Είναι σε
πάρα πολλούς γνωστό, ακόμη και σε απλούς ανθρώπους, ότι οι Πόντιοι - όπως και
οι Αρμένιοι - αγωνίστηκαν από το 1918 και μετά για την ίδρυση Δημοκρατίας του
Πόντου, με πρωτεύουσα την Τραπεζούντα, που αριθμούσε τότε (με την επαρχία της)
γύρω στους 100.000 Έλληνες κατοίκους.
 |
| Ο αντάρτης καπετάνιος Ιστύλ Αγάς (Στυλιανός Κοσμίδης). Το αντάρτικο ξεκίνησε για να προστατεύσει τους 'Ελληνες άμαχους από τους Τούρκους και εξελίχθηκε, στη συνέχεια, σε απελευθερωτικό στρατό. Δεν πέτυχε το σκοπό του, γιατί αφέθηκε αβοήθητο από την ελληνική κυβέρνηση (του Βενιζέλου και των βασιλικών του Γούναρη) |
Το σύνολο των Ελλήνων κατοίκων του Πόντου, πριν από τον α'
παγκόσμιο πόλεμο (1914-1918), και σύμφωνα με στατιστικές της Εκκλησίας του
Πόντου και του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, ήταν 650.000 (ο υπουργός
Εξωτερικών Νικόλαος Πολίτης φαινόταν να αγνοεί και τις στατιστικές του
υπουργείου του!).
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις στατιστικές αυτές, η επαρχία της
Τραπεζούντας είχε 94.000 κατοίκους, της Ροδόπολης 57.000, της Χαλδείας -
Κερασούντας 128.000, Νεοκαισάρειας 98.000, Αμάσειας 183.000, Κολωνίας 68.000
και Σινώπης 22.000.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο υπουργός των Εξωτερικών
Νικόλαος Πολίτης αγνοούσαν ή έκλειναν τα μάτια τους στα παραπάνω στοιχεία, όπως
δεν φρόντισαν να μάθουν και πολλά άλλα, που αφορούσαν τον Ποντιακό Ελληνισμό και που η αντιπροσωπεία των Ποντίων προσπάθησε να τα υποβάλει στις 30 Δεκέμβρη 1918 στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης, στο Παρίσι, με στόχο να ζητήσει τη λύση των προβλημάτων των Ποντίων.
Ελευθέριος Βενιζέλος και Νικόλαος Πολίτης δεν ήθελαν ούτε καν να ακούσουν τους Πόντιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου