Τον Σεπτέμβρη λειτούργησε πάλι το σχολείο Ισχανάντων με δάσκαλο τον Σ. Μαντίδη και την χρονιά αυτή εργάσθηκε δωρεάν ο Μαντίδης. Στο μεταξύ οι κάτοικοι Ισχανάντων είδαν πως μέσα στους τρεις τελευταίους μήνες της περασμένης χρονιάς τα παιδιά του σχολείου έμαθαν ανάγνωση, γραφή, αριθμητική, γεωγραφία, ιστορία και τόσα άλλα μαθήματα που τα παιδιά των γραμματοδιδασκαλείων ούτε τα είδαν στ’ όνειρό τους και μόνοι τους πια εφ’ όσον είχαν σε εκτίμηση τον Σπύρο Μαντίδη πήραν την απόφαση ν’ αποσπάσουν τα παιδιά τους από τα γραμματοδιδασκαλεία. Έτσι στην αρχή της χρονιάς αυτής γράφτηκαν 85 μαθητές στις τρεις τάξεις του σχολείου.
Ο Σ. Μαντίδης, άνθρωπος πλασμένος για παιδαγωγός και για εθνοκήρυκας, με τους καλούς του τρόπους κέρδισε την αγάπη των παιδιών που τον λάτρευαν κυριολεκτικά. Μαζί με την αγάπη των παιδιών στερεώθηκε και η λατρεία των κατοίκων σ’ αυτόν και στο έργο του. Σαν μικρός Πεσταλότσι συχνά έβγαινε εκδρομή με τα παιδιά, τα αγκάλιαζε, τα μιλούσε γλυκά, τα δίδασκε, τα νουθετούσε και οι ηθικές του διδασκαλίες απέδιδαν καρπούς πολλαπλάσιους. Ενώ τα παιδιά των γραμματοδιδασκαλείων αλληλοδέρνονταν, αλληλοβρίζονταν και έκαναν όλες τις ανοησίες του κόσμου, οι δικοί του μαθητές διακρίνονταν για τους ευγενικούς τους τρόπους και για την καλή τους συμπεριφορά προς όλους τους κατοίκους του χωριού, μικρούς και μεγάλους.
Οι μαθητές του ακούγοντας τον να μιλά με ενθουσιασμό για την Ελλάδα και να εξυμνεί το αρχαίο μεγαλείο της και την σημερινή της — την τότε — πρόοδο στις τέχνες και στις επιστήμες, φαντάζονταν την Ελλάδα σαν μια παραμυθένια χώρα όπου ζουν Άγγελοι, όπου βασιλεύουν η αγάπη και η ομόνοια και όπου μεταφυτεύθηκε αυτή η Εδέμ. Και η λατρεία τους προς την μητέρα Ελλάδα ήταν απεριόριστη, αφάνταστη.
Ο Σ. Μαντίδης, άνθρωπος πλασμένος για παιδαγωγός και για εθνοκήρυκας, με τους καλούς του τρόπους κέρδισε την αγάπη των παιδιών που τον λάτρευαν κυριολεκτικά. Μαζί με την αγάπη των παιδιών στερεώθηκε και η λατρεία των κατοίκων σ’ αυτόν και στο έργο του. Σαν μικρός Πεσταλότσι συχνά έβγαινε εκδρομή με τα παιδιά, τα αγκάλιαζε, τα μιλούσε γλυκά, τα δίδασκε, τα νουθετούσε και οι ηθικές του διδασκαλίες απέδιδαν καρπούς πολλαπλάσιους. Ενώ τα παιδιά των γραμματοδιδασκαλείων αλληλοδέρνονταν, αλληλοβρίζονταν και έκαναν όλες τις ανοησίες του κόσμου, οι δικοί του μαθητές διακρίνονταν για τους ευγενικούς τους τρόπους και για την καλή τους συμπεριφορά προς όλους τους κατοίκους του χωριού, μικρούς και μεγάλους.
Οι μαθητές του ακούγοντας τον να μιλά με ενθουσιασμό για την Ελλάδα και να εξυμνεί το αρχαίο μεγαλείο της και την σημερινή της — την τότε — πρόοδο στις τέχνες και στις επιστήμες, φαντάζονταν την Ελλάδα σαν μια παραμυθένια χώρα όπου ζουν Άγγελοι, όπου βασιλεύουν η αγάπη και η ομόνοια και όπου μεταφυτεύθηκε αυτή η Εδέμ. Και η λατρεία τους προς την μητέρα Ελλάδα ήταν απεριόριστη, αφάνταστη.
Πολλοί από τους μαθητές του, ένας ο πατέρας μου, έζησαν και πέθαναν με τον καημό, πως δεν μπόρεσαν να επισκεφτούν την γλυκιά μας Ελλάδα και να προσκυνήσουν στα αθάνατα μνημεία του αρχαίου και του νέου πολιτισμού τους. Είναι μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία της Σαντάς η παιδαγωγική ικανότητα και αξία του Σπύρου Μαντίδη, λες και σπούδασε αυτός σε κάποια παιδαγωγική Ακαδημία των πολιτισμένων χωρών της Δύσης. Κανένας δάσκαλος της Σαντάς δεν στάθηκε τόσο στο ύψος του όσο αυτός.
Η εθνικοπαιδαγωγική αυτή δράση του Σπύρου Μαντίδη περιήλθε σε γνώση του διευθυντή του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας Γεωργίου Κυριακίδη, ο οποίος από πριν εκτιμούσε πολύ τα προσόντα του και έσπευσε ν' ανέβει στη Σαντά τέλη Ιούλη της χρονιάς αυτής για να δει και να διαπιστώσει τα αποτελέσματα της εργασίας του Μαντίδη. Μαζί με τον Κυριακίδη ανέβηκαν στη Σαντά οι Τραπεζούντιοι Ιωάννης Κανδήλης, Αναστάσιος Κιτρίδης, Δημήτριος Κωνσταντινώφ και Γεώργιος Δομνηνός πρόεδρος της Εκπαιδευτικής επιτροπής του συλλόγου "Ξενοφών".
Οι κύριοι αυτοί αποτέλεσαν την εξεταστική επιτροπή και άρχισαν τον έλεγχο της προόδου των μαθητών στις 25 του Ιούλη. Στις εννια...σιες αυτές εξετάσεις, όπως τις λέγαμε, μαζεύτηκαν πολλοί απ' όλες τις ενορίες της Σαντάς για να δουν το νέο θαύμα και να γνωρίσουν τους επίσημους ξένους προπαντός του ξακουσμένου Κυριακίδη. Απ' την πρώτη στιγμή που έγινε αντιληπτή η πρόοδος των μαθητών σε όλα τα μαθήματα δεν συγκρατήθηκε ο Κυριακίδης και φώναξε με συγκίνηση: "Να σας πω αγαπητοί Σανταίοι η Ελλάς σας είναι το Ισχανάντων!!" Οι γονείς των παιδιών δάκρυσαν από συγκίνηση και όλο το πλήθος χειροκροτούσε και επευφημούσε τις προόδους των μαθητών. Στο τέλος των εξετάσεων τα παιδιά τραγούδησαν ωραία εθνικά τραγούδια, καθώς και το υπέροχο:
« Ω λυγηρόν και κοπτερόν σπαθί μου
και συ τουφέκι φλογερόν πουλί μου,
εσείς τον τούρκον σφάξατε,
τον τύραννον σπαράξατε.
Ν’ αναστηθεί η πατρίς μου,
να ζήσει σπαθί μου !»
Οι στίχοι των τραγουδιών αυτών ήσαν σύμφωνοι με τον αρειμάνιο χαρακτήρα των Σανταίων και τους συγκινούσαν εξαιρετικά
Οι καλόγεροι της Παναγίας Σουμελά έμαθαν όλη αυτή την κίνηση και έσπευσαν τέλη Αυγούστου της ίδιας χρονιάς ν' ανέβουν στη Σαντά για να επιδείξουν τάχα ενδιαφέρον κι αυτοί για την πρόοδο των σχολείων της Σαντάς...αυτοί που άφησαν επίτηδες να ναυαγήσει η Κεντρική Σχολή της...!!!!
Μιλτάδης Νυμφόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου