Την νύχτα της 9 προς 10 του Σεπτέμβρη πριν συγκρουστούν οι αντάρτες με τον Τούρκικο στρατό, ο αρχηγός Ευκλείδης Κουρτίδης έστειλε τον Δαμιανό Τσιρίπ με τους οπλίτες Λαμπρίκα Σισμανίδη, Ανέστη Σπαθάρο, Χαράλαμπο Πορωζάν, Γιάννη Σωτηρακόπουλο, Παντελή Πηλείδη και έναν Αρμένιο να πάνε στο Κοζλαράντων και να φροντίσουν να φυγαδέψουν 5 κορίτσια που ήσαν κρυμμένα εκεί στο σπίτι του Γιάννη Τοπαλίδη.
Toυς οπλίτες αυτούς τους συνόδευε και η Καλλιόπη Σπαθάρου, η οποία οπλοφορούσε πάντοτε σε όλο το εξάχρονο διάστημα του αγώνα των ανταρτών και η οποία σαν γνήσια Σανταία πήρε μέρος σε όλες τις σκληρές συμπλοκές και μάχες των ανταρτών με τους Τούρκους. Οι αντάρτες αυτοί μαζί με την Καλλιόπη ξεκίνησαν από τ' Άσπρα τα καπάνια και αφού πέρασαν από το Κρεν, από την Χάρτοτη κι από τον δρόμο του νερόμυλου των Πινατάντων έφτασαν στου Γιαννιτσάντων στο σπίτι της Σουλτάνας. Ήταν η πρώτη βραδιά του εκτοπισμού και όλα τα έπιπλα και τα τρόφιμα της Σουλτάνας ήσαν απείραχτα. Εκκωφαντικός θόρυβος των Τούρκων ακουγόταν μέσα στο Πινατάντων και οι καμπάνες κτυπούσαν. Οι αντάρτες γλίστρησαν από το δάσος των Τερζάντων , κατέβηκαν στην Μεταμόρφωση και πέρασαν από την κάτω πλευρά των Κοζλαράντων, δεν τόλμησαν όμως να διασχίσουν το χωριό γιατί και στο κέντρο του Κοζλαράντων γινόταν ο ίδιος θόρυβος από τους πλιατσικολόγους Τούρκους και τους τστέδες. Με πολλές προφυλάξεις πλησίασαν οι αντάρτες στο σπίτι του Γιάννη Κοπαλίδη και χτυπήσαν την πόρτα, δεν άκουσαν όμως κανέναν κρότο από μέσα και γύρισαν πίσω.
Αργότερα έμαθαν πως η Παρθένα Κελεσίδου ζήτησε από τον διοικητή του Τούρκικου στρατού να επιτρέψει στα κρυμμένα κορίτσια να πάνε να βρουν στο Πιστοφάντων το άλλο πλήθος. Ο Διοικητής το επέτρεψε και τα κορίτσια πήγαν στο Πιστοφάντων, όπου ανακατεύτηκαν με το άλλο πλήθος και εκτοπίστηκαν.
Οι αντάρτες τότε κατά τα ξημερώματα έφυγαν για το Παϊράμ και κρύφτηκαν στα Τσιαμούρια παρακάτων από το ξωκκλήσι του Μαρέττα. Εκείνη την μέρα άκουγαν από τον κρυψώνα τους το βουητό της μάχης που γινόταν πέρα και γύρω από την Μεγάλη Σπηλιά (Μάγαρα) του Χαρατσάντων και δεν τόλμησαν να επέμβουν...
Μιλτιάδης Νυμφόπουλος
Εκπαιδευτικός
Ιστοριογράφος της Σαντάς
 |
| Ισχανάντων : Κρενίν Ευκλείδη |
Toυς οπλίτες αυτούς τους συνόδευε και η Καλλιόπη Σπαθάρου, η οποία οπλοφορούσε πάντοτε σε όλο το εξάχρονο διάστημα του αγώνα των ανταρτών και η οποία σαν γνήσια Σανταία πήρε μέρος σε όλες τις σκληρές συμπλοκές και μάχες των ανταρτών με τους Τούρκους. Οι αντάρτες αυτοί μαζί με την Καλλιόπη ξεκίνησαν από τ' Άσπρα τα καπάνια και αφού πέρασαν από το Κρεν, από την Χάρτοτη κι από τον δρόμο του νερόμυλου των Πινατάντων έφτασαν στου Γιαννιτσάντων στο σπίτι της Σουλτάνας. Ήταν η πρώτη βραδιά του εκτοπισμού και όλα τα έπιπλα και τα τρόφιμα της Σουλτάνας ήσαν απείραχτα. Εκκωφαντικός θόρυβος των Τούρκων ακουγόταν μέσα στο Πινατάντων και οι καμπάνες κτυπούσαν. Οι αντάρτες γλίστρησαν από το δάσος των Τερζάντων , κατέβηκαν στην Μεταμόρφωση και πέρασαν από την κάτω πλευρά των Κοζλαράντων, δεν τόλμησαν όμως να διασχίσουν το χωριό γιατί και στο κέντρο του Κοζλαράντων γινόταν ο ίδιος θόρυβος από τους πλιατσικολόγους Τούρκους και τους τστέδες. Με πολλές προφυλάξεις πλησίασαν οι αντάρτες στο σπίτι του Γιάννη Κοπαλίδη και χτυπήσαν την πόρτα, δεν άκουσαν όμως κανέναν κρότο από μέσα και γύρισαν πίσω.
Αργότερα έμαθαν πως η Παρθένα Κελεσίδου ζήτησε από τον διοικητή του Τούρκικου στρατού να επιτρέψει στα κρυμμένα κορίτσια να πάνε να βρουν στο Πιστοφάντων το άλλο πλήθος. Ο Διοικητής το επέτρεψε και τα κορίτσια πήγαν στο Πιστοφάντων, όπου ανακατεύτηκαν με το άλλο πλήθος και εκτοπίστηκαν.
Οι αντάρτες τότε κατά τα ξημερώματα έφυγαν για το Παϊράμ και κρύφτηκαν στα Τσιαμούρια παρακάτων από το ξωκκλήσι του Μαρέττα. Εκείνη την μέρα άκουγαν από τον κρυψώνα τους το βουητό της μάχης που γινόταν πέρα και γύρω από την Μεγάλη Σπηλιά (Μάγαρα) του Χαρατσάντων και δεν τόλμησαν να επέμβουν...
Εκπαιδευτικός
Ιστοριογράφος της Σαντάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου