Στα χωριά του ανατολικού Πόντου υπήρχε το έθιμο το
λεγόμενο μαχ. Σύμφωνα με το έθιμο αυτό, απαγορευόταν στην νύφη να μιλά μπροστά
στον πεθερό και την πεθερά. Έπρεπε να περάσει πολύς καιρός και εν τω μεταξύ η
νύφη να αποκτήσει τουλάχιστον δύο ως τρία παιδιά, για να της δοθεί η άδεια να
μιλήσει με τον πεθερό της. Η άδεια αυτή δινόταν στην πρώτη νύφη όχι όμως και
στις άλλες.
Δεν ήταν σπάνια η περίπτωση, που ο πεθερός πέθαινε πολύ μεγάλος
χωρίς να ακούσει τις νύφες να μιλάνε. Αυτό δε συνέβαινε, γιατί ο πεθερός ο
ίδιος δεν επέτρεπε σ’ αυτές να μιλάνε πρόσωπο προς πρόσωπο και ίσες προς ίσον
με αυτόν. Το παράδοξο και δύσκολο αυτό έθιμο επεκράτησε ασφαλώς για λόγους
σεβασμού της νύφης προς τον πεθερό και πεθερά. Η κόρη, όπως σεβόταν τον πατέρα
της και έπαιρνε άντρα εκείνον τον οποίον διάλεγε αυτός, κατά τον ίδιο τρόπο όφειλε να σέβεται και τον πατέρα του άντρα της, όπως λέει και ο στίχος «κόρη,
τίμα τον πεθερόσ’ ασόν κύρησ' καλλίον».
Παρά την παραδοξότητά του το έθιμο είχε
και τα καλά του, γιατί ο πεθερός όταν πέθαινε δεν έφευγε πικραμένος από τις
βαριές φράσεις και βρισιές των νυφών όπως συμβαίνει σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου