Διάφορα δίστιχα της Σαντάς

1. Εβράδυνεν ο βράδιανον έλ' άψον τα φωτίας

κι οντάν ακούς τον θάνατον κωφά να είν' τ' ωτία 'σ.

2. Ερχίνεσα να τραβωδώ μερών και ΄κι τελείνταν,

τα λόγια 'μ ολοστρόγγυλα και σο σκοινίν 'κι κείνταν.

3. Εμέν η μάνα 'μ είπε με σ' αλάτια κι αν μη πας-ι

εκειάν είναι τουρκόπουλα, τσερίζνε τη φοτάς-ι

4. Εμέν μάνα 'κ εγέννεσεν, εμέν κύρης 'κ εποίκεν

εμέν κορώνα ξέρασεν, σο ποταμάκρ εφήκεν

Σαντά (Πιστοφάντων)

5. Εμέν Σαντέτε λέγνε  με κανέναν 'κι φοούμαι,

ση Σουμελάν την Παναγιάν θα πάω στεφανούμαι.

6. Εσέν ρακόπον πίνω σε πασκί για μεθυσίαν,

πίνω σε ας σ' εφκιαρόπο 'μ κι ας σην τυριαννισία 'μ.

7. Εσύ απ' ατού κι ογ' απ' αδά σύρομε τραβωδίας

αν 'κ εγροικάς να τραβωδείς, για κόψον τη λαλία 'σ.

8. Η μανίτζα 'μ εσέγκε με να κρούω το ρδουβάν-ι

αν θέλω τρώγω βούτορον, κι αν θέλω πίνω ταν-ι.

9. Η πεθερά 'σ κι ο πεθερός 'σ γιατί 'κι κοινωνίζνε,

ατείν εσκυλογέρασαν, θάνατον 'κι νουνίζνε.

10. Θάλασσα 'κι φοούμαι σε βαθέα θα ταλεύω,

παπόρια ντο χωρίζνε μας όλια θα πατουρεύω.

11. Θάλασσα, Μαύρη θάλασσα, θαλασσ' ανάθεμά σε,

αμαρτωλή, κατάρατε, θεόν που 'κι φοάσαι.

12. Και τη Σαντάς τα ραchία πασκί ντο είναι χώρας

ατά έχνε κρύα νερά και σιαρίνια εβόρρας.

 

Karakapan
photo: Erdal Aydin

13. Ναϊλλοί εμέν τον ορφανόν, σον κόσμον καννάν ΄κ έχω

κι αν τρώει με ο λύκον σο ραchίν αραευτήν πα 'κ έχω.

14.Ναϊλλοί εμέν τον ορφανόν, ναϊλλοί εμέν τον ξένον,

εβράδυνεν ο βράδιανον που θα μένω 'κι ξέρω.

15. Ναϊλλοί εμέν τον ορφανόν και τον πουγαλεμένον,

έναν κορίτσ εγάπεσα κ' έτον σουμαδεμένον.

16. Να σαν εσάς ψηλά ραchιά καμμίαν 'κι γεράτε

διαβαίννε χρόνια και καιρούς κ΄εσείν πάντα γελάτε.

17. Ση Κουσπιδή καλόερος και ση Σαντά τσοπάνος,

ση Παναΐας το ποτάμ ασιούχς και τραβωδάνος.

18. Σον ουρανόν επέταναν σεράντα περιστέρια

τ' άλλα πετούν αλήγορα και τ' άλλα στέρια-στέρια.

19. Χίλια τρακόσσια ψέματα κι άλλ' εκατόν θα λέγω,

θάλασσα 'κι φοούμαι σε βαθέα θα ταλεύω.

20. Σπεντάν ντ' εσαριλάευες ντ' εξύουσαν τα φύλλα 'σ

απ' έναν έρχουν' και διαβαίν τη μοθοπώρ' τα μήνας.