Στο νοσοκομείο, στο παλιό πάρκο

Oι ταινίες-αριστουργήματα του Ελντάρ Ριαζάνοφ Ρώσου σκηνοθέτη (πέθανε το 2016), είναι γνωστά, όχι μόνο στη χώρα του, ενώ και τα ποιήματα-αριστουργήματα του  ο κόσμος πρόκειται να τα γνωρίσει. Σας παρουσιάζω ένα απ’ αυτά…

Στο νοσοκομείο, στο παλιό πάρκο επανέρχομαι, 

κτήρια πλίθινα, λιτά…

Τι κρίμα που δεν ξέρω να προσεύχομαι,

και δεν έχω πίστη στα θαύματα-φυλαχτά.

Έξω από το θάλαμό μου το στερνοκαίρι,

πεθαίνουν τα δέντρα με φυλλορρόημα το ελαφρό.

Είμαι ερείπιο και δε με σώζει το νυστέρι, 

μα να δεχτώ την αδικία δεν μπορώ.

Τι τώρα για μένα οι τύχες του λαού, οι οβελίσκοι,

πού θα βαδίζει η χώρα η καθυστερημένη;

Με πόση ευκοσμία η φύση αποθνήσκει,

και πόσο άσχημα ο άνθρωπος πεθαίνει.

Εδώ μου πρόκειται να φύγω, να χαθώ…

Αντίο μυρωδιές και λαλητά,

χρώματα, ήχοι, πρόσωπα που αγαπώ,

κτήρια πλίθινα, λιτά…

Ελντάρ Ριαζάνοφ

Μετάφραση

 Γ. Σοϊλεμεζίδης
(2016)