Σταμάτα!

Κατάρα του αιώνα η βιασύνη που μειώνει,

οι άνθρωποι μετατράπηκαν σε ρομπότ,

σε όλη τη ζωή στριφογυρίζουν σαν το πιόνι

πέφτοντας πάντα στο τσεϊτνοτ.*

Με την βιασύνη αγαπούν, μισούν

και παραλύει η ψυχή απεγνωσμένα,

με την βιασύνη πλήττουν και προσβάλλουν

ύστερα μετανιώνουν εσπευσμένα.

Όμως εσύ, που κάνεις το σταυρό τρεχάτα,

στη ζωοδότρα γη που εκτοξεύεις απειλές,

σαν άτι αφρισμένο, σταμάτα!

την άβυσσο οσφραίνοντας δίπλα σ’ οπλές.

Να σταματάς σε κάποιο σταυροδρόμι,

στον ουρανό να εμπιστευτείς το πεπρωμένο

και να σκεφτείς, αν όχι για τον Θεό,

τότε, τουλάχιστον για σένα.

Κατ’ απ’ το θρόισμα των φύλλων φθινοπωρινών.

κατ’ απ’ το θόρυβο των λεωφόρων

ν’ αντιληφθείς: αυτός που τρέχει είν’ ελεεινός,

αυτός που έχει σταματήσει είναι σπουδαίος.

Του πηγαινέλα τα σκονίσματα σκουπίζοντας

για μια στιγμή θα νιώθεις, ότι κάτι σε θλίβει,

και η διστακτικότητα ιερή αυξάνοντας,

θα χύνεται στα πόδια σαν μολύβι.

Υπάρχει στην διστακτικότητα ισχύ σημαντική.

οπότε έχεις δέος φρόνιμο

ότι μπορείς να πάρεις διαδρομή κακή

προς φάρο ψεύτικο, κολάσιμο.

Καταπατώντας κάποια πρόσωπα σαν φύλλα,

σταμάτα ! είσαι τυφλός και αμελής.

Την ίδια την Ελπίδα, σε παρακαλώ, σταμάτα!

με τρέλα βιαστική να εκτελείς.

Όταν βαδίζεις προς τον στόχο ζωηρά,

κορμιά πατώντας σαν να ήταν σκαλοπάτια,

Σταμάτα! εσύ που ξέχασες τον Πλάστη,

τον εαυτό σου βάναυσα ποδοπατάς!

Όταν σε σπρώχνει η κακία

προς λησμονιά της ίδιας της ψυχής,

προς ατιμία εκτέλεσης με λόγο

μη βιάζεσαι και μην πυροβολείς!

Σταμάτα στα τυφλά να τρέχεις,

ω! πλήθος ασυγκράτητο της γης!

Να σταματά η σφαίρα που πετά,

η βόμβα πέφτοντας, να σταματά !

Ω! άνθρωπε, φωνάζω γοερά,

με προσευχή σηκώνοντας τα μάτια,

μέσα στην διάσπαση και διαφθορά,

σταμάτα! Σε παρακαλώ, σταμάτα!

*τσεϊτνότ – έλλειψη χρόνου για σκέψη σε παρτίδα
σκακιού ή ντάμας

Ευγένι Γεφτουσένκο

Μετάφραση 

Γ. Σοϊλεμεζίδης