Οι δαδούχοι της γαμήλιας πομπής

Ο φωτισμός της γαμήλιας πομπής από δαδούχους ήταν πανάρχαιο έθιμο, που αναφέρεται και από τον Όμηρο (Ίλ. σελ. 292-293) και από τον Ησίοδο (Ηρακλ. 273-276). το οποίο διατηρήθηκε και στο μεσαίωνα.

 Ήταν  απαραίτητος, γιατί το «νυφέπαρμαν» και η στέψη γίνονταν τη νύχτα ή το σούρουπο. Για το σκοπό λοιπόν αυτό, μπροστά από όλη τη γαμήλια πομπή πορευόντουσαν δαδούχοι νέοι, οι οποίοι κρατούσαν ψηλά δαδιά αναμμένα, μέσα στους λεγάμενους «μασαλάδες, από τα οποία άναβαν τις χρυσωμένες και πλουμιστές λαμπάδες τους οι άνθρωποι που αποτελούσαν την πομπή.

 

Σπίτι στα Σούρμενα

Στα Σούρμενα και σε άλλα μέρη του Πόντου, αντί για «μασαλάδες» χρησιμοποιούσαν φανάρια, με τα οποία φωτίζανε το «γαμοστόλο» όταν η στέψη γινότανε τη νύχτα.