ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΌ ΦΑΙΝΌΜΕΝΟ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΊΑΣ

Το απάνθρωπο φαινόμενο της γενοκτονίας, αιώνες τώρα, χαρακτηρίζει την πολιτική των εκάστοτε τουρκικών κυβερνήσεων. 
Από τη μάχη του Ματζικέρτ (1074) ως την πτώση της Αυτοκρατορίας των Μεγαλοκομνηνών της Τραπεζούντας (1461), από την εποχή του Α '  Παγκόσμιου πολέμου (1915) ως τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) και από τους βανδαλισμούς του 1956 ως την εισβολή στην Κύπρο (1974), ένας ήταν πάντοτε ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας, η εξόντωση του Ελληνισμού. 
Αυτή η γνωστή και βάρβαρη τακτική σε βάρος του Ελληνισμού τροφοδοτείται αδιάκοπα από το ανθελληνικό και αντιχριστιανικό μίσος και μένος και από την ανοχή και αδιαφορία των χριστιανικών Κρατών! Η εξαφάνιση καθετί μη μουσουλμανικής εθνότητας εξακολουθεί να αποτελεί όνειρο και επιδίωξη της τουρκικής πολιτικής.

Το 1911, σε συνέδριο, που έγινε στη Θεσσαλονίκη, πάρθηκε απόφαση από τους Νεότουρκους για εξόντωση Ελλήνων και Αρμενίων, η οποία έλεγε:

"Η Τουρκία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα, όπου η μωαμεθανική, δύναμη και οι μωαμεθανικές αντιλήψεις θα κυριαρχούν και κάθε άλλη θρησκευτική προπαγάνδα θα καταπνίγεται ... Και είναι ολοκάθαρο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πειθώ. Άρα πρέπει να χρησιμοποιηθεί βία .. . ».

Ταλαάτ Πασά

Σε μυστική σύσκεψη, υπό την προεδρία του Ταλαάτ πασά, ο Δρ. Μπεχεντίν Σακίρ είχε δηλώσει:

«Τα Έθνη, που απόμειναν από παλιά στην Αυτοκρατορία μας, μοιάζουν με ξένα και βλαβερά χόρτα, που πρέπει να ξεριζωθούν».

Στην ίδια σύσκεψη ο Δρ. Ναζίρ είχε πει:

"... Θέλω μόνο να ζήσει ο Τούρκος ... Εκτός των Τούρκων όλα τα άλλα στοιχεία να εξοντωθούν ...

Αυτών των σχεδίων και των απάνθρωπων επιδιώξεων, σήμερα στην εποχή μας, έχουν πικρή εμπειρία και οι Ελληνοκύπριοι, οι Κούρδοι και οι Έλληνες Ίμβρου, Τενέδου και Κωνσταντινούπολης.

Ο Γερμανός αξιωματικός Λίμαν φον Σάντερς, εμπνευστής του σχεδίου γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Μικρασίας, καθοδηγώντας τις τουρκικές Αρχές υποστήριζε, μεταξύ άλλων απίστευτων μέτρων εξόντωσης του Ελληνισμού "... σας διαβεβαιώ ... Με το σύστημα, που προτείνω, ο Θάνατος τους θα είναι βέβαιος ... η μισητή και άτιμη αυτή ράτσα θα ξεκληριστεί και θα χαθεί για πάντα ... »*.

Έτσι άρχιζε μια καινούργια και απίστευτη γενοκτονία από το 1915 και συστηματική μετά την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ  στη Σαμψούντα (19-5-1919), με αρχηγό τον αιμοβόρο Λαζό Τοπάλ Οσμάν, των τουρκικών συμμοριών.

Οι τρόποι, οι μέθοδοι και τα μέσα, που χρησιμοποίησαν οι τουρκικές κυβερνήσεις, για να εξοντώσουν τον ποντιακό Ελληνισμό, είναι απίστευτα:
1. Επιστράτευση και εξόντωση, των νέων.

2. Τάγματα εργασίας-τάγματα θανάτου.

3. Στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης.

4. Δουλειά 18ωρη και αγγαρείες κάτω από άθλιες συνθήκες.

Οι στρατευμένοι και συλληφθέντες ήσαν υποχρεωμένοι να σπάζουν πέτρες, να κόβουν ξύλα, να καθαρίζουν χιόνια, να ισοπεδώνουν δρόμους, να πεζοπορούν χιλιάδες χιλιόμετρα.

Τους έβγαζαν από θερμό λουτρό και τους υποχρέωναν να πεζοπορούν γυμνοί μέσα σε δριμύ χειμωνιάτικο ψύχος.

Οι θάνατοι ήσαν καθημερινό φαινόμενο.

Άλλα μέτρα:

Εξορίες, φυλακές, σφαγές, κρεμάλες, πορείες θανάτου, εκτελέσεις εν ψυχρώ.

Πυρπολήσεις, λεηλασίες, απελάσεις, βιασμοί, πείνα, ψείρα, κρύο, αρρώστιες, εξισλαμισμοί, παιδομάζωμα, γενιτσαρισμός.

Όλη αυτή η τακτική της εξόντωσης προκάλεσε την αυτοάμυνα των Ελληνοπόντιων - το αντάρτικο στον Πόντο.

Έγκυες γυναίκες τις βασάνιζαν και τις ξεκοίλιαζαν και τα έμβρυα τα έριχναν βορά στα σκυλιά.

Κυριολεκτική κατακρεούργηση του Γένους.

* "Βλέπε" Το έπος της Μικρασίας 1919-1922 "Τ. 1 σελ. 93 κ. Εξ. Χρήστου Νεράντζη

1987.