Εισήγηση Κώστα Ασκαλίδη στο Ε' Παγκόσμιο συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμούστη Θεσσαλονίκη το 2002

Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα απ’ όλα την Οργανωτική Επιτροπή και εκ μέρους του διοικητικού Συμβουλίου της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Ποντιακών Συλλόγων, που διαμένουν στην Κύπρο, για την ευκαιρία που δώσατε στην οργάνωσή μας να συμμετάσχει στις εργασίες του συνεδρίου και να σας πληροφορήσουμε για τα κύρια, αλλά και τα καθημερινά μας προβλήματα.

 Όπως γνωρίζετε, πολλοί συμπατριώτες μας, μετά τη διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, εγκαταστάθηκαν στο φιλόξενο νησί της Κύπρου και προσπάθησαν και προσπαθούν να ενταχθούν στην κυπριακή κοινωνία. Ο αριθμός των συμπατριωτών μας που έχουν εγκατασταθεί στην Κύπρο ξεπερνά τις 12.000.

 Οι πρώτοι Ελληνοπόντιοι που εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο συνάντησαν πάρα πολλές δυσκολίες, ιδιαίτερα στα θέματα παραμονής και εργασίας, που ήταν και είναι από τα πλέον βασικά μας προβλήματα.

 Αντιμετωπίσαμε διώξεις και απελάσεις συμπατριωτών μας, που όπως γνωρίζετε, δεν είχαν οικονομική ευχέρεια να πληρώσουν τα έξοδα που απαιτούσε αυτή η διαδικασία.

 Όμως, θα έλεγα γρήγορα και με τη βοήθεια των ελληνικών κυβερνήσεων, οι κυπριακές αρχές άρχισαν να συμπεριφέρονται με κατανόηση και συμπάθεια σε όσους από εμάς διαθέταμε κάποια δικαιολογητικά να αποδεικνύουμε ότι είχαμε ελληνική καταγωγή.

 Το πρόβλημα, όμως, αυτό, μπορώ να πω, δεν λύθηκε ούτε και μέχρι σήμερα. Οι επιτροπές που ήρθαν από την Ελλάδα το περασμένο καλοκαίρι, μετά από καθυστέρηση δύο χρόνων και παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, δεν τελείωσαν ακόμη την καταγραφή των συμπατριωτών μας, διέκοψαν λόγω καλοκαιριού τις εργασίες και έκτοτε δεν επανήλθαν, για να ολοκληρώσουν το έργο τους. Αυτή η ολιγωρία των υπευθύνων ταλαιπωρεί με το χειρότερο, θα έλεγα, τρόπο τους συμπατριώτες μας, που ακόμη δεν έχουν πάρει ελληνικό διαβατήριο ή δελτίο ταυτότητας ομογενούς. Η κυπριακή αστυνομία, παρά την ανοχή που έδειξε και δείχνει για το πρόβλημα αυτό, πιέζει πολλές φορές τους συμπατριώτες μας στην εκτέλεση των καθημερινών καθηκόντων της.

 Είναι δυνατόν αδέλφια να μην έχουν την ίδια μεταχείριση από τις κρατικές υπηρεσίες; Δηλαδή ο ένας να έχει πάρει νόμιμα την ελληνική υπηκοότητα και ο άλλος να μην αναγνωρίζεται από τις αρχές ως Έλληνας; Τί θέλουν οι αρμόδιοι, για να τηρήσουν το νόμο, ώστε οι πολίτες να αισθάνονται ότι υπάρχει ισονομία;

 Εδώ, επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι οι επιτροπές αυτές αγνόησαν την ομοσπονδία μας, που θα μπορούσε, έχοντας τη γνώση, να βοηθήσει στην έρευνα για τη διαπίστωση της ελληνικότητας αυτών που υποβάλλουν τις αιτήσεις.

 Δεν γνωρίζουμε γιατί το έκανε αυτό η κυβέρνηση. Επιθυμεί να επαναληφθούν φαινόμενα που παρατηρήθηκαν στο παρελθόν; Εμείς δεν επιθυμούμε, φυσικά, επανάληψη τέτοιων περιπτώσεων, που έχουν ως αποτέλεσμα την εις βάρος μας στροφή της κοινής γνώμης.

Εμείς δεν επιθυμούμε επανάληψη εκπομπών τύπου Τριανταφυλλόπουλου, που, πέρα από τα οποιαδήποτε συμφέροντα εξυπηρετούν, σίγουρα δεν εξυπηρετούν τους συμπατριώτες μας και το όνομά μας.

 Επιθυμούμε διαφάνεια σε όλες τις διαδικασίες, ώστε να αποδοθεί η ελληνική ιθα-γένεια σε όποιους τη δικαιούνται και όχι να αποκτούν υπηκοότητα άτομα που στο μέλλοv μπορεί να αποδειχθούν επιζήμια για την πατρίδα μας, την Ελλάδα.

