Η εξορία της Σαντάς της Αγάπης Κουφατσή

Τσακαλάντων

Τη Σαντάς η καταστροφή  έτον τρανόν κακόν - ι

απάν άτς πολλά έστειλεν η Τουρκία στρατόν - ι.

Εφτά στρατιώτ' έρθανε τη Σάββαν την ημέραν

 διορίαν εδέκανε ατείν ως τη Δευτέραν.

Η διορία πριν γομών εξύαν σα χωρία

 μουαγιανιάν  εποίννανε να βρήκνε τα παιδία.

Τον Μιχτάρ εφοβέριζαν κ' εβάλναν φυλακήν - ι.

εσέναν  θα σκοτώνομε αν  'κ ευτάς  άτς τιασλίμ - ι.

Τ’ αγούρτς έμουν εσέγκανε  απέσ σην εκκλησίαν

 Θέ 'μ χα τρανον κακόν και χα τυριαννισίαν.

Τα καντήλας ετσάκωσαν κ’ εποίκανε κομμάτια

 κι αγούρ έμουν ετέρνανε με διακρωμέν'  ομμάτια.

Οι τσετέδες πα κάποτε έσανε παληκάρια 

τώρα όλοι άτουν έφυγαν  κ' εταράγαν σ’ ορμάνια.

’Δέκαν τον Κάλφαν άδειαν τον κόσμον να χαλάνει

 κορίτσια  εψαλάφανεν  απέσ'  σην μαχαλάν - ι.

Τα χτήνια όλια  'μάζεψεν  αποπέσ' σα μαντρία,

 σα μουράτια ’τ επλερώθεν απέσ’ σ’ εφτά χωρία.

Τον λαόν ετοπλάεψαν  ας  σ' όλια τα χωρία, 

σοι Πιστοφάντων έγκανε να ’φτάγν’ άτς εξορίαν.

Οντάν εμάς εξέγκανε κ' εδέβαμε τ' ορμίν - ι,

και όλτς  εσέγκαν σην σειράν απέσ σ' έναν γιαζίν- ι, 

και ο στρατός εσάρεψεν εμάς δεξιά ζεβριά - ι 

'τότ' ο λαός  εθάρρεσεν πως  ολτς έμουν θα χάννε.

Μάνα βάλε με σο καλάθ το μολύβ να μη παίρ με,

 έκλαιεν κ' έλεεν άτο, έναν μικρόν μωρόν- ι.

Τρανοί αξιωματικοί και η επιτροπή - ι 

εκλώσκουσαν κ' εποίνανε εμάς καταγραφήν - ι.

Δύ’ στρατιώτε έρθανε ας σην Κιμισχανάν, 

κι ατείν για τ' εμάς έγκανε έναν καλόν χαπάρ.

Η Κιμισχανά εράευεν όλια τ' εφτά χωρία

στείλτ' άτς ας έρχουνταν κι αδά θα ’φτάγ' άτς εξορίαν. 

Επεκαικά εσκώθαμε και με τα διάκρια  πάμε, 

όλ πεινασμέν, όλ διψασμέν ’λοί εμάς ντο θα ’φτάμε;

Νύχτα επήγαμε ση Κρώμ και οι Κρωμέτ’ σιασεύνε,

Θέ μ' εσύ αδά πρόφτασον κορίτσια ψαλαφούνε.

Δαμιανός Τσιρίπ'ς

Η Χιονάρα παλίκαρος κορίτσ’ ατέ ’κ εδέκεν,

εστάθεν σην πόρταν  απάν με τον Τούρκον εντώκεν,

Από μακρά ετέρνανε το σεΐρ οι Κρεμέτ -ι

 ντο τρανόν κακόν έπαθαν αβουτείν’ οι Σαντέτ - ι.

 Επεκαικά εχπάσταμε για την Κιμισχανάν- ι

 όλτς έμουν  έγκαν κ’ εφέκαν αφκά σο Ταλταπάν -ι.

 Εταγουτεύτεν ο λαός κι αργατικά ευτάμε,

αδά πα κι θ' αφήνε μας ’λοί εμάς, που θα πάμε;

Ελάλεσανε τον λαόν κ' εξέγκαν σ’  Ερζερούμ -ι,

 σα στράτας εχάθαν  ημψοί μανίτζα 'μ χα ζουλούμ - ι.

Σ’  Ερζερούμ πα  'κ εφέκανε μαζεμέντζ  ολουνούσ - ι

 τ' ημψούς άτουν ελάλεσαν κ' εξέγκαν σο Χουνούζ - ι.

Σο Χουνούζ άλλ'  επέθαναν και αλλ' ψυχομαχούνε,

και ας  σ' έρημον τη Σαντά νερόπον ψαλαφούνε.

Οι μανάδες επέθαναν κ'  εκρέμψαν τα μωρόπα,

 και το γιαζίν τη Χουνουζί  εγόμωσαν ταφόπα.

Τα παλικάρια ’πεθαναν κ’ εκρέμψαν τοι νιφάδας

 κι αν τύχει κι ο κόσμον ιεύ ναϊλλοί και τοί χιοράδας.

Τα διάκρια ’τουν θα πλεθύνε θα γίντανε ποτάμια,

θα δεβάζνε κά τη Σαντά  όλια τ' εφτά κομμάτια.

Ατώρα ας αφήνομε όλεν την εξορίαν

και ας τερούμε ντ' ευτάγνε σ' ορμάνια τα παιδία.

Όλοι άτουν  ετοπλαεύταν σ' έναν σπέλεν αφκά - ι

 τα πάθη τ' ατεινέτερον έσαν πάρα πολλά - ι.

Απάν άτουν η Τουρκία 'στειλεν πολλά στρατόν - ι

 έρημοι πως εγλύτωσαν  απ' ατού σο κακόν - ι.

Άμον χαλάζ τα μολύβια  απάν άτουν εσύρναν 

και τα μωρά ’τουν έσπαζαν  ατείν  αφκά σο σπέλεν.

Οι μανάδες άτουν έλεγαν παιδάντ εμάς ακούστεν

 σπάξτεν τα χαταλόπα  'μουν και εμάς γουρταρέψτεν.

Ο Τσιρίψ  εχαϊκούρευεν απάν σ’ έναν λιθάρι, 

ας σο τούρκικον το μολύβ εκρεμίεν αφκά - ι.

’Ναϊλλοί εμέν να χα εμέν για τη Τσιρίπ το χάλι 

ας σην κιοβτάν  ατ έκοψαν κ’ επαίραν το κιφάλ - ι.

Οι Τουρκάντ  εχπαράγανε ατείν πάρα πολλά - ι

 οντάν  επαίραν το σπέλεν και είδαν τα μωρά - ι.

 Είπαν τ’ αξιωματικούς απάν άτουν ’κι πάμε

 ατείν είν'  αποφασισμέν και όλτς έμουν θα χάνε.