Νοσταλγικά δίστιχα του Πόντου....

 Μίαν κι άλλο ας έλεπα, Σάντα μ’, τ’ εσά τ’ αλάτια

 κι ασό νερό σ’ άς έπινα κι έπαιρνα εγώ μουράτια.

Είσοδος  Πιστοφάντων Σαντάς

 

Ας έξερνα, ποίος αητέν’ς εχ’ και τρανά γανάτια,

 θ’εέστείλ’ν άτον και ν’ ους το Γάρ’ς, ν’ εφέρνε με χαπάρια.

 Τσολ’ κι έρημον ξάν και Κουπάν, εσέν και τα γιαζία σ’,

ενθύμιον εφέκα σε τ’ εμά τα τραγωδίας.

  Ιμερα μ’, είδα σ’ όρωμα μ’, ελάσκουμ’ σα γιαζία σ’,

 πώς θ’ άποθάνω σά μακρά με την αρωθυμία σ’.

 Τη Ματσούκας και τα ραχιά, πασκίμ ντο είναι χώρας, 

εκεί είναι κρύα νερά καί σιαρίνια ευόρας.

Βατούμ

 Ση Βατουμί, ση Σοχουμί, τα ψηλά τα ραχία,

εκεί που έχνε συγενούς, σύρνε αρωθυμίαν.

 Άς έμ’ πουλίν κι επέτανα και ους τη Κρώμ’ επέγνα

 κι εγώ ασά παρχάρια θε έναν χαπέρ’ εφέρνα.

 Γαράσαρη, Κιμισχανά, Μούζενα καί Λιαρία,

να σαν εκείνον, που θά ζει κι ελέπ’ σας  αλλομίαν.

 

Κοτύωρα - Ordu

Καμίαν ’κί ανασπάλκουνταν η Πάφρα κι η Σαμψούντα,

Κοτύωρα καί Πουλαντζάκ’, το τσολ’ η Κερασούντα.

 

Να έμ’ πουλίν κι επέτανα κι έλεπα  αλλομίαν,

τη Ζύγαναν και το Γουλάτ’ και όλια τα ραχία.

 

Όφι, Σταυρίν και Πλάτανα, τα Σούρμενα κι η Τόνια, 

τα τραγωδίας για τ’εέσάς  εένταν μοιρολόγια.

 

Πολλά χρόνια εδέβανε και πολλά καλοκαίρια,

κι  ο Πόντον ασό νου μ’ ’κ’ εβγαίν’ με τ’ αγιασμένα μέρια.

Έκιτι μαύρα καιρούς, μαύρα ντ' εδέβαν χρόνια

χαράντας ντο επέρασαν κι επέμναν τα πόνια.

Έκιτι τοπία έμορφα, τη πατρίδας χωρία

ραχιόπα που επέμνετεν με τα νερά τα κρύα.

Είσοδος αγοράς Τραπεζούντας 1864

Τραπεζούντα χιλέμορφος και τ’ εμόν η πατρίδα,

 πολλά χρόνια εδέβανε, εσέναν ασό ’κ’ είδα.