Στα τέλη της δεκαετίας του '30 όταν αποξηράνθηκε η λίμνη των Γιαννιτσών δόθηκε η δυνατότητα σε όσους ήθελαν (και άντεχαν στις άθλιες καιρικές συνθήκες) να ανταλλάξουν του κλήρους τους με χωράφια εκεί. Μερικές οικογένειες από την Νέα Σάντα κυρίως σανταίικης καταγωγής το έκαναν και όσοι κατάφεραν λόγω των συνθηκών (ελονοσίες, αυξημένες θερμοκρασίες την ημέρα χαμηλές το βράδυ τους καλοκαιρινούς μήνες κλπ) παρέμειναν.
Η περιοχή στην οποία δραστηριοποιήθηκαν ήταν βορειοανατολικά της Αλεξάνδρειας (γύρω στα 6 χλμ. απόσταση) και νοτίως του ποταμού Λουδία, σχεδόν …στον ιστορικό χώρο του μακεδονικού αγώνα που περιγράφει η Πηνελόπη Δέλτα στα «Μυστικά του Βάλτου»!!!...
Τα χωράφια ήταν σχεδόν το ένα δίπλα στο άλλο σε μια έκταση περίπου 600 και πλέον στρεμμάτων.
Τα πρώτα χρόνια (δηλαδή του πολέμου και της «κατοχής») και τις αρχές του '50 πηγαινοερχόντουσαν κατά τους καλλιεργητικούς μήνες με έδρα τη Νέα Σάντα (ο πατέρας μου περιέγραφε το πήγαινε έλα με το κάρο και τα βόδια ή τα άλογα και με τους κινδύνους της Γερμανό Ιταλό Βουλγαρικής κατοχής) και ζούσαν σε καλύβες πλινθόκτιστες με ελάχιστες ανέσεις.
Στη συνέχεια όλοι μετοίκησαν από τη Νέα Σάντα προς την Αλεξάνδρεια και τη Θεσσαλονίκη σαν μόνιμοι κάτοικοι και έκτισαν σιγά σιγά σύγχρονες κτιριακές υποδομές, σπίτια (μερικά διώροφα) και αποθήκες, υπόστεγα κλπ για τα αγροτικά εργαλεία μέσα στα χωράφια τους, σαν αγροικίες. Έτσι δημιουργήθηκε σχεδόν «συνοικισμός», με τηλέφωνο και ηλεκτρικό ρεύμα, γνωστός σε όλη την επικράτεια σαν «Σανταίϊκα» στο Βάλτο.
Στη συνέχεια όλοι μετοίκησαν από τη Νέα Σάντα προς την Αλεξάνδρεια και τη Θεσσαλονίκη σαν μόνιμοι κάτοικοι και έκτισαν σιγά σιγά σύγχρονες κτιριακές υποδομές, σπίτια (μερικά διώροφα) και αποθήκες, υπόστεγα κλπ για τα αγροτικά εργαλεία μέσα στα χωράφια τους, σαν αγροικίες. Έτσι δημιουργήθηκε σχεδόν «συνοικισμός», με τηλέφωνο και ηλεκτρικό ρεύμα, γνωστός σε όλη την επικράτεια σαν «Σανταίϊκα» στο Βάλτο.
Τα εύφορα χώματα του βάλτου έδιναν την δυνατότητα στους δραστήριους Πόντιους για ανάπτυξη και γρήγορα προχώρησαν σε εντατικές βιομηχανικές καλλιέργειες (σακχαρότευτλου, βαμβακιού, καλαμποκιού) με σύγχρονα μέσα (γεωτρήσεις, τρακτέρ κλπ) Παράλληλα ήρθε και η δημιουργία συνεταιρισμού του «ΣΑΑΚ Ν. ΣΑΝΤΑ» και κοινής αγροτικής εκμετάλλευσης (δεν θυμάμαι χρονολογίες αλλά πρέπει να διήρκεσε μέχρι τις αρχές του '70).
 |
| Γ.Π.Σ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΣΠΟΡΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΑΠΟΘΗΚΗ ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1962 ΕΔΡΑ ΝΕΑ ΣΑΝΤΑ |
Ήταν τόσο μεγάλο το επίπεδο τεχνογνωσίας που αναπτύχθηκε και τέτοια η εργατικότητα που από την δεκαετία του '60 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80 (αν θυμάμαι καλά) η περιοχή έγινε πρότυπο κέντρο σποροπαραγωγής για λογαριασμό της ΚΥΔΕΠ για την δημιουργία υβριδίων καλαμποκιού και φασολιού. Παράλληλα έδινε δουλειά σε επαγγελματίες της περιοχής και κυρίως σε εποχιακούς εργάτες κυρίως μουσουλμάνους της περιοχής Κομοτηνής, …έσφυζε από ζωή ο τόπος…
Από τα μέσα της δεκαετίας του '80 άρχισαν σιγά σιγά τα πράγματα να φθίνουν καθώς δεν υπήρξε «διάδοχη» γενιά (αφού κατά το πρότυπο τα περισσότερα παιδιά σπούδασαν κλπ) και τα γεράματα ήρθαν στην πρώτη γενιά.
Οι αρχικοί δημιουργοί ήταν:
1. Σοφία Χρυσοχοΐδη («κυρά Σοφία», μόνιμος κάτοικος εκεί, είχε και το τηλέφωνο, )
2. Θεοφρονίδης (κυρίως ο γιος του Θέμης και τώρα πλέον ο γιος του Νίκος* ),
3. Κουρτίδης Κώστης («Κύρτογλης», γιος του καπετάν Ευκλείδη) με την γυναίκα του Βάββα,
4. Σπυράντης…(πρόεδρος και του συνεταιρισμού),
5. Σταματιάδης Σταμάτης («Σταματικας»),
6. Ιωαννίδου Κούλα, Ιωαννίδης Λάμπος και Νίκος (αν θυμάμαι καλά τα ονόματα, «Γιαννίτσον»),
7. Στυλίδης Μιχάλης,
8. Γιώτης (δεν θυμάμαι επώνυμο),
9. Καλομενίδης Τάκης, ο πατέρας μου («τη Καζαντζή ο Τάκης») ,
γαμπροί της «Μαυρέσας» (δεν θυμάμαι επώνυμο, ο γαμπρός της Ακριβόπουλος κάτοικος Βέροιας)
10. και Ασλανίδης… (κουνιάδος του Θέμη Θεοφρονίδη)
* αυτός είναι ο μόνος που συνεχίζει ακόμη, μεγάλος καλλιεργητής, μόνιμος κάτοικος Αλεξάνδρειας,
Κώστας Καλομενίδης
* αυτός είναι ο μόνος που συνεχίζει ακόμη, μεγάλος καλλιεργητής, μόνιμος κάτοικος Αλεξάνδρειας,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου