Άνοιξη

Αρ έρθεν και ν'  η άνοιξη, αίχτρια και καλωσύνια,

όλεν  αργεύ  να βασιλεύ’, τρανύνε τα ημέρας,

Τα χιονοζώμια  επλέθυναν, τ’ ορμία σελοκόφκουν

 και τα ποτάμια έρραξαν, κουβαριάουν και τρέχνε. 

Τα δέντρα εκουρούμπωσαν, ένοιξαν τα τσιτσέκια,

τον Μάρτ’ ανοίν’ τα μάραντα, κι Απρίλ’ τα μανουσάκια,

 Καλομηνά η τουτουγιά κι όλα τα χελωνίτας, 

τα ράχια επρασίντσανε και τα παρχάρια εχλόισαν.

 Έλάλεσεν το νυχτοπούλ’, έρθαν τα χελιδόνια, 

θα χτίζνε τα φωλόπα τουν σ’ οπερσιζνά τα τόπια.

Λαλεί ο κούκον σο κλαδίν κι η κίσσα χτίζ’ φωλέαν 

και τ’ άσπρα τα σορσόταινας χαμελά κατηβαίνε.

Τα ζα  εβγαίνε ση βοσκήν, τα θεριά σο κυνήγι,

 αντιβοούνε τα ραχιά, αντιβοούν τ’  ομάλια,

 όλια τη γης τα πλάσματα σύρκουν, να ζευγαρούνταν, 

εβγαίν’ κι η κόρη σον παρχάρ’ να γίνεται ρομάνα.

 Άνοιξη φέρει τη Λαμπρήν και το Χριστός  Ανέστη,

 άνοιξη φέρει τη ζωήν, τη χαράν και το γέλος.

Πάντα να έτον άνοιξη, πάντα καλοκαιρία!

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
αίχτρια = αιθρία, ανοιχτός καιρός,
 χιονοζώμια = χιονόνερα,
σελοκόφκουν = κατακλύζονται από χείμαρρο, πλημμυρίζουν,
έρραξαν = κύλησαν με ορμή, πλημμύρισαν,
εκουρούμπωσαν = μπουμπούκιασαν,
μανουσάκια = άγριες βιολέτες, μενεξέδες,
χελωνίτας = άνθος  ανεμώνας,
τουτουγιά = άνθος  εξοχής,
σορσόταινας = πελώρια μυθικά πτηνά,

H Ανοιξη

Ηρθ’ επιτέλους άνοιξη, Θεού χαρά στον κόσμο,

 αργεί το ηλιοβασίλεμα κι οι μέρες μεγαλώνουν

 κι όλα τα χιόνια λιώνουνε και χάνονται τα κρύα,

 χείμαρροι τα χιονόνερα, στα ρέματα κυλούνε

 και τα ποτάμια ορμητικά, κουβαριασμένα τρέχουν.

Τα δέντρα μπουμπουκιάσανε κι ανοίξανε λουλούδια,

τον Μάρτη ανθίζουν μάραντα, βιολέτες τον  Απρίλη,

Μαγιού τ’ άνθη της εξοχής κι  όλες οι ανεμώνες

και τα βουνά πρασίνισαν μαζί με τα παρχάρια.

Το νυχτοπούλι λάλησε κι ήρθαν τα χελιδόνια,

στις περσινές στις σκαλωσιές θα χτίσουν τις φωλιές τους.

Λαλάει ο κούκος στο κλαδί, φωλιά μου χτίζει η κίσσα,

άσπρα πουλιά πελώρια στά χαμηλά πετούνε.

Τα ζώα βγαίνουν στη βοσκή, τ’ αγρίμια στο κυνήγι

κι  αντιλαλούνε τα βουνά με τις πλαγιές αντάμα

 κι όλα τα πλάσματα της γης παν’ να ζευγαρωθούνε, 

βγαίνει κι η κόρη στο βουνό, τσοπάνισσα να γίνει.

Η άνοιξη φέρνει τη Λαμπρή και το Χριστός  Ανέστη,

η άνοιξη φέρνει τη ζωή, τη χαρά και το γέλιο.

Ας ήταν πάντα άνοιξη και καλοκαίρι πάντα!