Tοπίο

Παράθυρο… Ώρα πρωινή, 

Ακόμη κοιμάται η χώρα μου η ορεινή, 

Και έχει μοίρα άγνωστη, 

Η πατρίδα μου άρρωστη.

Η χώρα που έχει γνωρίσει τη σκλαβιά, 

Κι ακόμη δεν την αφήνουν τα κλουβιά.

Η χώρα των επίορκων και προδοτών, 

Η χώρα άξεστων και προφητών,

Η χώρα των χαρούμενων παιδιών

Και διεφθαρμένων ανθρωποειδών,

Η χώρα καλοπέρασης μες στην πανώλη

Όπου το πάνω χέρι έχει το πορτοφόλι.

Η χώρα των ψεύτικων αλλαγών,

Και των ακάλυπτων επιταγών,

Η χώρα που ευημερεί ο μεταπωλητής, 

Και ψευτοζεί ο ποιητής.

Η χώρα του αυτοπροσδιοριζόμενου μαλάκα,

Η χώρα όπου το κλήμα δεν σηκώνει πλάκα,

Η χώρα, των πολιτικάντηδων σπείρα

Η χώρα όπου τον ελέφαντα καβαλίκεψε η ψείρα.

Η χώρα που ποδοπατιέται ο νόμος ο θείος,

Εκεί που το δίκαιο έχει ο αχρείος,

Εκεί που δικάζουν ο γλείφτης και λακές,

Η χώρα που συνέχεια χτίζουν φυλακές.

Η χώρα ικανότατων δημιουργών, 

Η χώρα των ανίκανων πρωθυπουργών, 

Η χώρα των αβάσιμων ελπίδων,

Η χώρα των σίγουρων κεραμίδων.

Η χώρα με κλειστούς δρόμους

Για τους καλούς και έντιμους ανθρώπους,

Ενώ είναι ανοιχτή, στους οποίους είναι μισητή.

Όλα αυτά είναι η πατρίδα μου αγαπητή!

Ντμίτρι Λιαλιάεφ

Παράφραση 

Γ. Σοϊλεμεζίδης

"Οι κοινωνικές ασθένειες των διάφορων κρατών μοιάζουν μεταξύ τους. Ο ποιητής γράφει για την Ρωσία και χρειάστηκε μόνο λίγο κάτι να αλλάξω επιφανειακά, μερικά ρούχα και να γίνει η Ελλάδα μας. Εκμεταλλεύτηκα το δικαίωμα του μεταφραστή να κάνει παράφραση"