Το περιοδικό “Ζιζάνιο”

Τον χαρακτήρα του Φόρη Παροτίδη εξέφραζε - μέχρις ενός ορισμένου σημεί­ου - ο τίτλος «Ζιζάνιο», που ο ίδιος έδωσε το 1977 στο διμηνιαίο περιοδικό του, που περιείχε ποικίλη πνευματική ύλη. 

Ασυμβί­βαστος μέχρι την ημέρα του θανάτου του ο ίδιος, έδωσε και στο περιοδικό του αυ­τήν την κατεύθυνση, εισάγοντας «ζιζάνια» στον πνευματικό χώρο, όπου κυριαρχούσε το πνευματικό κατεστημένο, που δεν άφη­νε με κανέναν τρόπο τους νέους ανθρώπους και τις νέες ιδέες να εκφραστούν.

Ήταν τόση η δύναμη του Φόρη Παροτίδη, που μπορούσε να γράφει την ύλη ολόκληρου περιοδικού σαράντα οχτώ σελίδων μόνος του. Δυο - τρεις φίλοι τον συμπαραστάθηκαν κάπως στην προσπά­θεια του, γράφοντας μερικά κείμενα προς το μέσον της εκδοτικής του προσπάθειας, αφού έκανε με αυτήν και μερικές άλλες εκδόσεις έργων του.

 Ανάμεσα στους φί­λους, που κάπως τον βοήθησαν και τον ενθάρρυναν στην έκδοση του περιοδικού «Ζιζάνιο», ήταν και ο δημοσιογράφος Πάνος Καϊσίδης, που ανέλαβε την παρου­σίαση των νέων βιβλίων.

Παράδειγμα επιμονής, συστηματικής εργασίας και αγάπης για αυτό που έκανε, ο Φόρης Παροτίδης συνέχισε την έκδοση του περιοδικού του μέχρι το 1980. Από τα άρθρα που δημοσίευσε στο «Ζιζάνιο», φαίνεται η ευρύτητα των γνώσεων του, της αντίληψής του και η βαθιά κριτική προ­σέγγιση και ανάλυση σύγχρονων γεγονό­των, που αφορούν τον πολιτισμό, αλλά και άλλων, που ακουμπάνε περισσότερο στην πολιτική, που όμως η αρχή και το τέλος τους σηματοδοτούν το πολιτισμικό γίγνε­σθαι.

Η ύλη του περιοδικού «Ζιζάνιο», δη­λαδή τα κείμενα του Φόρη Παροτίδη, θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας για την πολιτισμική ταυτότητα των Ελλήνων από το 1960 περίπου και μέ­χρι το 1980, οπότε έπαψε η φωνή του....