Εξαίρεση αποτελεί το ιστοριογραφικό έργο του Αθηναίου ιστορικού και φιλοσόφου Ξενοφώντα, που βρέθηκε στο πλευρό του Κύρου και συμμετείχε στις επιχειρήσεις τις οποίες εκείνος διεξήγαγε εναντίον του αδερφού του, του Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη Β'.
Τα κείμενα του Ξενοφώντα συνιστούν αψευδή μαρτυρία για τον πλούτο, την ευημερία και την ελληνικότητα των αποικιών αυτών.
Ο Ξενοφώντας συναντά το 401 π.Χ. στα νότια παράλια του Ευξείνου Πόντου «πόλεις ελληνίδας» και αναφέρει την Τραπεζούντα, τα Κοτύωρα, την Κερασούντα, την Αμισό, τη Σινώπη.
Συγκεκριμένα, ο Αθηναίος ιστορικός στο έργο του Κύρου Ανάβασις σχολιάζει την υποδοχή την οποία επιφύλαξαν το 400 π.Χ. στο ελληνικό μισθοφορικό σώμα των Μυρίων, που κατέλυσε για 30 μέρες εκεί, οι κάτοικοι της Τραπεζούντας και της Σινώπης:
«Και ήλθον επί θάλατταν εις Τραπεζούντα πόλιν Ελληνίδα οικουμένην εν τω Ευξείνω Πόντω, Σινωπέων αποικίαν, εν τη Κόλχων χώρα.
Ενταύθα έμειναν ημέρας αμφί τας τριάκοντα εν ταις των Κόλχων κώμαις [4.8.23] καντεύθεν ορμώμενοι ελήζοντο την Κολχίδα. Αγοράν δε παρείχον τω στρατοπέδω Τραπεζούντιοι, και εδέξαντό τε τους Έλληνας και ξένια έδοσαν βους και άλφιτα και οίνον [4.8.24] συνδιεπράττοντο δε και υπέρ των πλησίον Κόλχων των εν τω πεδίω μάλιστα οικούντων, και ξένια και παρ’ εκείνων ήλθον βόες. Μετά δε τούτο την θυσίαν ην ηύξαντο παρεσκευάζοντο.
Ήλθον δ’ αυτοίς ικανοί βόες αποθύσαι τω Διί τω σωτήρι και τω Ηρακλεί ηγεμόσυνα και τοις άλλοις θεοίς α ηύξαντο. Εποίησαν δε και αγώνα γυμνικόν εν τω όρει ένθαπερ εσκήνουν.
Είλοντο δε Δρακόντιον Σπαρτιάτην, ος έφυγε εν τω όρει ενθάπερ εσκήνουν. Είλοντο δε Δρακόντιον Σπαρτιάτην, ός έφυγε παις ων οίκοθεν, παίδα άκων κατακανών ξυήλη πατάξας, δρόμου τ' επιμεληθήναι και του αγώνος προστατήσαι (4.8.26) επειδη δε η θυσία εγένετο , τα δέρματα παρέδοσαν τω Δρακοντίω, και ηγείσθαι εκέλευον όπου τον δρόμον πεποιηκώς είη. Ο δε δείξας ούπερ εστηκότες ετύγχανον - ούτος ο λόφος, έφη, κάλλιστος τρέχειν όπου αν τις βούληται».
Παρόμοια ήταν και η συμπεριφορά των κατοίκων της Σινώπης: «Έστειλεν ημάς, άνδρες στρατιώται, η πόλις των Σινωπέων και διά να σας επαινέσωμεν, διότι Έλληνες όντες νικάτε βαρβάρους, έπειτα δε και διά να σας συγχαρώμεν, διότι υπομείναντες πολλάς και φοβεράς στεναχώριας, ως ημείς επληροφορήθημεν, εφθάσατε εδώ σώοι.
Έχομεν δε την αξίωσιν, επειδή και ημείς είμεθα Έλληνες, να απολαύωμεν μεν ευεργεσίας τινάς εκ μέρους υμών, οι οποίοι είσθε Έλληνες, αλλά να μην πάσχωμεν κανέν κακόν. Διότι και ημείς ουδέποτε εκάμαμεν κακόν τι πρώτοι εις σας.
Οι Κοτυωρίται δε ούτοι είναι πράγματι ιδικοί μας άποικοι, και την χώραν ταύτην ημείς έχομεν παραδώσει εις αυτούς, αφού την αφηρέσαμεν από τους βαρβάρους. Διά τούτο δε και φόρον ωρισμένον πληρώνουν ούτοι εις ημάς, ωσαύτως δε και οι Κερασούντιοι και οι Τραπεζούντιοι. Ώστε ό,τι κακόν κάμετε εις αυτούς, η πόλις των Σινωπέων νομίζει, ότι το πράττετε εις αυτήν.
Τώρα δε μανθάνομεν ότι μερικοί από σας διά της βίας εισήλθον εις την πόλιν των Κοτυώρων και κατέλυσαν εις τας οικίας και ότι λαμβάνουν εκ των πέριξ όσα χρειάξεσθε, με την βίαν, και όχι με το καλό. Αυτά λοιπόν δεν τα εγκρίνομεν.
Εάν δε εξακολουθήσητε να πράττετε ταύτα, θα είμεθα ηναγκασμένοι να κάμωμεν συμμάχους τον Κορύλαν και τους Παφλαγόνας και όποιον άλλον ηθέλομεν δυνηθή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου