Ο καθηγητής I. Χασιώτης για τον Γιάννη Πασαλίδη

Ο I. Χασιώτης γράφει στο βιβλίο του «Οι Έλληνες της Ρωσίας και της Σοβιετικής Ένωσης»: Δύο είναι οι προ­σωπικότητες που διακρίθηκαν για το συντονισμό των ενερ­γειών του ελληνικού στοιχείου της Γεωργίας (ιδιαίτερα της περιοχής του Σοχουμ) με τις τοπικές πολιτικές κινήσεις: ο γιατρός  Γιάννης Πασαλίδης, μετριοπαθής μαρξιστής, μέλος αρχικά του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και στη συνέχεια δυναμικό στέλεχος του μενσεβικικού κινήματος της Γεωργίας - για ένα διάστημα είχε αναλάβει και τη θέση του υφυπουρ­γού εξωτερικών στην κυβέρνηση της Γεωργίας - και ο επίσης γιατρός Κοσμάς Σπυράντης, επίλεκτος εκπρόσωπος της ελ­ληνικής κοινότητας, υποπρόξενος της Ελλάδας στο Σοχούμ και ένθερμος θιασώτης της ελληνικής εθνικής πολιτικής της εποχής .

 Παρά τις ιδεολογικές τους διαφορές, οι δύο γιατροί, που κατάγονταν και οι δύο από τη Σαντά του Πόντου, συνέκλιναν στην κοινή αντιπαλότητα τους προς τους μπολσεβί­κους. Και οι δύο πρόβαλαν με πάθος τις θέσεις τους - συχνά μεταφέροντας τις ιδεολογικές τους διαφορές σε προσωπικό επίπεδο - μέσα από τις στήλες των δικών τους τετρασέλιδων εφημερίδων: ο πρώτος της «Νέας Ζωής» και ο δεύτερος της «Μορφώσεως»...

Πάντως, παρά την ακούραστη προπαγανδιστική δραστη­ριότητα και τις ρητορικές ικανότητες του Πασαλίδη, το πο­λιτικό κήρυγμα του μαρξισμού - έστω και του μετριοπαθούς των μενσεβίκων - δεν βρήκε την αναμενόμενη απήχηση στο ελληνικό στοιχείο της Γεωργίας, το οποίο προτιμούσε από τις σοσιαλιστικές και κοινωνικές ιδεολογίες, την προώθηση των εθνικών εκείνων οραμάτων που θα το συνέδεε στενότερα με την Ελλάδα.