 Πέρα, βέβαια, από το βασικό πρόβλημα της παραμονής και εργασίας, το οποίο επιλύεται με την απόκτηση της υπηκοότητας ή της ταυτότητας ομογενούς, εμείς οι Ελληνοπόντιοι αντιμετωπίζουμε και πολλά άλλα καθημερινά προβλήματα, που κάνουν τη ζωή μας πολύ δύσκολη. Ενδεικτικά, επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε μερικά από αυτά.

 -Παραχώρηση στέγης ή οικοπέδου, με χορήγηση μακροχρόνιου άτοκου δανείου για αυτοστέγαση.

 -Παραχώρηση καλλιεργήσιμης γης.

 -Επιδοτήσεις για τη δημιουργία οικογενειακών επιχειρήσεων, όπως κτηνοτροφιών, τυροκομικών και άλλων βιοτεχνιών.

 -Επίλυση στρατολογικών προβλημάτων, εκπαιδευτικών, όπως οι υποτροφίες σπουδών κ. ά. που καθημερινά αντιμετωπίζουμε.

 Παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης και την ψήφιση του νόμου 2790 τον Φεβρουάριο του 2000, τίποτε από όσα προβλέπονται σ’ αυτόν δεν υλοποιήθηκε.

 Φαίνεται ότι ο νόμος αυτός είχε μόνον προεκλογικό σκοπό για ψηφοθηρία. Πρέπει πλέον να αντιληφθούν όλοι ότι τώρα γνωρίζουμε την ελληνική γλώσσα και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ποιοι είναι εκείνοι που πραγματικά μας αγαπούν και θέλουν να μας βοηθήσουν.

 Η κυβέρνηση, παρά τις σχεδόν επί δεκαετία υποσχέσεις της, μέχρι σήμερα δεν τή-ρησε τις υποσχέσεις της και δεν έκαμε τις υποχρεώσεις της στο σημείο που θα έπρεπε, ώστε να γίνει υποφερτή η ένταξή μας τόσο στην ελληνική όσο και στην κυπριακή κοινωνία.

 Μετά από πολλές ταλαιπωρίες και διαφωνίες, επιτέλους η ομοσπονδία μας κάλυψε όλους τους συμπατριώτες μας και σήμερα εκπροσωπεί 12 συλλόγους, που έχουν εγγραφεί στην Κύπρο. Καλύπτουμε και εκφράζουμε νομίζω το σύνολο των Ελληνοποντίων στην Κύπρο.

 Ευπρόσδεκτοι, βεβαίως, είναι όλοι όσοι θέλουν να βοηθήσουν προς την κατεύθυνση επίλυσης των προβλημάτων μας, αλλά θέλουμε σήμερα να σας διαβεβαιώσουμε ότι στο μέτρο που μπορούμε, ως ομοσπονδία δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν πλέον να εκμεταλλευτεί τους Ελληνοπόντιους που διαμένουν στην Κύπρο με οποιονδήποτε τρόπο.

 Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας διχάσει με σκοπό να μας εκμεταλλευτεί, θα αντισταθούμε με πείσμα στις όποιες προσπάθειες καλοθελητών να διασπάσουν το αρραγές μέτωπό μας για ιδιοτελείς σκοπούς. Δεν είμαστε, επίσης, διατεθειμένοι να αφήσουμε κανέναν να πλουτίζει με πρόσχημα τη βοήθεια Ελληνοποντίων. Προειδοποιούμε τους επίδοξους αυτούς σωτήρες μας ότι θα μας βρουν μπροστά τους σε όποια κίνηση θα επιχειρήσουν να κάνουν στο όνομα των Ελληνοποντίων.

Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για την προσοχή σας και να σας παρακαλέσω όπως, όλοι μαζί, αλλά και ο καθένας χωριστά, μας βοηθήσετε να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας και εμείς σας διαβεβαιώνουμε ότι ως πραγματικοί Ελληνοπόντιοι, θα φροντίσουμε, στο μέτρο του δυνατού, να διατηρήσουμε τα ήθη και έθιμά μας, έτσι ώστε το ελληνοποντιακό πνεύμα να διατηρηθεί στους αιώνες.

 Επίσης, θέλουμε να σας καλέσουμε το επόμενο παγκόσμιο συνέδριο των Ελλη-νοποντίων να διεξαχθεί στην Κύπρο και εμείς θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό να έχετε καλή διαμονή και να φύγετε από τη Μεγαλόνησο, με τις καλύτερες αναμνήσεις.

Από την εισήγηση του στο Ε' Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού στη Θεσσαλονίκη 25-28 Οκτωβρίου 2002