα προμηθεύονταν φρέσκο γαυρο (χαψια), που τα μετέφεραν σε μικρές
ποσότητες τα αποκεφάλιζαν (εκούλιζαν τα χαψία), τα πάστωναν και τα χρησιμοποιούσαν
σαν συμπλήρωμα των φαγητών τους.
Τα παστά αυτά τα έλεγαν αλυκα χαψια (παστος ή αλμυρός γαυρος) και το ζουμί το έλεγαν χαψοζωμ.
Λίγα τεμαχισμένα αλυκα χαψια με χαψοζωμ σε καλαμποκάλευρο, δημιουργούσαν πυκνή ζύμη και αφού την τεμάχιζαν σε μικρά τεμάχια τα έψηναν μέσα στο τηγάνι όπως τις τηγανιτές. Αυτά ήταν τα χαψοπουλια και σαν αλμυρά που ήσαν αποτελούσαν αγαπημένο προσφάγι, με το ψωμί όπως και τα τσορτανια.
Σαν φαγητό το φρέσκο ψάρι ήταν σπανιο, παρ'οτι η Τραπεζούντα διέθετε άφθονο γαύρο και παλαμιδα, γιατι η μεταφορά ήταν δύσκολη εξ αιτίας της απόστασης και η συντήρηση μέσα στο καλαθι, που έφεραν στην πλάτη τους, ήταν αδύνατη.
Η ποσότητα του γαυρου που έβγαζαν οι ψαράδες καμιά φόρα ήταν τόσο μεγαλη, ωστε ήταν αδύνατη η διάθεση στην αγορα, οποτε λογω έλλειψης ψυγείων για την συντήρηση τους , δινόταν δωρεά στα γειτονικά χωριά, που τα χρησιμοποιούσαν σαν λίπασμα στους κήπους τους.
Τα παστά αυτά τα έλεγαν αλυκα χαψια (παστος ή αλμυρός γαυρος) και το ζουμί το έλεγαν χαψοζωμ.
Λίγα τεμαχισμένα αλυκα χαψια με χαψοζωμ σε καλαμποκάλευρο, δημιουργούσαν πυκνή ζύμη και αφού την τεμάχιζαν σε μικρά τεμάχια τα έψηναν μέσα στο τηγάνι όπως τις τηγανιτές. Αυτά ήταν τα χαψοπουλια και σαν αλμυρά που ήσαν αποτελούσαν αγαπημένο προσφάγι, με το ψωμί όπως και τα τσορτανια.
Σαν φαγητό το φρέσκο ψάρι ήταν σπανιο, παρ'οτι η Τραπεζούντα διέθετε άφθονο γαύρο και παλαμιδα, γιατι η μεταφορά ήταν δύσκολη εξ αιτίας της απόστασης και η συντήρηση μέσα στο καλαθι, που έφεραν στην πλάτη τους, ήταν αδύνατη.
Η ποσότητα του γαυρου που έβγαζαν οι ψαράδες καμιά φόρα ήταν τόσο μεγαλη, ωστε ήταν αδύνατη η διάθεση στην αγορα, οποτε λογω έλλειψης ψυγείων για την συντήρηση τους , δινόταν δωρεά στα γειτονικά χωριά, που τα χρησιμοποιούσαν σαν λίπασμα στους κήπους τους.
