Εμπονέστια (Η παραμονή της νηστείας)

Σα ποδάρια μ’ τα τσιάπουλας, σα γόνατα μ’ τα μέστια,

να  σαν εκείνον που θ’ εφτάει με τ’ εσέν τ’ Εμπονέστια.

Εγώ το κορίτσ’ ντ’ αγαπώ, εκείνο πα αγαπά με,

άτο  αποθάν’ για τ’ εμέν κι εγώ για τ’ ατό χάμαι.

Έλ’ ας  εμπονεστιάζομε, τ’ έναν - τ’ άλλο φιλούμε,

η νέτε ’κι κρατεί πολλά, εμείς πα θα γερούμε.

Ρεφραίν

Τ’ Εμπονέστια τη βραδύν, καλόν κέφ’ είχαμ’ οί δύ’, 

καλόν κέφ’ είχαμ’ οι δύ’, τ’ Εμπονέστια τη βραδύν.