Γκέμμα

      Στον Δημήτρη Λιαντίνη
«Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος»,
Και έμεινες για λίγους τρανός και εσωτερήφανος.
«Ποιος μας ακούει εμάς; Είμαστε είκοσι μόνο»,
Το αρχαίο ελληνικό πνεύμα σε είχε κληρονόμο.
«Έλληνας θα ειπεί να προσκυνάς στους Δελφούς το «γνώθι σαυτόν».
Αλλά εκείνος δραστήριος, και τρέχουν τα πόδια και η γλώσσα για τον εαυτόν.
Δεν ήθελες να πάρεις μέρος «για το κακό που ετοιμάζουμε»,
Και διότι την ανειλικρίνεια, την αδικία και τον φόβο στεγάζουμε.

Διάλεξες τον θάνατο διαμαρτυρόμενος για την ψευτοζωή,
Προτίμησες το θεμέλιο της ελευθερίας, την ανυπακοή.
Δεν άντεξε η Ελληνικότητά σου της πραγματικότητας τη μιζέρια,
Περιπλανιέται τώρα το άφθαρτο πνεύμα σου μέσα στα αστέρια.
Δεν ήθελες να ζεις στη σκιά του σκότους.
Πόσο θα ήθελα να ήμουν στην παρέα σου εικοστός πρώτος!

Γιώργος Σοϊλεμεζίδης
24.04.18