(Απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύεται στο υπό έκδοση τεύχος της «Ανατολής», με αναφορά στη 1η Πανελλήνια Συνάντηση Μικρασιατικών Συλλόγων)
(…) Στη Συνάντηση ενώ συμμετείχαν προσφυγικά σωματεία με προέλευση από διάφορα σημεία της Μικράς Ασίας, απουσίαζαν σύλλογοι του Ποντιακού χώρου. Είναι γνωστό ότι ο οργανωμένοςΠοντιακός χώρος αυτο-διαχωρίζεται από το υπόλοιπο Μικρασιατικό, παρ’ ό,τι ο Πόντοςγεωγραφικά και ιστορικά ανήκει στον ενιαίο χώρο του Ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής. Παρά ταύτα η ενότητα των διαφόρων τμημάτων του προσφυγικού Ελληνισμού, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.
Μπορεί ο οργανωμένος Ποντιακός χώρος, σε επίπεδο ανώτατης εκπροσώπησης να περνά μια βαθειά κρίση, με μήλον της έριδος το Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα Παναγία Σουμελά, όμως σε τοπικό επίπεδο Ποντιακοί και Μικρασιατικοί φορείς μπορούν να αναπτύξουν κοινές πρωτοβουλίες. Οι κοινές δράσεις θα ανοίξουν τον δρόμο και στη συμμετοχή Ποντιακών συλλόγων στις πανελλήνιες συναντήσεις Μικρασιατικών φορέων.
Και ίσως αυτός ο στόχος της υπέρβασης του διχασμού, να είναι ισότιμης προτεραιότητας με το αίτημα για αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής. Διότι αποτέλεσμα της διάσπασης του χώρου των Ελλήνων της καθ’ ημάς Ανατολής, είναι η απουσία μιας κοινής ατζέντας με αιτήματα που αφορούν το μέλλον του οικουμενικού Ελληνισμού.
Αναλογιζόμενοι την εμβέλεια του Ελληνισμού στις αρχές του 20ου αιώνα και συγκρίνοντας με αυτή των αρχών του 21ου αιώνα, μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος των συνεπειών της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μέρος αυτών των συνεπειών θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν εάν ο Ελληνισμός της Ανατολής, ενωμένος θα έθετε τους στόχους και τα αιτήματα του. Όμως ένας διασπασμένος Ελληνισμός της Ανατολής, δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει κανένα ρόλο που ν’ αντιστοιχεί στο ιστορικό του παρελθόν και το πολιτιστικό του απόθεμα.
Γρηγόρης Κεσίσογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου