Σχέση της σημερινής Τουρκίας με το οθωμανικό κράτος (διαφορές, ομοιότητες)

Σε αντίθεση λοιπόν με το πιστεύω του κεμαλικού κράτους, που συγκροτήθηκε το 1923, το οθωμανικό κράτος ήταν στρατιωτικό σε όλη του την ιστορία και όφειλε την ακμή του και την ευρωστία του στον δυνατό και καλά οργανωμένο στρατό του, που ήταν εμψυχωμένος από την ιδέα του ιερού πολέμου κατά των απίστων και αποσκοπούσε στη συγκρότηση πολιτείας, που θα υπηρετούσε το Ισλάμ.

Η σημασία της Τουρκίας αυξήθηκε από τη στιγμή που διαπιστώθηκε η μεγάλη αξία του πετρελαίου για την οικονομική ανάπτυξη των προηγμένων χωρών της Ευρώπης, οι οποίες από τότε φρόντιζαν να έχουν μια φιλική πρόσβαση στις πετρελαιοπηγές του Περσικού Κόλπου.

Το χαλιφάτο, που εκπροσωπούσε ο Σουλτάνος της Τουρκίας (ήταν ταυτόχρονα πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης), κήρυξε τζιχάντ για τελευταία φορά στις 11 Νοέμβρη 1914, ιερό πόλεμο κατά των απίστων, που σ’ αυτήν την περίπτωση ήταν οι δυτικοί σύμμαχοι (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία), και δήλωσε έντονα τη συνεργασία του με τους Γερμανούς και τους Αυστριακούς. Η πρόσκληση απευθυνόταν τότε προς όλα τα μουσουλμανικά κράτη ταυ κόσμου, αλλά δεν υπήρξε ανάλογη ανταπόκριση. Στη σύγχρονη Τουρκία, μετά την επικράτηση του Μουσταφά Κεμάλ και την κατάργηση της κυβέρνησης της Κωνσταντινούπολης και του Σουλτάνου, η τουρκική Εθνοσυνέλευση κατάργησε το χαλιφάτο το Μάρτη του 1924 και από τότε δεν υπάρχει γενικός εκπρόσωπος του Μωάμεθ στο σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου. 

Θρησκεία και κράτος χωρίστηκαν και το κράτος έγινε ευρωπαϊκό, λαϊκό.