Δεν
έχω θέση μέσα στην δική σου μοναξιά
Και στην δική μου δε σε άφησα να μπεις.
Ακόμα κρατάμε την περήφανη κορμοστασιά
Την απόγνωσή μας να μην καταλάβει κανείς.
Της κοινωνίας νόμοι; Κωδικοί γενετικοί;
Τι είν’ αυτό που μας μουδιάζει;
Είμαι γυναίκα με ευοσμία αιρετική
Και ο σκοπός μου τα μέσα αγιάζει.
Εσύ καλύτερα απ’ όλους ξέρεις να σιωπάς,
Ανοίγεις πύλες με χαμόγελο-φιρμάνι.
Μες στην καρδιά μου ζεις ως πράος βασιλιάς
Ο μόνος που δε μου φόρεσε ακάνθινο στεφάνι.
Γκαλίνα
Πολίνσκαγια
Γ. Σοϊλεμεζίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου