Ο πλούσιον ομοιάζ τον παχυμένον το γάιδαρον

Έναν ημέραν σείτια εκάθουμες ση Χρύσιονος το καβενείον, εσκώθαμε να ευτάμε περίπατον σ' Ακρεπέγαδα κιάν. Σον ρδόμον εκαλάτσευαμε για τη ζήσ και τα βάσανα τ' εφτωχού, αχά  'κ' εμπροστά 'μουν ο Παρμαξούης  Απόστολον. Μετ’ εμάς έτον κι ο Λαμπριανίδης που είχεν κοιλίαν άμον βαρέλ  και τα λίρας με το κοτ.

Καρακαπάν

-Σταθέτεν, είπεν ο Λαμπριανίδης, ας ορωτούμε και τον Παρμαξούζ.
Μάστορ' Απόστολε  είπεν άτον, ντο διαφοράν εχ' ο πλούσιον ας σον  εφτωχόν;
Άξον, ας λέγω σε, είπεν κι ο Παρμαξούης: Είνας χωρέτες είχεν είναν γάϊδιαρον και έναν αιίδ. Κάθαν πουρνόν εβγάλνεν και  ελάλνεν άτα σο γιαϊλίμ  να βόσκουνταν. Ο γάϊδιαρον επέγνεν ομάλια ομάλια, εκρεμίουτον απέσ' σ' εναν τσαΐρ και εβόσκουτον ως να βραδύν, εγόμωνεν την κοιλίαν άτ, και αποβραδίς εκλώσκουτον και στέρια στέρια έρχουτον σο μαντρίν ατ’. Μετ' αέτς  επάχυνεν κ’ εέντον άμον μουχτερός.

Τ’ αιϊδόπον αχούλ  'κ είχεν, έτρεχεν άν, έτρεχεν κα, ετσαντζάρευεν σα δεντρά, έγλυφτεν τα κλαδία, την κοιλίαν έθε καμίαν ’κ εγόμωνεν και πάντα έτον ζαΐφκον.
-Εμείς  απ' ατό ’δεν 'κ  εγροίξαμε, είπαμ’ άτον.
-Μέτα κ' εσείν, άτο πα ’κ εγροίξετεν;
 Ο πλούσιον εν ο παχυμένον ο γάϊδιαρον και εφτωχόν το ζαΐφκον τ' αιϊδόπον.

Γ. Χιάλη

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
σείτια= ενώ
ρδόμον=δρόμο
εκαλάτσευαμε=μιλούσαμε
ζήσ'= ζωή
κοτ= μέτρο σιτηρών
αιίδ(ια)= κατσίκι (α)
γιαϊλίμ =τα εστελνε στη βοσκή
εγόμωνεν=γέμιζε
στέρια- στέρια= σιγά- σιγά
μουχτερός= γουρούνι
αχούλ= μυαλό
ετσαντζάρευεν= σκαρφάλωνε
ζαΐφκον (τουρκικη λέξη) = αδύνατο
δεν 'κ' εγροίξαμε =δεν καταλάβαμε
Μέτα= βρε
ατό = αυτό