Γενοκτονία

Σ' είναν καγιάν εκάθουμ'νε, σ' είναν θαλασσάκρα.
 Τα κύματα ετέρνα τελεμονήν ντο 'κι έχ'νε.
 Νύχταν — ημέραν, απάν' αφκά, ατά πώς 'κι νεγκάσκουν!
Ατά τεμάκ σίτ' έλεπα, έρθα κι οραματίγα
κι εκλώστα οπίσ' σα παλαιά, τον Πόντον έμπρα μ' είδα...
Είδα τον Ακρίταν ς' σο μαρμαρέν' τ' αλώνι με τον Χάρον να παλεύ-ι
τον Μάραντον απάν' ς' σον μαύρον ατ', σον πόλεμον να πάει
ρωμάνες είδα ς' σον παρχάρ', παν' κι έρταν μελεσσίδα
 να λέγ'νε και να τραγωδούν, 'κι εγροικούν νεγκασίαν ...
 Είδα και τον Τούρκον να καίει τ' έμορφα τα χωρία
να κλέφτ' και να χαλάν', ίλαμ τα εγκλεσίας,
να σπάζ' τοι γέρτς, γαρήδες και τα μωρά παιδία.
 Το αίμαν χουλέν χοχλάζ', η γη πα 'κι ρουφά 'το
 και τρέχ' άμον ποτάμ' και κουβαλεί τα ψήα.
 Ψήα που τιδέν 'κ' έφταιξαν, μόν' Έλλενες που έσαν.


Γιάννης Σαββίδης