Η ύπαρξη των Ελληνικών ορθοδόξων εκκλησιών στην πρώην περιοχή Βατούμ (σήμερα Ατζαρία) είναι πολύπλοκο και ενδιαφέρον θέμα για την ιστορική επιστήμη. Είναι γνωστό ότι στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα μέχρι σήμερα η επικρατούσα θρησκεία σ’ αυτήν την περιοχή της Γεωργίας είναι το Ισλάμ.
Η οικοδόμηση και η δραστηριότητα των ορθοδόξων εκκλησιών σ’ αυτήν την περιοχή είναι μια έκπληξη όχι μόνο για τον απλό λαό αλλά και για τους επιστήμονες.
Παρόλα αυτά στα εκατό χρόνια της ύπαρξης δεκάδων ορθοδόξων εκκλησιών στην Ατζαρία, ούτε στην περίοδο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ούτε στη Σοβιετική περίοδο δεν έγινε καμία προσπάθεια από την πλευρά των επιστημόνων να κάνουν την επιστημονική έρευνα ή να περιγράψουν όλα αυτά. Τώρα γίνονται οι πρώτες προσπάθειες να γίνουν οι επιστημονικές έρευνες για τις εκκλησίες της Ατζαρίας.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ελληνικές εκκλησίες και τα σχολεία της Ατζαρίας πολλές φορές είχαν μεγάλα προβλήματα και δυσκολίες. Την ιστορία των ελληνικών εκκλησιών και σχολείων στην Ατζαρία μπορούμε να διαιρέσουμε σε 3 περιόδους:
1. Περίοδο της οικοδόμησης και της διαμόρφωσης (1881-1922).
2. Σοβιετική περίοδο (1922-1985))
3. Περίοδο της άρσης «Της σιδερένιας αυλαίας» (από 1985 μέχρι σήμερα), επειδή είναι η περίοδος της νέας διαμόρφωσης.
α) Μιλώντας για τα προβλήματα και τις δυσκολίες στην πρώτη περίοδο πρέπει να έχουμε υπόψη μας το φόβο του ελληνικού πληθυσμού, ιδιαίτερα στα χρόνια, που επηρεάζονταν από τον ισλαμικό κόσμο. Στο τέλος αυτής της περιόδου ο φόβος των Ελλήνων δικαιολογείται, επειδή οι μουσουλμάνοι και οι μπολσεβίκοι είχαν τον ίδιο σκοπό, να δώσουν το τελευταίο χτύπημα στην Ορθοδοξία. Τα πολύτιμα βιβλία (κοσμικού και θρησκευτικού περιεχομένου), που μεταφέρθηκαν από τους Έλληνες της Τραπεζούντας, τις πολύτιμες εικόνες, τα πολύτιμα εκκλησιαστικά αντικείμενα, όλα αυτά τα λήστεψαν από τις εκκλησίες της περιοχής.
β) Η δεύτερη περίοδος χαρακτηρίζεται από το κλείσιμο των σχολείων και εκκλησιών. Σιγά-σιγά όλες οι εκκλησίες της περιοχής είχαν γίνει αποθήκες, όπου φυλάγονταν οι γεωργικές συσκευές. Αυτήν την περίοδο γινόταν μυστικός αγώνας μεταξύ του τοπικού ελληνικού πληθυσμού και των τοπικών αρχών, που έλεγχαν τα πνευματικά αισθήματα του λαού.
γ) Αυτή η περίοδος είναι η πιο σύντομη, όμως μπορεί να γίνει η πιό μεγάλη περίοδος. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από την ανακαίνιση των εκκλησιών. Οι Έλληνες σκέφτονται αν θα μείνει ή θα χαθεί η διασπορά και αν θα μείνει το εκκλησίασμα. Τέλος η αισιοδοξία νικά.
Σωκράτης Αγγελίδης
Δρ της Ιστορίας- Ανατολικολόγος
Παρόλα αυτά στα εκατό χρόνια της ύπαρξης δεκάδων ορθοδόξων εκκλησιών στην Ατζαρία, ούτε στην περίοδο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ούτε στη Σοβιετική περίοδο δεν έγινε καμία προσπάθεια από την πλευρά των επιστημόνων να κάνουν την επιστημονική έρευνα ή να περιγράψουν όλα αυτά. Τώρα γίνονται οι πρώτες προσπάθειες να γίνουν οι επιστημονικές έρευνες για τις εκκλησίες της Ατζαρίας.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ελληνικές εκκλησίες και τα σχολεία της Ατζαρίας πολλές φορές είχαν μεγάλα προβλήματα και δυσκολίες. Την ιστορία των ελληνικών εκκλησιών και σχολείων στην Ατζαρία μπορούμε να διαιρέσουμε σε 3 περιόδους:
1. Περίοδο της οικοδόμησης και της διαμόρφωσης (1881-1922).
2. Σοβιετική περίοδο (1922-1985))
3. Περίοδο της άρσης «Της σιδερένιας αυλαίας» (από 1985 μέχρι σήμερα), επειδή είναι η περίοδος της νέας διαμόρφωσης.
α) Μιλώντας για τα προβλήματα και τις δυσκολίες στην πρώτη περίοδο πρέπει να έχουμε υπόψη μας το φόβο του ελληνικού πληθυσμού, ιδιαίτερα στα χρόνια, που επηρεάζονταν από τον ισλαμικό κόσμο. Στο τέλος αυτής της περιόδου ο φόβος των Ελλήνων δικαιολογείται, επειδή οι μουσουλμάνοι και οι μπολσεβίκοι είχαν τον ίδιο σκοπό, να δώσουν το τελευταίο χτύπημα στην Ορθοδοξία. Τα πολύτιμα βιβλία (κοσμικού και θρησκευτικού περιεχομένου), που μεταφέρθηκαν από τους Έλληνες της Τραπεζούντας, τις πολύτιμες εικόνες, τα πολύτιμα εκκλησιαστικά αντικείμενα, όλα αυτά τα λήστεψαν από τις εκκλησίες της περιοχής.
β) Η δεύτερη περίοδος χαρακτηρίζεται από το κλείσιμο των σχολείων και εκκλησιών. Σιγά-σιγά όλες οι εκκλησίες της περιοχής είχαν γίνει αποθήκες, όπου φυλάγονταν οι γεωργικές συσκευές. Αυτήν την περίοδο γινόταν μυστικός αγώνας μεταξύ του τοπικού ελληνικού πληθυσμού και των τοπικών αρχών, που έλεγχαν τα πνευματικά αισθήματα του λαού.
γ) Αυτή η περίοδος είναι η πιο σύντομη, όμως μπορεί να γίνει η πιό μεγάλη περίοδος. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από την ανακαίνιση των εκκλησιών. Οι Έλληνες σκέφτονται αν θα μείνει ή θα χαθεί η διασπορά και αν θα μείνει το εκκλησίασμα. Τέλος η αισιοδοξία νικά.
Δρ της Ιστορίας- Ανατολικολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου