Προσωπικές αντωνυμίες

Οι προσωπικές αντωνυμίες φανερώνουν τα τρία πρόσωπα του λόγου: εκείνον δηλαδή που μιλάει (πρώτο πρόσωπο -εγώ), εκείνον που του μιλάμε (δεύτερο πρόσωπο -εσύ) και εκείνον ή εκείνο που γι' αυτό γίνεται λόγος (τρίτο πρόσωπο -αυτός): εγώ καλατσέβω (εγώ μιλάω), εσύ γραφς (εσύ γράφεις), ατός δεβάζ (αυτός διαβάζει).

ΕΝΙΚΟΝ (ΕΝΙΚΟΣ)

 Ονομ. εγώ (εγώ),    εσύ (εσύ).

 Γεν. εμέν (εμένα), με άτονο (μού), εσέν (εσένα), σε άτονο (σού).

 Αιτ. εμέν (εμένα), με άτονο (μέ), εσέν (εσένα), σε άτονο (σέ).

ΠΛΕΘΕΝΤΙΚΟΝ (ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ)

 Ονομ. εμείς (εμείς), εσείς (εσείς).

 Γεν. εμάς (εμάς), μας άτονο (μάς), εσάς (εσάς), σας άτονο (σάς).

 Αιτ. εμάς (εμάς), μας άτονο (μάς), εσάς (εσάς), σας άτονο (σάς).

Γ' ΠΡΟΣΩΠΟ 

Ατός (αυτός), ατέ (αυτή), ατό (αυτό), ατόν (αυτόν), ατέν (αυτήν), ατό (αυτό), ατοίν (αυτοί), ατέντς (αυτές), ατά (αυτά), ατοίντς (αυτούς). 

Οι αδύνατοι τύποι: άτο (το ή τό), ατην (τήν, τής, την, της), ατον (τόν, τού, τον, του), ατα (τά, τα), ατσε (τίς, τούς), ατς (τους).

Παραδείγματα:

 Εμέν η μάναμ είπεμε δέβα σο χωράφ. (Εμένα η μάνα μου μου είπε πήγαινε στο χωράφι).

 Εσέν κι θέλω (εσένα δεν θέλω). Θέλωσε (σε θέλω). Είπε με (με είπε).

 Επέρανέ μας τα βιβλία (Μας πήρανε τα βιβλία). Επέρανέ σας τα βιβλία (Σας πήραν τα βιβλία). 

 Ατός εν κλέφτες (Αυτός είναι κλέφτης). Ατέ εν μικρέσα (Αυτή είναι μικρή). Ατό εν καλόν (Αυτό είναι καλό). 

Ατοίν είναι ζαντοί (Αυτοί είναι τρελοί). Ατοίντς κι θέλω (Αυτούς δεν θέλω). Ατά θέλω να παίρω (Αυτά θέλω να πάρω). Ατέν θέλατην (Αυτήν την θέλω). Είδατην (την έχω δει).