Δίστιχα της αγάπης

1. Εσύ που είσαι έμορφος γιατί ’κ ευτάς το ψιόπο 'σ

οντάν πας σον παράδεισον, χαζίρ να εν ο τόπο 'σ.

2. Εσύ που είσαι έμορφος έχεις περηφανίαν,

μη τυριαννίεις το ψιόπο μου, ’κι ρούει σε κοινωνίαν.

3. Εσύ το κομμενόχρονον και το καταραμένον,

κρύον νερόν γιατί ’κι ξύντζ, σην κάρδια 'μ το καμένον.

4. Εσύ το κομμενόχρονον να βάλλ τσε κα η μάνα 'σ,

επέγνες εμαρτύρανες ντ’ εκοιμούμ σην αγκάλια 'σ.

5. Εσύ το κομμενόχρονον να τρως τα δύ’ ομμάτια 'σ,

άμον ντ' εθέλνες είδες με, κ' επαίρες τα μουράτια 'σ.

6. Ετέρεσα σο παραθύρ, σο τζάμ απέσ κάτ' είδα,

κι' ξέρω το γιαβρόπο 'μ έν, 'κι ξέρω επαρείδα.

7. Εφτά και πέντε δώδεκα και τρία δεκαπέντε,

θειίτζα 'μ το κορτσόπο σου σο κιφαλόπο με ντ' εγκεν.

8. Εχάσ'  οφρύδια έμορφα κι ομμάτια ’μον ελαίας

θα ρούζω κι αραεύ’ άτα ση πουλί τα φωλέας.

9. Η θάλασα φουρτούνα ’τον και το παπόρ επέγνεν,

τ’ αρνόπο 'μ ας σο θαλασσάκρ εσιάσσεψεν κ’ ετέρνεν.

10. Η κάλη 'μ εν πολ' άρρωστος και κείται σα κρεβάτια,

μερών και βραδύν ο Θεός, 'κι φέρ απάν  ομμάτια.

11. Η κάλη 'μ παρχαρεύκεται σα ψηλά τα ραχία,

και με το κρενίν κατηβάζ το γάλαν σα χωρία.

12. Η  κόρ επήεν σον παρχάρ να γίνεται ρομάνα,

και για τ’ ατέν θα γίνομαι τρανός αβτζής σ’ ορμάνια.

13. Η λύρα 'μ εν κοκκύμελον και το τοξάρ ελαίαν,

θα ρούζω κι αραεύ’ ατεν ση πουλί τη φωλέαν.

14. Η μάνα λέει ’κι αντριζ’ άτο το κοριτσ λέει θ’ αντρίζω,

και ποίος έχ το καπαχάτ ’κ  επορώ να γνωρίζω.

15. Η μασσίν' όντες πορπατεί και τα ραχία σείουν

αρνί 'μ θα καταρούμαι σε τα μαλλόπα 'σ να ξύουν.

Πόντια γυναίκα
Λίας Ελευθεριάδου

16. Η Παναΐα λειτουργά κι ο γούμενον κοιμάται

τερέστ’ ομμάτια έμορφα πάω κι αρωθυμάτε.

17. Η πεβερά 'μ εδέκε με ασημένεν ταπακέραν,

εκλίστεν κά και είπε με έπαρ τη θυαγατέρα 'μ.

18. Η σεβτά κακόν πράγμαν εν άρθωπον παλαλώνει,

δείκνει άτον το ποτάμ στράταν, τη θάλασσαν αλώνι.

19. Η Συμελά ή Παναγιά έχει μακρέα σκάλας,

κι η κόρ' τηνάν εγάπεσα έχει μακρέα τσάμιας

20. Θ' αποθάνω αρνόπο μου σην αΰλια 'σ εμέν θάψον

το βράδον οντάν σκοτεινεύ το καντηλόπο 'μ αψον.