Η Μικρά Ασία πριν από την ίδρυση των ελληνικών πόλεων.

Το μωσαϊκό της κατοίκησης των περιοχών της Μικράς Ασίας, το οποίο βρήκαν τα ελληνικά φύλα κατά την εγκατάστασή τους εκεί, προήλθε από μία άλλη περίοδο μετακινήσεων, οι οποίες έλαβαν χώρα περίπου 200-300 χρόνια νωρίτερα. Η κατάλυση της αυτοκρατορίας των Χετταίων, η οποία δέσποζε στην περιοχή την Υστερη Εποχή του Χαλκού, έλαβε χώρα περίπου το 1200 π.Χ., από πιέσεις που δέχτηκε από τα ανατολικά, καθώς και από φύλα που εισέβαλαν από τα δυτικά στη Μικρά Ασία, όπως οι Φρύγες και οι Μυσοί. Στην ελληνική παράδοση τα, ήδη μακρινά για την περίοδο, αυτά γεγονότα συγχέονται συχνά χρονολογικά με τον Τρωικό Πόλεμο.

Η αυτοκρατορία των Χετταίων στη μεγαλύτερη ακμή της υπό τους Σουπιλουλιούμας Α΄ (περ. 1350-1322 π.Χ.) και Μουρσίλις Β΄ (περ. 1321-1295 π.Χ.)

Κατ’ αυτό τον τρόπο, τις παραμονές της άφιξης των ελληνικών φύλων κατοικούσαν στο βόρειο κομμάτι της Μικράς Ασίας Μυσοί, ενώ από τον ποταμό Κάικο και νοτιότερα Λύδιοι και Μαίονες, δύο ονομασίες λαών οι οποίες συγχέονται μεταξύ τους στις γραπτές πηγές, σε βαθμό που να μην είμαστε σίγουροι εάν πρόκειται ή όχι για το ίδιο φύλο. Στο νοτιότερο τμήμα, από τον ποταμό Μαίανδρο και εξής, βρίσκονταν καρικά φύλα, τα οποία τη δεδομένη στιγμή ισχυροποιούσαν τη θέση τους έναντι των ασθενέστερων Λελέγων.

Ολοι αυτοί οι πληθυσμοί, φυσικά, ήταν κατά βάση προσανατολισμένοι προς το εσωτερικό της περιοχής, δείχνοντας ελάχιστο ή και καθόλου ενδιαφέρον για τα παράλια. Εκτός αυτού, κατά τα φαινόμενα, όλοι αυτοί οι λαοί ήταν οργανωμένοι σε μικρές κοινότητες, χωρίς ισχυρά κέντρα εξουσίας.

Επομένως, το όλο σκηνικό της περιόδου στην περιοχή συνιστά μια εικόνα έλλειψης ισχυρών πόλων εξουσίας, ιδίως στην περιοχή των παραλίων της Μικράς Ασίας, γεγονός που καθιστά λογική την προτίμηση των ελληνικών πληθυσμών για εγκατάσταση εκεί, επιλογή η οποία οπωσδήποτε επιβεβαιώθηκε και με το πέρασμα του χρόνου, καθώς δεν επρόκειτο να συναντήσουν σημαντικό ανταγωνισμό για τα εδάφη αυτά μέχρι τον 7ο αιώνα π.Χ. Επιπλέον, η γνώση της περιοχής ήταν δεδομένη, καθώς υπήρχαν ήδη από την Εποχή του Χαλκού ελληνικές εγκαταστάσεις σε παράκτιες περιοχές, πιθανότατα με στόχο το εμπόριο με την ενδοχώρα.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΔΑΜΙΓΟΣ
Ιστορικός