Λευτέρης Παντ. Κιντζονίδης

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Ο Παντελής Κιντζονίδης, πατέρας του γιατρού και ποιητή Λευτέρη Κιντζονίδη, γεν­νήθηκε στην Κάτω Ταρσώ της Χαλδείας του Πόντου το 1909. Ήταν το δεκατοτρίτο παιδί του αγρότη Σπύρου Γ. Κιντζονίδη και της Άν­νας Χριστοφορίδου.
 Από το 1916 έως το 1919, η οικογένεια εξορίστηκε στη Νίγδη της Καπ­παδοκίας. Στις συνθήκες εξορίας δεν άντεξαν και πέθαναν η μάνα του Παντελή Άννα και τα αδέλφια του, ο Χρήστος, η Δέσποινα, η Ελπί­δα και η Χαρίκλεια.
 Το 1920, όσοι επέζησαν, ήρθαν στην Ελλάδα. Ο Παντελής μεγάλωσε και έμαθε τα πρώτα γράμματα στο Ορφανο­τροφείο Δράμας. Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών, στην Κέρκυ­ρα.
 Αποτάχθηκε από τον στρατό το 1935 γιατί συμμετείχε στο κίνημα του Ελευθέριου Βενιζέλου. Γύρισε στον στρατό το 1945. Με αίτη­ση του αποτάχθηκε το 1962 με τον βαθμό του συνταγματάρχη.
Το 1935 γνώρισε στη Βέροια και παντρεύτηκε την Αγλαΐα Σιδηροπούλου, που γεννήθηκε στο Βατούμ της Γεωργίας, με τόπο καταγωγής του πατέρα τη Μούζαινα του Πόντου και της μητέρας της τη Σάντα.
Η οικογένεια του Παντελή Κιντζονίδη έμει­νε στη Βέροια, όπου, στη συνοικία Τσερμέν, στις 20 Ιουνίου του 1936 γεννήθηκε ο ποιητής Λευτέρης Κιντζονίδης. Το 1937, ο Παντελής Κιντζονίδης πήρε την οικογένεια του και μετα­κόμισε στην Ξάνθη, όπου εργάστηκε ως λογι­στής στον συνεταιρισμό που ίδρυσε ο Πόντιος πολιτικός Αλέξανδρος Μπαλτατζής.
Το 1940 επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε στη Θράκη. Το 1941, με την κατάρρευση του μετώπου στην Αλβανία, ο Παντελής Κιντζονίδης πήρε την οικογένεια του και γύρισε στη Βέροια, όπου μεγάλωσε ο Λευτέρης.
Το 1945 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή ανάμεσα στην Ανάληψη και το Ντεπώ και ο Λευτέρης Κιντζονίδης τελειώνει το 1954 το Ε' γυμνάσιο.
Ο Φώτης Τριάρχης γράφει σχετικά με την περιοχή, όπου έζησε ο Λευτέρης Κιντζονίδης:
«Στην περιοχή βρίσκονταν πολλά παληά αρχο­ντικά και βίλλες πλουσίων, αληθινά αρχιτεκτο­νικά κομψοτεχνήματα του περασμένου αιώνα. Όπως το αρχοντικό του ντουτμέ Καπαντζή, η οικία Σαρνώ, η βίλλα Μπιάνκα, τα εκπαιδευτή­ρια Σχοινά, το μέγαρο Σεϋφουλάχ Πασά και τόσα άλλα.
Πάντα τον μαγνητίζουν τα παληά οικήματα και οι βυζαντινές εκκλησίες. Στα μά­τια της ψυχής του τα οικήματα τούτα υψώνο­νταν σαν μεγαλόπρεπα καστέλλια και πύργοι των παραμυθιών.
 Ερέθιζαν την φαντασία του και δίναν το έναυσμα για ρομαντικές ονειροπολήσεις και ταξίδια σε και­ρούς αλλοτινούς. Αυτές οι ονειροπολήσεις του θα διαφυλαχτούν εντός του μυστικά και θα τις δούμε, έπειτα από χρόνια, να ξετυλίγονται νοσταλ­γικά μέσα στην αχλύ των στίχων του».
Ο Λευτέρης Κιντζονίδης θυμόταν πάντα τους τρεις ανθρώπους, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Ο πρώτος ήταν ο εκπαιδευτικός Γιώργος Ματζώρος, που τον ώθησε να διαβάσει ελληνική λογοτεχνία. Οι άλλοι δύο ήταν οι θείοι του, αδέλφια της μητέρας του, Παναγιώτης Σιδηρόπουλος και Δημήτρης Σιδηρόπουλος. Και οι δύο είχαν σημαντι­κή επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, όπως έλεγε ο ίδιος.

«Τα χρόνια της δημιουργίας»
Ο βιογράφος του Φώτης Τριάρχης παρου­σιάζει «Τα χρόνια της δημιουργίας» του Λευ­τέρη Κιντζονίδη, ανατρέχοντας στο 1955:
 Από το 1955 ο Λευτέρης Κιντζονίδης εισά­γεται, έπειτα από επιτυχείς εξετάσεις, στην Ια­τρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονί­κης. Στο πολύμορφο και δημιουργικό πλαίσιο της φοιτητικής δράσης, αυτό που τόσα χρόνια κρυβόταν εντός του, αρχίζει να εκδηλώνεται με μια ποικίλη καλλιτεχνική δραστηριότητα που τον οδηγεί με σταθερά βήματα στον προ­ορισμό του.
Υπήρξεν επίσης ιδρυτικό στέλε­χος και ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος της πολυάριθμης «Ένωσης Ποντίων Φοιτητών» του Πανεπιστημίου θεσσαλονίκης και μέλος του γραφείου ραδιοεκπομπών της Φοιτητικής Ενώσεως του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με πλούσια δράση. Η δημι­ουργική του αυτή δραστηριότητα συνεχίζεται και μετά την αποφοίτηση του, με το ίδιο πά­θος, μέχρι σήμερα (1978).     
   Γνωρίζεται με τον ποιητή και κριτικό Τάκη Γκοσιόπουλο, τον αγνόν αυτόν φίλο και συμπαραστάτη των νέων λογοτεχνών. Αυτός τον εισάγει στους λογοτεχνικούς κύκλους της Θεσ­σαλονίκης. Γνωρί­ζεται επίσης με τους λογοτέχνες Γιώργο Ζωγραφάκη, Γιώργο Ψαλτόπουλο, Κώστα Σάλτα, τις ποιήτριες Ιφιγένεια Διδασκά­λου, Χρυσάνθη Ζητσαία, την Νέλλη Ζαγκαρέτου και άλλους πολλούς πνευματι­κούς ανθρώπους, κα­θώς και τον μακαρίτη ποιητή Ηλία Κατσόγιαννη.
Ιδιαίτερα εκτιμάται από τον καθηγητή ιατρο­φιλόσοφο και καρκινολόγο Αλέξανδρο Συμεωνίδη, τον χειρουργό Μαρίνο Σιγαλά, τον καθη­γητή της μικροβιολογίας Χατζή βασιλείου που λάτρευε την ποίηση και τον πίεζε φορτικά να εγκαταλείψει την ιατρική για χάρη των Γραμ­μάτων.
Συνεργάζεται (ο Λευτέρης Κιντζονίδης) με εφημερίδες και περιοδικά. Δίνει διαλέξεις και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις. Εκδίδει ποιητι­κές συλλογές του σε βιβλία. Από το 1968 έχει παντρεθεί, έπειτα από ένα ρομαντικό ειδύλλιο, την Μάγδα Παπαδο­πούλου από την Έδεσσα (χωριό Άγρας), πτυχιούχο σχεδιάστρια της Σχολής Αγλαΐας Σχοινά.
 Μια γυναίκα που στάθηκε πάντα κοντά του με αγάπη και αφοσίωση αληθι­νή. Μαζί της απέκτησε δύο  αγό­ρια, τον Παντελή που γεννήθηκε το 1969 και τον Σπύρο που γεννή­θηκε το 1972.
Ο ποιητής Λευτέ­ρης Κιντζονίδης πέ­θανε στις 6 Νοεμβρί­ου 2002, στη Θεσσα­λονίκη.




 Πηγη:Περιοδικο"ΠΟΝΤΙΑΚΑ"







Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © 2015 Santeos
| Design By Herdiansyah Hamzah