Πως κατάντησε η πατρίδα μας τιμάριο ανάξιων και διεφθαρμένων κυβερνήσεων, η χλεύη των εθνών και "η παλιόψαθα των άτιμων";

 Οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις , κάπως συνοπτικά...

 

Μεγάλος Λιμός 1941-42.

Υπέρτατη αξία για τους επαγγελματίες πολιτικούς είναι  η εξουσία. Η άλωση και η κατοχή της με όλα τα μέσα και κυρίως με την εύνοια των ξένων, το ψεύδος και  την απάτη. Ακόμα και με την εθνοπροδοσία. Μια από τις πιο δραματικές και θλιβερές παρενέργειες της διαφθοράς των πολιτικών είναι η  αδυναμία τους να υπερασπιστούν τα εθνικά δίκαια και να αξιώσουν από τους ισχυρούς την εκπλήρωση των υποχρεώσεων τους. Αποζητώντας η εξουσία την εύνοια των ξένων δεν αποτολμά ποτέ όχι μόνο να υψώσει φωνή αλλά και να ψελλίσει έναν υπαινιγμό για τις νόμιμες ελληνικές απαιτήσεις. Έμφοβη προτιμά τη σιωπή ή το χειρότερο παραιτείται γενναιόδωρη από τα εθνικά δικαιώματα.

Καμιά μεταπολεμική κυβέρνηση δεν είχε την ευαισθησία και το θάρρος να διεκδικήσει από τη Γερμανία τις νόμιμες επανορθώσεις* για τις συμφορές που προκάλεσε η αναίτια εισβολή των χιτλερικών και η Κατοχή — ολοσχερής   αφανισμός της οικονομίας, καταστροφή περιουσιών και κυρίως αίμα και πένθος.

 Οι  Ην. Πολιτείες που θησαύρισαν από την παγκόσμια ανθρωποσφαγή και έγιναν, εξαιτίας αυτού του πλούτου, υπερδύναμη έχουν εισπράξει στο ακέραιο επανορθώσεις πολεμικές και  από τη Δυτική και από την Ανατολική Γερμανία.

 Η Ελλάδα της τέφρας και  των δακρύων δεν έλαβε, 70 χρόνια μετά τον εθνικό εκείνο όλεθρο, ούτε ένα ευρώ. Ακόμα και το κατοχικό δάνειο αρνήθηκε να εξοφλήσει η  κραταιά οικονομική δύναμη της Ευρώπης.

Σκοτάδι βαθύ περιβάλλει το μέγα αυτό εθνικό θέμα. Και οι δικονομικές αναγωγές  στους λαβύρινθους του Διεθνούς Δικαίου προβάλλονται υπέρ των οφειλετών. Από γερμανική πλευρά διατυπώθηκε ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα έχει παραιτηθεί  εδώ και δεκαετίες των αξιώσεων για επανορθώσεις! Θα ήταν η πιο βδελυρή περίπτωση διαφθοράς της εξουσίας  αν αυτός ο ισχυρισμός  ανταποκρίνεται στην αλήθεια.

Οι επανορθώσεις που συμφωνήθηκαν στη Γιάλτα το 1945 — κατάσχεση όλων των γερμανικών κεφαλαιουχικών αγαθών, εργοστασίων, συγκοινωνιακού υλικού παρακράτημα από την παραγωγή, ακόμα και προσωπική εργασία — έμειναν στα χαρτιά. Ήρθε ο ψυχρός πόλεμος και οι χθεσινοί δήμιοι των ευρωπαϊκών λαών έγιναν οι προσφιλέστεροι σύμμαχοι των Αμερικανών. Το σχέδιο Μάρσαλ για την ανόρθωση των χωρών που αφανίστηκαν από τη φασιστική εισβολή προσφέρει γενναιόδωρη οικονομική βοήθεια στη Γερμανία.

 Το 1950, αμέσως μετά τον πόλεμο τής Κορέας, η Γερμανία εντάσσεται στο δυτικό σύστημα, θεωρείται αντικομουνιστικό προπύργιο και οι επανορθώσεις εγκαταλείπονται οριστικά. Η Ελλάδα, αμερικανική αποικία από την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, παραιτείται σιωπηρά από τις επανορθώσεις για να μη δυσαρεστήσει τον πάτρωνα. 

Οι Γερμανοί ιθύνοντες και ο γερμανικός Τύπος περιγελούν και λοιδορούν όταν γίνεται υπαινιγμός για επανορθώσεις

Δεν είναι περίεργη η άρνηση της Γερμανίας να εξοφλήσει το κατοχικό χρέος και να καταβάλει τις πολεμικές αποζημιώσεις. Θα μπορούσε να επικαλεστεί τη νόμιμη παραγραφή — πέρασε πάνω από μισός αιώνας — και να ισχυριστεί ότι η Ελλάδα και μετά τον Α' παγκόσμιο δεν αξίωσε επανορθώσεις! 'Αλλωστε στον Α' παγκόσμιο πόλεμο η Ελλάδα ήταν για μια διετία προτεκτοράτο του Κάιζερ με τοποτηρητή τον γαμπρό του Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ! 

Θα μπορούσε, επίσης, να ζητήσει και συμψηφισμό των γερμανικών υποχρεώσεων με την ευγνωμοσύνη των μεταπολεμικών κυβερνήσεων που ξεφορτώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες ενοχλητικούς Έλληνες, τους εργάτες που πρόσφεραν επί δεκαετίες τον ιδρώτα τους, σαν δουλοπάροικοι, για τον πλουτισμό και το μεγαλείο της Γερμανίας! Γιατί να καταβάλει πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, τη χώρα των αγώνων και των θυσιών, τη χώρα πρόμαχο της ελευθερίας, που κατάντησε τιμάριο ανάξιων και διεφθαρμένων κυβερνήσεων, η χλεύη των εθνών και «η παλιόψαθα των άτιμων»; — για να θυμηθούμε Μακρυγιάννη.

 Και ενώ  η Γερμανία δέχτηκε διαπραγματεύσεις.... με το Βέλγιο για τις πολεμικές επανορθώσεις, οι Έλληνες πολιτικοί δεν τολμούν να εκστομίσουν λέξη — προφανώς για να μη χάσουν την εύνοια- και επιχειρούν να δικαιολογήσουν την αδιαλλαξία της.

*Οι  ελληνικές απαιτήσεις είναι τριών κατηγοριών. Το ανεξόφλητο κατοχικό δάνειο προς τη Γερμανία  ύψους 3,5 δισ. δολαρίων (του 1945), οι κρατικές αποταμιεύσεις 7,4 δισ. δολαρίων και οι απροσδιόριστες ιδιωτικές αποζημιώσεις. Οι απαιτήσεις είχαν υπολογιστεί το 1946 από την ελληνική πλευρά κατά τη διάσκεψη των Παρισίων σε 7,5 δισ. δολάρια εκείνης της εποχής ...Έγινε επίσης αναφορά και στις επανορθώσεις του Α' παγκοσμίου πολέμου ύψους 260 εκατ. δολαρίων.