Δεν αγαπώ και τόσο τα παιδιά
σου Ελευθερία,
Τυφλούς που ζουν για την ημέρα την αυριανή,
Άξεστους με στενοκεφαλιά τους την αγνή
Αλλά το χάος, η τρομοκρατία, του λαού η ανταρσία
Με πάθη μου συγγενεύουν, όπως η θάλασσα με την κακοκαιρία,
Και η οργή τους η ορμητική, για την ψυχή μου είναι αρεστή,
Αλλιώς, ας η αυθαιρεσία των εξουσιών η εκλεκτή,
Με προδοσία, με μαστίγιο, με πονηρία,
(Καλώντας εις βοήθειαν το ψέμα, την απάτη, τη βία),
Δίκαια του λαού καταπατεί ο συρφετός της εξουσίας παθογόνος,
Ούτε θα κουνηθώ… Σκασίλα μου! Ωστόσο, κι όμως…
Αυτούς τους μάρτυρες ο άθλος τον οποίων είναι τραγωδία,
Που χάνονται στους δρόμους και στις φυλακές σφαδάζουν,
Μάρτυρας ο Θεός, είμαι απ’ αυτούς που τους μοιάζουν.
Όσκαρ Ουάιλντ
Μετάφραση
Γ. Σοϊλεμεζίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου