Έτον είνας γέρος κ' είνας γραία κ' είχαν κ' είναν νύφεν κ' έναν βούδ πολλά παχχυμένον. Τό βούδ αποβραδίς πάντα επεμένεν εξ και ‘κ έρχουτον σο μαντρίν, και ή γραία κ' ή νύφε εράευαν φουρσιάτ νά χάνν' άτο.
Έναν Κερεκήν ο γέρον επήεν σήν εκκλησίαν κ' η γραία με τη νύφεν εσέγκαν ση βουδί τον κόλον κι αν έναν ξαμένον αποκάμ κ' επάτεσαν κα κ’ έσπαξαν άτο.
Άς σου έσπαξαν άτο, η γραία εδέκεν τή νύφεν τα παχχύντερα να πάει πλύνει άτα σο νερόν καικά, άμα είπεν άτεν σον ουρανόν κι αν νά μή τερεί.
Η νύφε σείτ' έπλυνεν άτα ενέσπαλεν κ' έτέρεσεν σον ούρανόν κι αν, κι απάν σο κιφάλ εκατέβεν είνας αϊτέντς έρπαξεν άτα.
Αλλομίαν η νύφε εσκάλωσεν νά κλαίει και νά παρακαλεί άτον:
Αϊτέν, δώμα τά παχχύντερα, αν πάγω σον γέρον και σήν γραίαν απέσ’ ‘κι' θά βάλλνε με.
Αϊτέντς πα εκλώστεν είπεν άτεν: Αν πάς φέρτς με έναν πουλίν, δίγω σ' άτα.
Ή νύφε κλαιμέντζα επήεν σήν κοσσούν και είπεν άτεν; Κοσσού, κοσσού εσύ έμέν πουλίν, κι ογώ τον αϊτέν πουλίν, κι αϊτέντς εμέν τά παχχύντερα' άν πάγω σον γέρον καί σήν γραίαν θά σκοτώνε με.
Η κοσσού πα είπεν άτεν: Αν φέρτς με κοκκία καί τρώγω, δίγω σε.
Η νύφε επεκαικά φλιμέντζα επήεν σ' αλών και είπεν άτο: Αλών,αλών, εσύ εμέν κοκκία κι ογώ τήν κοσσούν κοκκία, κ' η κοσσού εμέν πουλίν κι ογώ τον αϊτέν πουλίν κι αϊτέντς εμέν παχχύντερα, αν πάγω σον γέρον και σην γραίαν θά κρεμμάνε με.
Εκείνο πα εκλώστεν είπεν άτεν: Αν πάς φέρτς εναν τσουχαβέλ και σπογγίεις με δίγω σε.
Η μάρσα η νύφε επήεν σ’ υλέεν κ' επαρακάλνεν κ' έλεεν: Υλέε, υλέε, εσύ εμέν τσουχαβέλ, κι ογώ τ' αλών τσουχαβέλ, και τ’ αλών εμέν κοκκία κι ογώ την κοσσούν κοκκία, κ’ ή κοσσού εμέν πουλίν, κι ογώ τον αϊτέν πουλίν κι αϊτέντς εμέν παχχύντερα, αν πάγω σον γέρον και σήν γραίαν θά φουρκίζνε με.
Υλέε πα είπεν άτεν: Αν πάς φέρτς κρωπήν καί κόφτς τά ξερά τά κλαδία ‘μ και καθαρίεις με, δίγω σε.
Άχαρος η νύφε επήεν σον τιαμιρτζζήν, ερρούξεν σά χχέρια και σα ποδάρια 'τ κ' έλεεν:
Τιαμιρτζζή, τιαμιρτζζή, έσύ εμέν κρωπήν, κι ογώ τ’ υλέεν κρωπήν κ' ύλέε εμέν τσουχαβέλ κ.λ.π. Εκείνος πα ενούντζεν είνα ξάϊ και είπεν άτεν:
Αν πάς φέρτς με ένα ξάϊ μαντζούραν, δίγω σε.
Έκλώστεν η μαυράχαρος εύκαιρος έρθεν σο ζών και είπεν άτο:
Ζών ζών, εσύ εμέν μαντζούραν,κι ογώ τόν τιαμιρτζζήν μαντζούραν, κι ο τιαμιρτζζής έμέν κρωπήν.Αν πάγω σόν γέρον και σήν γραίαν θά διέχνε με.
Εκείνο πα είπεν άτεν:Αν πάς φέρτς με χορτάρια και τρώγω, φέρω γάλα και δίγω σε.
Επεκαικά επήεν σο τσσιαΐρ και έμ έκλαιεν και έμ έλεεν: Τσσιαΐρ, τσσιαΐρ εσύ εμέν χορτάρια κι όγώ τό ζών χορτάρια και το ζών εμέν μαντζούραν κι ογώ τον τιαμιρτζζήν μαντζούραν. Αν πάγω σον γέρον και σην γραίαν θα κοπανίζνε με.
Το τσσιαΐρ πα εκλώστεν είπεν άτεν:Αν πας φερτς κόπρον και ενιάεις με δίγω σε.
Εκλώστεν αλλομίαν σο ζών και είπεν άτο:
Ζων,ζων,εσύ εμέν κόπρον κι ογώ το τσσιαΐρ κόπρον και το τσσιαΐρ εμέν χορτάρια και το ζων εμέν μαντζούραν κι ογώ τον τιαμιρτζζήν μαντζούραν κι ο τιαμιρτζζής εμέν κρωπήν, κι ογώ τ'υλέεν κρωπήν, κι υλέε τσουχαβέλ κι ογώ τ'αλών τσουχαβέλ και τ' αλών εμέν κοκκία , κι ογώ την κοσσούν κοκκία, κ' η κοσσού εμέν πουλίν, κι ογώ τον αϊτέν πουλίν , κι αϊτέντς εμέν παχχύντερα, αν πάγω σον γέρον και σην γραίαν θα σκοτώνε με.
Το ζων ετσσιούξεν άτεν κι' εδεκενάτεν κόπρον, κι ενίασεν το τσσιαΐρ, κ' επαίρεν χορτάρια, κ' εδέκεν το ζων κ'επαίρεν μαντζούραν , κ' εδέκεν τον τιαμιρτζζήν, κ' επαίρεν κρωπήν, κ' εκαθάρτσεν τ' υλέεν, κ' επαίρεν τσσουχαβέλ κ' εσπόγξεν τ' αλών κ' επαίρεν κοκκία, κι έγκεν την κοσσούν κ' εδέκεν άτεν πουλίν, κ'επήεν σον αϊτέν κ' εκείνος εκάθουτον κ' ενέμενεν άτεν χωρίς να τριαλίζ τα παχχύντερα,εδέκεν άτα κ' η νύφε πα επαίρεν άτα κ' επήεν σην γραίαν
Στάθης Αθανασιάδης
(Από διήγηση της μητέρας του)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου