 |
| Κάρπαθος |
Όχι του «Ακρίτα»
Ο τάφος του
Ιγιανή και της υναίκας του (Κάρπαθος)
’Σ
το δρόμο από του Απέρη ’ς ταις Μενεταίς είναι ο τάφος του Ιγιανή και της
υναίκας του. Εκεί έχουν θαμμένο έναν αντρειωμένο.
Η παραλλαγή της
Χίου
Η
παραλλαγή της Χίου του τραγουδιού για την καλή του Ακρίτα έχει τίτλο «Ο Διγενής
και η καλή του» – πουθενά δεν υπάρχει το
όνομα Ακρίτας, ενώ αναφέρεται τέσσερις φορές το όνομα Διγενής – και έχει ως εξής:
 |
| Ανάβατος- Χίος |
Κάτω στα ρούσια χώματα και σε βαθύ
λιβάδι
εκεί σπέρνει ο
Διγενής με τ’ ώριον του ζευγάρι.
Φακήν και ρόβιν έσπερνε,
ταήν του ζευγαριού του.
Πουλάκιν πήγεν
κ’ ήκατσεν στην όσκερην τ’ αλέτρου.
-Εσύ σπέρνεις,
βρε Διγενή, μα την καλή σου ’κλέψαν.
-Αν την εκλέψανε
εχτές, να πα’ να την γυρεύω,
αν την εκλέψαν
σήμερα να κάμω την σποριά μου.
-Εγώ σου λέω,
Διγενή, πώς την καλή σου κλέψαν.
Και το ζευγάριν
’νέφηκε, στον στάβλον του πηγαίνει,
παίρνει τ’
αργυροκλείδια του, τον στάβλον ξεκλειδώνει.
Τους στάβλους
εξεκλείδωσε, τους μαύρους ενερώτα.
Όσοι μαύροι τον
είδανε αίμαν εκατουρούσαν,
όσοι τον
εκαλόδανε επέσαν κ’ εψοφούσαν.
Ένας μαύρος,
παλιόμαυρος, χίλιω χρονώ κοντριάρης,
εστάθην και
’ποκρίθην του σαν κάλλιο παλληκάρι.
-Αν είν’ για την
κυρά καλή, εγώ να σου την φέρω,
γιατί με
κρουφοτάιζε μεσ’ σ’ αργυρή λεγένη.
Δέσε μου τη
μεσίτσα μου με λαχουρί ζωνάρι,
σφίξε μου το
κεφάλι μου με συρματένια τρίχα
κι αμέσως την
κυρά καλή εγώ θα σου την εύρω.
Βιτσιά δίνει του
μαύρου του και στα βλοΐδια φτάνει.
Ο μαύρος
χιλιμούντρησε, κ’ η κόρη ’γνώρισέν το.
-Πάψε, παπά, τα
γράμματα και διάκο τα βαγγέλια
κι ο μαύρος μου
χιλιμουντρά κι ο Διγενής είν’ κ’ ήρτε.
Κι ο μαύρος
εγονάτισε κ’ επάνω του την πήρε.
Κι όσο να πουν,
για δήτε το! Παίρνει σαράντα μίλια
κι όσο να πούνε,
πιάτε το! μήτ’ ήτο μήτ’ εφάνη.
Πάνος Καϊσίδης
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου