Σε όλα τα
πλάτη και τα μήκη της γης οι εκδηλώσεις του Ελληνισμού είναι σχεδόν οι
ίδιες. Είτε στον Πόντο (Κάστρο της κοπέλας) είτε στο Σούλι (Ζάλογγο)
είτε στη Μακεδονία (Αραπίτσα) είτε στην Κρήτη με το Αρκάδι του
Γιαμπουδάκη, ο Ελληνισμός προτιμά το ολοκαύτωμα από την ατίμωση.
Τριάντα Ελληνοπούλες από την Πάφρα, κλείστηκαν σ' ένα κάστρο, που είναι χτισμένο από το 650 π.Χ. σε έναν πελώριο βράχο ύψους 150 μέτρων κοντά στις εκβολές του ποταμού Άλυ (σημερινό Κιζίλ Ιρμάκ). Το 1680 ίσχυε το καθεστώς των Τερεπέγηδων και στα χρόνια αυτά έγιναν οι πιο βάρβαρες προσπάθειες εξισλαμισμού και μεταγλωτισμού των χριστιανικών και ειδικά των ελληνικών πληθυσμών.
Την εποχή εκείνη, στο κάστρο αυτό οι 30 νέες πατριώτισσες ανέβηκαν στην κορυφή του κάστρου και χορεύοντας έπεσαν η μία μετά την άλλη στο γκρεμό και θρυμματίστηκαν, παρά να πέσουν στα χέρια των ανθρώπων του Αλήμπεη, που είχε την ιδιότητα του Τερέπεγη.
Η πράξη αυτή των νέων κοριτσιών της Πάφρας προηγείται από αυτή των γυναικών του Ζαλόγγου κατά 120 περίπου χρόνια και αποτελεί την πιο τραγική μορφή αντίστασης των θυγατέρων του ποντιακού ελληνισμού.
Μόνο σε μια μέρα, αναφέρουν ιστορικοί συγγραφείς, όπως οι Οικονομίδης Δημοσθένης και Βακαλόπουλος Απόστολος, οι Τούρκοι δήμιοι έκοψαν 1.500 γλώσσες Ελλήνων των περιοχών Πάφρας - Αμισού, που μέχρι τότε μιλούσαν την αρχαία αττική και ιωνική διάλεκτο, ενώ από τότε οι συμπατριώτες τους αρχίζουν σιγά-σιγά να γίνονται δίγλωσσοι άγλωσσοι, με αποτέλεσμα να γίνουν τουρκόφωνοι, ενώ διατήρησαν την ελληνική συνείδηση και ταυτότητα, αλλά και την πίστη τους.
Τριάντα Ελληνοπούλες από την Πάφρα, κλείστηκαν σ' ένα κάστρο, που είναι χτισμένο από το 650 π.Χ. σε έναν πελώριο βράχο ύψους 150 μέτρων κοντά στις εκβολές του ποταμού Άλυ (σημερινό Κιζίλ Ιρμάκ). Το 1680 ίσχυε το καθεστώς των Τερεπέγηδων και στα χρόνια αυτά έγιναν οι πιο βάρβαρες προσπάθειες εξισλαμισμού και μεταγλωτισμού των χριστιανικών και ειδικά των ελληνικών πληθυσμών.
Την εποχή εκείνη, στο κάστρο αυτό οι 30 νέες πατριώτισσες ανέβηκαν στην κορυφή του κάστρου και χορεύοντας έπεσαν η μία μετά την άλλη στο γκρεμό και θρυμματίστηκαν, παρά να πέσουν στα χέρια των ανθρώπων του Αλήμπεη, που είχε την ιδιότητα του Τερέπεγη.
Η πράξη αυτή των νέων κοριτσιών της Πάφρας προηγείται από αυτή των γυναικών του Ζαλόγγου κατά 120 περίπου χρόνια και αποτελεί την πιο τραγική μορφή αντίστασης των θυγατέρων του ποντιακού ελληνισμού.
Μόνο σε μια μέρα, αναφέρουν ιστορικοί συγγραφείς, όπως οι Οικονομίδης Δημοσθένης και Βακαλόπουλος Απόστολος, οι Τούρκοι δήμιοι έκοψαν 1.500 γλώσσες Ελλήνων των περιοχών Πάφρας - Αμισού, που μέχρι τότε μιλούσαν την αρχαία αττική και ιωνική διάλεκτο, ενώ από τότε οι συμπατριώτες τους αρχίζουν σιγά-σιγά να γίνονται δίγλωσσοι άγλωσσοι, με αποτέλεσμα να γίνουν τουρκόφωνοι, ενώ διατήρησαν την ελληνική συνείδηση και ταυτότητα, αλλά και την πίστη τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου